Γουλιέλμος Φραγκιπάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Απεβίωσε στα τέλη του 1337. Αμέσως μετά το θάνατό του, ο [[Μπερτράν ντε Μπω]], ο οποίος είχε διοριστεί βάιλος του πριγκιπάτου από την [[Αικατερίνη Β΄ του Βαλουά|Αικατερίνη Β΄ του Βαλουά]], βρήκε την ευκαιρία να καταλάβει την πόλη και να πολιορκήσει την ακρόπολη της Πάτρας. Ο [[Πάπας Βενέδικτος ΙΒ΄]] αντέδρασε, κηρύσσοντας την πόλη ως "έδαφος της Αγίας Ρωμαϊκής Εκκλησίας" και διέταξε τους επισκόπους Ωλένης και Κορώνης να επιβάλουν αφορισμό (αποκλεισμό) στην χερσόνησο του πριγκιπάτου. Αυτά τα προβλήματα ανάγκασαν την Αικατερίνη Β΄ να ταξιδέψει στην Αχαΐα το 1338, συνοδευόμενη από τον σύμβουλό της [[Νικολό Ατσαγιόλι]].<ref>Μίλλερ, μετάφρ. Σπ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 386-387.</ref><ref>Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 270</ref> Στα δύο χρόνια που παρέμεινε στο πριγκιπάτο, διαπίστωσε ότι αυτό διέτρεχε κινδύνους από τους γείτονες Καταλανούς, τους Έλληνες και κυρίως από τους Τούρκος, οι οποίοι συνεχώς επεκτεινόταν. Η πίεση του πάπα απέδωσε, διότι η Αικατερίνη αποφάσισε να τα έχει καλά μαζί του, αποβλέποντας σε μελλοντική βοήθειά του και του επέστρεψε τη βαρωνία της Πάτρας. Φεύγοντας αυτή, διόρισε βάιλο, προσωρινά τουλάχιστον, τον ''Νικολό Ατσαγιόλι''.<ref>Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 389-390</ref><ref>Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 272</ref>