|
[[Αρχείο:AncientGreekDialects (Woodard) grc.svg|300px|right|thumb|Γεωγραφική κατανομή των αρχαιοελληνικών διαλέκτων, αποτέλεσμα του πρώτου αποικισμού]]
Η περίοδος που μεσολάβησε της προϊστορικής και της αρχαϊκής εποχής ήταν μεταβατική και αφορούσε τη δημιουργία ελληνικών αποικιών. Την κατάρρευση του Μυκηναϊκού πολιτισμού ακολουθούν οι προσπάθειες των Ελλήνων για εμπορική ανάπτυξη, που μεταφράζονται σε μεταναστευτικά ρεύματα που εμφανίστηκαν από το 12ο έως τον 8ο αιώνα π.Χ.. Η ρευστότητα της περιόδου λόγω της ύπαρξης διαφορετικών φύλων αλλά και οικονομικοί λόγοι ευνόησαν τις μετακινήσεις αυτές, που χωρίζονται χρονικά σε 2 φάσεις: τον Α΄ και τον Β΄ Ελληνικό Αποικισμό.
Ως '''πρώτος ελληνικός αποικισμός''' αναφέρεται το αποτέλεσμα των πληθυσμιακών μεταναστεύσεων και των ανακατατάξεων που συνέβησαν στον [[Ελλάδα|Ελλαδικό]] χώρο από τα μέσα του 11ου έως τα τέλη του 9ου αιώνα π.Χ.. Οι μετακινήσεις αυτές οδήγησαν στον αποικισμό των νησιών του [[Αιγαίο|Αιγαίου]], της Κύπρου, της Κρήτης, των Επτανήσων και της δυτικής ακτής της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] από ελληνικά φύλα της ηπειρωτικής Ελλάδας και την ίδρυση νέων πόλεων που αποτέλεσαν τα μετέπειτα χρόνια σημαντικά κέντρα του ελληνικού πολιτισμού. Ο αποικισμός πραγματοποιήθηκε σε διαδοχικά κύματα και κατά φυλετικές ομάδες και διακρίνεται σε [[Αιολείς|Αιολικό]], [[Ίωνες|Ιωνικό]], [[Δωριείς|Δωρικό]] και Αχαϊκό (Αρκαδικό) αποικισμό.
Ο Πρώτος Ελληνικός Αποικισμός ξεκίνησε το 12ο αιώνα και διήρκεσε μέχρι τον 10ο, παίρνοντας μορφή μαζικού αποικισμού, με περιοχές υποδοχής τα νησιά του Αιγαίου και τα μικρασιατικά παράλια. Τα τέσσερα ελληνικά φύλα χωρίστηκαν στις διάφορες περιοχές της επικράτειας, αφήνοντας το καθένα το δικό του στίγμα. Οι Αιολείς, που προέρχονταν από τη Θεσσαλία και τη Βοιωτία, εγκαταστάθηκαν στη Λέσβο, την Τένεδο και τα βόρεια μικρασιατικά παράλια, δίνοντας στην περιοχή το όνομά τους (Αιολίδα).
Οι Ίωνες, με προέλευση την κεντρική Ελλάδα, κυρίως την Αττική, την Εύβοια και ένα μέρος της Πελοποννήσου, μετακινήθηκαν προς άλλα αιγαιοπελαγίτικα νησιά, τη Σάμο και τη Χίο αλλά και προς τα παράλια της Μικράς Ασίας. Όντας πιο ανεπτυγμένοι από τα άλλα ελληνικά φύλα, η ιωνική αποικία κατείχε εξέχουσα θέση ανάμεσα στις υπόλοιπες νέες ελληνικές πόλεις, γι’ αυτό και ολόκληρο το δυτικό μέρος των μικρασιατικών παραλίων που αποικήθηκε από Έλληνες, παρέμεινε γνωστό με την ονομασία Ιωνία.
Προς τις ίδιες περιοχές κινήθηκαν και οι Αχαιοί. Το τελευταίο ελληνικό φύλο που συμμετείχε στο μεταναστευτικό αυτό ρεύμα ήταν οι Δωριείς, που επίσης αποίκισαν πρώτα τα νησιά του Αιγαίου, με σημαντικότερο τη μινωική Κρήτη, και στη συνέχεια τα παράλια της Μ. Ασίας. Οι Δωριείς επέβαλαν την παρουσία τους στα μέρη που αποίκισαν, ως λαός γεωργικός και πολεμικός, ενώ το τμήμα που εγκαταστάθηκε στη Λακωνία, με επίκεντρο τη Σπάρτη, απέκτησε μεγάλη δύναμη και διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στα ιστορικά γεγονότα της χώρας.
Οι νέοι άποικοι ασχολήθηκαν αρχικά με τη γεωργική παραγωγή, που έως τότε αποτελούσε τη βάση της ελληνικής οικονομίας. Οι στρατηγικές θέσεις όμως στις οποίες είχαν μεταβεί ευνοούσαν το εμπόριο και οδήγησαν στην ανάπτυξη αυτού του τομέα, με τις ιωνικές αποικίες να κρατούν τα σκήπτρα, ως περισσότερο ανεπτυγμένες. Τα τρία σημαντικότερα φύλα, οι Αιολείς, οι Ίωνες και οι Δωριείς, ανέπτυξαν δικό τους αρχιτεκτονικό ρυθμό- αιολικός, ιωνικός και δωρικός, αντίστοιχα- αφήνοντας έτσι παρακαταθήκη στους νεότερους, δείγματα των ξεχωριστών τους χαρακτηριστικών.
==Μετακινήσεις στον Ελλαδικό χώρο==
|
