Μεταμοντέρνα τέχνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
Έχει σημασία να κατανοήσει κανείς την κριτική που ασκήθηκε στο ρεύμα του μεταμοντερνισμού από τον Φρέντρικ Τζέιμσον για την εμπορευματοποίηση της τέχνης<ref>Βλ. Jameson F., 1999, ''Το Μεταμοντέρνο'', (μτφρ. Γ. Βάρσος), Νεφέλη, Αθήνα.</ref> και την αισιοδοξία του [[Καρλ Μανχάιμ]] (Mannheim), που βλέπει στον μεταμοντερνισμό τις εξελικτικές τάσεις της [[ευρώπη|ευρωπαϊκής]] κοινωνίας προς έναν περαιτέρω εκδημοκρατισμό, μέσω της μείωσης της κοινωνικής απόστασης ανάμεσα στο υψηλό και το χαμηλό<ref>Mannheim 1992, 242</ref>.
 
Το δίλημμα στην προκειμένη περίπτωση είναι αν μπορεί το αμύητο πλήθος, που δε σχετίζεται εγγενώς με την τέχνη αλλά δέχεται τα ερεθίσματά της απ’ έξω, να κατανοήσει την αρνητική κριτική ή την αισιόδοξη θέση του MenheimΜανχάιμ, δηλαδή την παραγωγή θεωρίας γύρω από τη μεταμοντέρνα τέχνη. Η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα είναι μάλλον αρνητική, εξαιτίας της έλλειψης ανάλογης [[πολιτισμός|πολιτισμικής]] παιδείας.
 
Η [[μαζική κουλτούρα]], όσο και η διαδικασία πρόσληψής της σύμφωνα με τις έρευνες του πανεπιστημίου του Μπέρμιγκχαμ είναι πολύπλοκη διαδικασία στην οποία εμπλέκεται η ανάγκη της άρχουσας τάξης να ενσωματώσει πολιτισμικά στοιχεία των κατώτερων τάξεων, τα οποία για τον Χαλ είναι αντιφατικά, καθώς συνδυάζουν αξίες και ιδεολογίες που προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και απαιτούν για την κατανόησή τους ιδιαίτερες πολιτισμικές σπουδές, με άλλα λόγια την κατά τον [[Ουμπέρτο Έκο]] κωδικοποίηση και αποκωδικοποίηση του μηνύματος<ref>Η ερμηνεία ενός μηνύματος της τέχνης στο μεταμοντέρνο δε συμφωνεί πάντα με την πρόθεση εκείνου που το συντάσσει. Βλ Eco Umberto, 1987, 49.</ref>.