Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο πατέρας του [[Βσέβολοντ Α΄ του Κιέβου|Βσέβολοντ Α΄]] είχε νυμφευτεί το 1046 την Αναστασία Μονομαχίνα, κόρη του Ρωμαίου αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Θ´ ο Μονομάχος|Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου]] από τον προηγούμενο γάμο του με μιαμία από τον οίκο των Σκληρών, και από την οποία πήρε το όνομα μονομάχος. Ο Βλαντιμίρ Β'Β΄ βαπτίσθηκεβαπτίστηκε Βασίλειος και κράτησε το επώνυμο της μητέρας του, μια και αυτή ήταν από επιφανές γένος. Η ετεροθαλής αδελφή του Ευπραξία παντρεύθηκεπαντρεύτηκε τον [[Ερρίκος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκο Δ'Δ΄ των Σαλίων]] βασιλιά της Γερμανίας.

ΉτανΌταν οήταν δούκαςνέος έγινε πρίγκιπας του [[Ροστόφ]] (1066—1073) στα νιάτακαι του, διεύθυνε στο [[Σμολένσκ]] από το [[1073]] εώςέως το [[1078]].

Το [[1073]] σύναψε ειρήνη με την [[Πολωνία]]. Συνεκστράτευε με τον εξάδελφό του Ολέγκ, αλλά όταν το 1076 απεβίωσε ο πατέρας τουτού Ολέγκ, ο Σβιατοσλάβ, πρίγκιπας του [[Τσερνίγκοφ|Τσέρνιγοβ]], και ο θείος τους Ιζιασλάβ (ο μεγαλύτερος αδελφός των Σβιατοσλάβ και Βσέβολοντ) έδωσε το ChernigovΤσέρνιγοβ στον Βσέβολοντ. ΟΤότε ο Ολέγκ συμμάχησε με τους Κουμάνους για να πάρει το ΤσερνίγκοφΤσέρνιγοβ και από τότε τα δύο εξαδέλφια έγιναν εχθροί, με το μίσος να κληρονομείται στους απογόνους τους. Το 1093 απεβίωσε ο πατέρας του και ο ΒλαντιμίρΒλαντίμιρ Β'Β΄ τον διαδέχθηκε στο πριγκιπάτο του Περέγιασλαφ. Ίδρυσε πόλεις, μεταξύ αυτών και την [[Βλαντιμίρ (πόλη)|Βλαντιμίρ]], που έγινε η μεσαιωνική πρωτεύουσα της Ρωσίας.

== Οργανωτής της ενώσηςένωσης της Ρωσίας ==

Στην αυτοβιογραφική ''Διαθήκη'' του αναφέρει, ότι πήρε μέρος σε 83 εκστρατείες και έκανε 19 συμφωνίες ειρήνης. Από το [[1093]] πολεμούσε με τους [[Κουμάνοι|Κουμάνους Τούρκους]] - γειτονικούς βαρβάρους λαούς και τον σύμμαχό τους δούκαπρίγκιπα [[Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς]]. Το [[1094]] ήταν αναγκασμένος να επιστρέψει τον [[Τσερνίγκοφ]] τον [[Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς]] και μεταφέρθηκεαντί στηναυτού έγινε πρίγκιπας του [[Περεγιαροσλάβ]] δουκεία, όπου εκτέθηκε με τιςστις διαρκές επιθέσεις από τους [[κουμάνοιΚουμάνοι|Κουμάνους]]. Αυτός είναι ο λόγος, γιατί ο Βλαδίμηρος Μονομάχος ενδιαφέροντανενδιαφερόταν περισσότερο απ΄όλους στον τερματισμό των δουκικών εμφυλείωνεμφυλίων πολέμων μεταξύ των πριγκίπων και την ένωση της [[Κράτος των Ρως|Ρωσίας]] εναντίον των [[κουμάνοι|κουμάνωνΚουμάνων]]. Την σκέψη αυτή εξέφραζε επίμονα στα δουκικά συνέδρια (συνέδριατων πριγκίπων (στην πόλη [[Λιούμπετς]] τα έτη [[1097]], [[1100]], [[1103]]). Μετά το συνέδριο στην [[Ντόλομπ]] ([[1103]]) ο Βλαδίμηρος οΒ΄ Μονομάχος έγινε εμπνευστής και διοικητής των πολεμικών εκστρατειών ενάντια στους [[κουμάνοιΚουμάνοι|πόλοβτσιΠόλοβτσι]] ([[1103]], [[1107]], [[1111]]). Άρχισε να χρησιμοποιεί την λαϊκή [[μιλίτσια]] στις καμπάνιες του. Οι [[κουμάνοιΚουμάνοι|πόλοβτσιΠόλοβτσι]] νικήθηκαν μερικές φορές και άφησαν τα σύνορα της [[Κράτος των Ρως|Ρωσίας]] για πολύ καιρό.

