Σαράγεβο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
διορθώσεις |
|||
Γραμμή 311:
===Γιουγκοσλαβία===
[[File:Vladimir "Valter" Perić plaque in Sarajevo.jpg|thumb|Πινακίδα για το Βλάντιμιρ "Βάλτερ" Πέριτς]]
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και με τη συμβολή του Σερβικού στρατού παράλληλα με τα εξεγερθέντα [[Σλάβοι|Σλαβικά]] έθνη της [[Αυστροουγγαρία]]ς, το Σαράγεβο έγινε τμήμα του [[Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας|Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας]]. Αν και διατήρησε κάποια πολιτική σημασία ως κέντρο πρώτα της περιοχής της Βοσνίας και στη συνέχεια της [[Μπανόβινες του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας|Μπανόβινας του Δρίνουυ]] η πόλη δεν ήταν πλέον εθνική πρωτεύουσα και η επιρροή της παγκοσμίως μειώθηκε.<ref>{{cite web|url=http://www.latimes.com/travel/europe/la-tr-d-sarajevo-timeline-20140727-story.html|title=Timeline: A short history of Sarajevo and region|first=Los Angeles|last=Times|date=|work=latimes.com}}</ref>
Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο στρατός του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας ηττήθηκε από τις γερμανικές και ιταλικές δυνάμεις. Μετά από γερμανική επίθεση βομβαρδισμού, το Σαράγεβο καταλήφθηκε στις 15 Απριλίου 1941 από τη 16η Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού. Οι δυνάμεις του Άξονα δημιούργησαν το [[Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας]] και περιέλαβαν το Σαράγεβο στην επικράτειά του.
Αμέσως μετά την κατάληψη η κύρια Σεφαρδίτικη Εβραϊκή [[συναγωγή]], ''Il Kal Grande'', λεηλατήθηκε, κάηκε και καταστράφηκε από τους Ναζί με τη βοήθεια μιας χούφτας τοπικών Βοσνίων (Μουσουλμάνων). Μέσα σε λίγους μήνες οι αιωνόβιες Σεφαρδίτικες και [[Ασκεναζίτες|Ασκεναζίτικες]] εβραϊκές κοινότητες του Σαράγεβο, που αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία του Βοσνιακού Εβραϊσμού, θα συγκεντρώνονταν στην Παλιά Συναγωγή και θα εκτοπίζονταν για θανάτωση στα κροατικά [[Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης|στρατόπεδα συγκέντρωσης]]. Περίπου το 85% του εβραϊκού πληθυσμού της Βοσνίας θα πέθαινε στα χέρια των Ναζί και των [[Ουστάσι]] κατά το [[Ολοκύτωμα]]. Το Χάγκανταχ (ιερό βιβλίο) του Σαράγεβο ήταν το σημαντικότερο κειμήλιο που σώθηκε από την εποχή εκείνη, φυγαδευμένο λάθρα από το Σεράγεβο και διασωθέν από τους Ναζί και τους Ουστάσι από τον αρχιβιβλιοθηκάριο του Εθνικού Μουσείου, Ντερβίς Κορκούτ.
Στις 12 Οκτωβρίου 1941 μια ομάδα 108 επίσημων Βόσνιων πολιτών του Σαράγεβο υπέγραψε το Ψήφισμα των Μουσουλμάνων του Σαράγεβο με το οποίο καταδίκαζε τη δίωξη των Σέρβων που οργάνωσαν οι Ουστάσι, έκανε διάκριση μεταξύ των Βοσνίων που συμμετείχαν σε τέτοιους διωγμούς και του υπόλοιπου πληθυσμού των Βοσνίων, παρουσίασε πληροφορίες για τους διωγμούς των Βόσνιων από Σέρβους και ζήτησε ασφάλεια για όλους τους πολίτες της χώρας, ανεξάρτητα από την ταυτότητά τους<ref>{{Cite book |last=Hadžijahić |first=Muhamed |title=Istorija Naroda Bosne i Hercegovine |url=|format=|accessdate=|edition=|series=|volume=|origyear=|year=1973 |publisher=Institut za istoriju radničkog pokreta |location=Sarajevo|language=Serbo-Croatian|isbn=|oclc=|doi=|doi-inactive-date=|bibcode=|id=|page=277 |nopp=|at=|chapter=Muslimanske rezolucije iz 1941 godine [Muslim resolutions of 1941] |chapterurl=https://www.scribd.com/doc/47323922/Muhamed-Hadzijahic-Muslimanske-rezolucije-1941 |quote=|laysummary=|laydate=|separator=|postscript={{inconsistent citations}}|lastauthoramp=|ref=}}</ref> Στα μέσα του καλοκαιριού του 1942 περίπου 20.000 Σέρβοι βρήκαν καταφύγιο στο Σαράγεβο από την τρομοκρατία των Ουστάσι.{{sfn|Gumz|1998|p=}}
Στις [[28 Ιουνίου]] [[1914]], στο Σαράγεβο δολοφονείται ο Αρχιδούκας [[Φραγκίσκος Φερδινάνδος]] της [[Αυστρία]]ς και η σύζυγός του, Σοφία, από το [[Σερβία|Σέρβο]] εθνικιστή Γκαβρίλο Πρίντσιπ, γεγονός που στάθηκε η αφορμή για τον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Μετά το τέλος του πολέμου, όταν τα [[Βαλκάνια]] ενώθηκαν στο Βασίλειο της [[Γιουγκοσλαβία]]ς, το Σαράγεβο έγινε πρωτεύουσα της επαρχίας Ντρίνα.
| |||