Σοβιέτ του Πέτρογκραντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις [[27 Ιανουαρίου]] [[1917]]<ref>Το [[Ιουλιανό Ημερολόγιο]] είχε καθυστέρηση 13 ημερών σε σχέση με το [[Γρηγοριανό Ημερολόγιο]] στην διάρκεια του 20ού αιώνα. Το χαρακτηριστικό αυτό καταργήθηκε από τους Μπολσεβίκους στις 1/14 Φεβρουαρίου 1918.</ref>, οι διοικητικοί ηγέτες του Κεντρικού Πυρήνα των Εργατών συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν κατόπιν διαταγών του Υπουργού Εσωτερικών, [[Αλεξάντρ Προτοπόποφ]]. Στις [[25 Φεβρουαρίου]] [[1917]], στην διάρκεια εσωτερικής συνέλευσης, ορισμένοι [[Μενσεβίκοι]] έθεσαν για πρώτη φορά την ιδέα της επανασύστασης του Σοβιέτ του Πέτρογκραντ<ref name="ReferenceA">{{harvsp|Richard Pipes|1993|p=273|id=RP}}.</ref>.

Οι εργάτες που είχαν συλληφθεί από τον Προτοπόποφ απελευθερώθηκαν από έναν όχλο αγανακτισμένων στρατιωτών κατά την διάρκεια του πρωινού της [[27 Φεβρουαρίου|27ης Φεβρουαρίου]] του [[1917]], κατά τις απαρχές<ref>{{harvsp|Richard Pipes|1993|p=266|id=RP}}.</ref> της Επανάστασης του Φεβρουαρίου. Την ίδια ημέρα, μία συνέλευση έλαβε χώρα κατόπιν σχετικής πρωτοβουλίας δύο Μενσεβίκων, του Κ. Α. Γκβόζντεφ και του Μ. Ο. Μπογκντάνοφ, για την οργάνωση ενός Σοβιέτ. Η συνέλευση έλαβε χώρα εις όνομα μιας « Προσωρινής Εκτελεστικής Επιτροπής του Σοβιέτ των Εκπροσώπων των Εργατών » στο [[Παλάτι της Ταυρίδας]], το οποίο φιλοξενούσε έως τότε τις συνελεύσεις της [[Κρατική Δούμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας|Κρατικής Δούμας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας]]. Παρά την ιδιαιτέρως σύντομη προθεσμία, η συντακτική συνέλευση έλαβε χώρα, σε ένα κλίμα πλήρους αναρχίας<ref>{{harvsp|Orlando Figes|2007|p=418|id=OF}}.</ref>. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, 250 εκπρόσωποι ήσαν παρόντες, ενώ σύμφωνα με άλλες η πλειοψηφία εξ'αυτών ήσαν απλοί παρατηρητές, ενώ μόλις σαράντα πέντε άτομα έλαβαν δικαίωμα ψήφου. Μια Προσωρινή Εκτελεστική Επιτροπή (''Ispolkom'') αποτελούμενη από οκτώ ή εννέα άτομα εξελέγη (καμία γραπτή καταγραφή της συγκεκριμένης συνέλευσης δεν έχει διασωθεί)<ref name="ReferenceA"/>.

Στις [[28 Φεβρουαρίου]] [[1917]], ορισμένα εργοστάσια, καθώς και ορισμένες στρατιωτικές μονάδες εξέλεξαν εκπροσώπους τους. Οι εκπρόσωποι ήσαν κυρίως μετριοπαθείς Σοσιαλιστές, ενώ οι [[Μπολσεβίκοι]] και οι [[Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (Ρωσία)|Σοσιαλιστές-Επαναστάτες]] έλαβαν ποσοστό επί των ψήφων κάτω του 10%. Η εκλογική διαδικασία, ωστόσο, ήταν ιδιαίτερα χαοτική. Δεκαπέντε ημέρες αργότερα, το Σοβιέτ του Πέτρογκραντ αριθμούσε 3000 εκπροσώπους, εκ των οποίων οι 2000 ήσαν στρατιώτες, κι αυτό παρά το γεγονός πως η πόλη αριθμούσε πολύ περισσότερους εργάτες σε σύγκριση με τους στρατιώτες<ref name="ReferenceB">{{harvsp|Richard Pipes|1993|p=274|id=RP}}.</ref>. Οι σύνοδοι ολομέλειας ήσαν κακώς οργανωμένες, καθώς δεν υπήρχε καμία ημερήσια διάταξη, ενώ ο οποιοσδήποτε είχε το δικαίωμα να πάρει τον λόγο<ref name="ReferenceB"/>.