Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατιωτικός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 7070037 από τον Υπάρχω (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Γραμμή 92:
 
=== Η στρατιά του Έβρου ===
Στις [[14 Νοεμβρίου]] του [[1922]] διορίστηκε υπουργός εξωτερικώνΣτρατιωτικών στην [[Κυβέρνηση Στυλιανού Γονατά 1922|κυβέρνηση Στυλιανού Γονατά]]. Από την θέση αυτή έλεγχε όλες τις προαγωγές και μεταθέσεις προωθώντας,<ref name="Βερέμης-στρατός2">Βερέμης (2000), σελ. 117.</ref> κατά παράβαση της επετηρίδας, τους ευνοούμενούς του. Στις [[12 Δεκεμβρίου]] παραιτήθηκε για να αναλάβει την αρχιστρατηγία της στρατιάς του Έβρου. Εγκαταστάθηκε στην [[Αλεξανδρούπολη]] έχοντας έκτακτες εξουσίες. Για να διευκολυνθεί στο έργο του η κυβέρνηση, κατόπιν υποδείξεώς του, εξέδωσε δύο νόμους, σύμφωνα με τους οποίους η κλοπή υλικού από τον στρατό και η εκ [[δόλος|δόλου]] έκδοση απαλλακτικού σε στρατιώτη από αξιωματικό της υγειονομίας θα τιμωρείτο με εκτέλεση. Οι δύο αυτοί νόμοι, καθώς και οι φήμες περί δεκάδων εκτελέσεων που επίτηδες άφησε να διαρρεύσουν ο ίδιος ο Πάγκαλος, επέβαλαν σε μεγάλο βαθμό την πειθαρχία στο καταπονημένο και διαλυμένο στράτευμα.
 
Σύντομα κατάφερε να μετατρέψει μια διασκορπισμένη μάζα στρατού με χαμηλό ηθικό σε ισχυρό και αξιόμαχο ετοιμοπόλεμο στρατό 115.000 ανδρών. Στην αντίθετη πλευρά ο τουρκικός στρατός της [[Θράκη]]ς δεν ήταν ικανός σε σχέση με αυτόν του [[Έβρος (Θράκη)|Έβρου]]. Ο Πάγκαλος πίστευε ότι μπορούσε να καταλάβει την [[Κωνσταντινούπολη]], αφού οι συνθήκες τον ευνοούσαν. Η ελληνική διπλωματία, γνωρίζοντας το αξιόμαχο του στρατού, χρησιμοποίησε αυτόν ως όπλο προκειμένου να συνθηκολογήσει με την Τουρκία. Πράγματι στις [[24 Ιουλίου]] του [[1923]] υπογράφηκε η ελληνοτουρκική [[Συνθήκη της Λωζάνης|Συνθήκη της Λωζάννης]].