Μετά το θάνατο ([[1113]]) του μεγάλου δούκα του [[Κίεβο|Κιέβου]], [[Σβιατοπόλκ Ισιασλάβοβιτς]] ξέσπασε λαϊκή επανάστασηεξέγερση στο [[Κίεβο]]. Οι ευγενείς του Κιέβου κάλεσαν το Βλαδίμηρο Β΄ Μονομάχο να γίνει μέγας δούκαςπρίγκιπάς τους. Αυτός κατέστειλε την εξέγερση, παραχωρώντας προνόμια στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. ΕτσίΈτσι δημιουργήθηκε «Το Καταστατικό του Βλαδιμήρου Μονομάχου» ή «Το Καταστατικό για τα Ποσοστά», το όποιο έγινε μέρος της επεκτεταμένης συνθέσηςσύνθεσης τηςτού «[[Ρωσική Αλήθεια|ΡωσικήςΡωσικού ΑλήθειαςΔικαίου]]». Το καταστατικό κατοχύρωσε τους τόκους των δανειστών και καθόριζε τους όρους της σκλαβώσηςσκλάβωσης. Δεν μεταβαλλωνταςμετέβαλλε τα θεμέλια της φεουδαρχικής κοινωνίας αυτός· προσπαθούσε να ελαφρώνειελαφρύνει την κατάσταση των χρεωστών και ζακουπτων εστώ''ζάκουπ'', έστω και διακηρυκτικά. (ζάκουπ είναι ένας χωριάτηςχωρικός, που δανείστηκε από έναν φεουδάρχη και γίνηκεεπειδή δεν ξεχρέωσε, έγινε μεσόσκλαβοςσκλάβος του (στην [[Κράτος των Ρως|Ρωσία]] IX-XIII). Αυτά τα έτη ήταν και η τελευταία άνθηση των αρχαίων Ρως, διότι μια δεκαετία μετά τον θάνατό του η χώρα σπαράχθηκε από ταραχές. Ετάφη στον [[Ναός της Αγίας Σοφίας (Κίεβο)|καθεδρικό της Αγ. Σοφίας]], στο Κίεβο.

Έχουμε τα σύγγραμματασυγγράμματα του Βλαδίμηρου Β΄ Μονομάχου στονσε μοναδικόμεγάλο αριθμό ως μέρος της «τουΧρονογραφίας Λαβρέντιεβσκ χρονογραφήματος». Είναι το μεγάλο μνημείο της αρχαιορωσικής λογοτεχνίας, γραμμένο με ταλέντο και λογοτεχνική λάμψη. Ο χρονικογράφος συνέδεσε τρία έργα του: «Η Διδαχή», που έχει το λεπτομερειακό διήγημα του Βλαδιμήρου Β΄ Μονομάχου για τα παιδιά του γιακαι την ζωή του, «Η επιστολή στον [[Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς]]» (1093) και «Η Προσευχή». «Στην Διδαχή» διαβάζουμε για την ιδανική εικόνα ενός δούκα-χριστιανού πρίγκιπα, εργατικού, συμφιλιωτή και φιλανθρώπου. «Η Διδαχή» είναι το σύνθετο αριστούργημα, γραμμένο σε διαρκέςμακρό διάστημα. Ο Βλαδίμηρος Β΄ άρχιζε να το γράφει το [[1101]] στηνκατά το ταξίδι του στoστο [[Ροστόφ]], μετά την ταραγμένη συνάντηση με τους πρέσβεις και τοτους διαλογισμόδιαλογισμούςό για τη ζωή του καιτον ολοκλήρωσε μετά το [[1117]]. Οι λογοτεχνικές πηγές του έργου είναι τα βιβλικά και λειτουργικά κείμενα, τα απόκρυφα βιβλία και η άλλη βυζαντινή λογοτεχνία, που δεν ήταν μεταφρασμένη στα ρωσικά τότε.

Ο χρόνος κατά τον οποίο είχε την εξουσία ο Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος, ήταν η τελευταίος περίοδος ενίσχυσης της [[Κράτος των Ρως|Κιεβικής Ρωσίας]]. Ο Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος και οι συγγενείς του διεύθυναν τα ¾ του εδάφους της [[Κράτος των Ρως|Αρχαιορωσίας]]. Οι εμφύλιοι πόλεμοι στο δουκάτοπριγκιπάτο τερματίστηκαν προσωρινά. Η σταθερότητα του κράτους στηριζόταν στην αυθεντία του Μονομάχου, την ύπαρξη του κοινού εχθρού (των [[κουμάνοιΚουμάνοι|Κουμάνων]]) και την συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια του μέγαμεγάλου δούκαπρίγκιπα. Η εποχή του ήταν για το Κίεβο η χρυσή περίοδος. Τότε ήρθε από την Κωνσταντινούπολη η εικόνα της Παναγίας του Βλαντιμίρ και το στέμμα του Βλαντιμίρ Β΄ Μονομάχου, και τα δύο πολύτιμα κειμήλια.

Από την 1η σύζυγό του, που μάλλον ήταν η Γκύθα των Γκότγουιν, κόρη του [[Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας]], είχε τέκνα:

Με τη 2η σύζυγό του Ευφημία, πουτης θεωρείταιοποίας μεη καταγωγή θεωρείται ότι ήταν από τη Κωνσταντινούπολη, είχε τέκνα: