Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Κύριο|Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940}}

{{Κύριο|Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα}}

Η ιταλική επίθεση στην Ελλάδα είχε αποτύχει και ο ιταλικός στρατός είχε υποχωρήσει μέσα στο έδαφος της Αλβανίας μετά από την ελληνική αντεπίθεση. Ο Ελληνικός Στρατός, μάλιστα, είχε προχωρήσει μέχρι τις πόλεις της [[Αλβανία]]ς [[Κορυτσά]] και [[Αργυρόκαστρο]]. Υπό τον φόβο της δημιουργίας αντιχιτλερικού Συνασπισμού στα Βαλκάνια, η Γερμανική Ανώτατη Διοίκηση του Στρατού αποφάσισε την επέμβαση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας. Ο Γερμανικός Στρατός, μέσω Βουλγαρίας, επιτέθηκε στην Ελλάδα στις [[6 Απριλίου]] [[1941]] και, ταυτόχρονα, κατά της [[Γιουγκοσλαβία]]ς (όπου η φιλογερμανική κυβέρνηση είχε ανατραπεί). Η Γιουγκοσλαβία παραδόθηκε στις [[14 Απριλίου]] και, στο μεταξύ, μέσω του εδάφους της, υπερφαλαγγίστηκε η [[γραμμή Μεταξά]], η οποία με οχυρά, όπως αυτό του [[Ρούπελ]], κράτησε τις αμυντικές θέσεις της χωρίς να διασπασθεί. Η 2η Μεραρχία Θωρακισμένων, με διοικητή τον Ρούντολφ Φάιελ (Rudolf Veiel), διεισδύει μέσω της λίμνης Δοϊράνης και προελαύνει ταχύτατα μη συναντώντας αντίσταση (αφού η μοναδική ελληνική Μεραρχία που τελούσε σε εφεδρεία, η 19η, δεν έχει τα μέσα να τη σταματήσει) και καταλαμβάνει τη Θεσσαλονίκη.<ref>Reymond Cartie, ''Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου'', Πάπυρος, Αθήνα, 1964 (μτφ. από τα Γαλλικά)</ref> Ενώ το μέτωπο δεν είχε καταρρεύσει, στις [[9 Απριλίου]], στη [[Θεσσαλονίκη]], υπογράφεται συνθηκολόγηση, καθώς η γραμμή Μεταξά είναι πλέον περικυκλωμένη. Στην Ελλάδα συνέχισαν να μάχονται οι Βρετανικές δυνάμεις μέχρι τις [[27 Μαΐου]] - κυρίως θέλοντας να βρουν διέξοδο για να διαφύγουν. Η δραστηριότητα των Βρετανικών δυνάμεων στην Ελλάδα έληξε με τη [[Μάχη της Κρήτης]].