Αυτοκινητάμαξα σειράς ETR 470 ΤΡΑΙΝΟΣΕ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Δημιουργία |
(Καμία διαφορά)
|
Έκδοση από την 21:40, 25 Ιουλίου 2018
Οι ETR 470 είναι ηλεκτρικές αυτοκινητάμαξες υψηλών ταχυτήτων που κατασκευάστηκαν από την Ιταλική Fiat Ferroviaria και τις Ελβετικές Vevey Technologies και Schindler, οι οποίες κυκλοφορούν στην Ιταλία υπό την διαχείριση της κρατικής Trenitalia[1]. Ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια αυτοκινηταμαξών υψηλών ταχυτήτων Pendolino, με κύριο χαρακτηριστικό τους τον μηχανισμό ανάκλισης που διαθέτουν, που τους επιτρέπει να διατηρούν υψηλές ταχύτητες σε στροφές. Συνολικά υπάρχουν 5 τέτοιες αυτοκινητάμαξες, οι οποίες εκτελούν υπηρεσίες υπό την ονομασία Frecciabianca.[2]
| ETR 470 | |
|---|---|
 Αυτοκινητάμαξα ETR 470 στο Chiasso | |
| Σε λειτουργία | 1997- |
| Κατασκευαστής | Fiat Ferroviaria , Schindler, Vevey Technologies |
| Τόπος κατασκευής | Fiat Ferroviaria, Σαβιλιάνο |
| Όνομα γενιάς | Pendolino |
| Χρόνος κατασκευής | 1993-1996 |
| Είσοδος σε λειτουργία | 1997 |
| Ανακαίνιση | 2018 (επικείμενη) |
| Έξοδος από λειτουργία | 2015 (4 οχήματα της SBB) |
| Κατασκευάστηκαν | 9 |
| Αριθμός εκτός λειτουργίας | 4 |
| Σχεδιασμός | 2 κινητήρια + 7 οχήματα |
| Χωρητικότητα | 151 (1η θέση), 324 (2η θέση), 475 συνολικά |
| Διαχειριστής | Trenitalia |
| Διευκρινίσεις | |
| Μήκος τρένου | 236.600 mm |
| Μήκος οχήματος | 27,6 μ (Κινητήρια) 25,9 μ (Μεσαία) |
| Πόρτες | 4 ανά βαγόνι |
| Διάμετρος τροχών | 890 mm |
| Βάση τροχών | (1A) '(A1)' + (1A) '(A1)' + 2'2 '+ 2'2' + (1A) '(A1)' + (1A) '(A1)' + 2'2 ' + (1A) '(A1)' + (1A) '(A1)' |
| Μέγιστη ταχύτητα | 200 χλμ/ώρα |
| Βάρος | 800 t |
| Φορτίο | 14.2 t |
| Έλξη | 260 kN |
| Πρωτοστάτης | 12 MTA 550 |
| Είδος μηχανής | 12 MTA 550 |
| Παροχή ενέργειας | 15 kV 16.7 Hz 3 kV GS |
| Τρόπος συλλογής ρεύματος | Παντογράφος |
| Οχήματα ανά αυτοκινητάμαξα | 9 |
| Σύστημα πέδης | Δυναμική πέδη, δισκόφρενα |
| Σύστημα ασφαλείας | SABIB / Signum / ZUB / INDUSI / RS |
| Σύζευξη | Scharfenberg |
| Κανονικό (1435 mm) | |
Χαρακτηριστικά
Οι αυτοκινητάμαξες ETR 470 διαθέτουν 475 θέσεις, εκ των οποίων οι 151 είναι πρώτης θέσης. Στο μέσο των αμαξοστοιχιών λειτουργεί όχημα-εστιατόριο με 29 θέσεις. Η διάταξη των θέσεων είναι 2+1 στην πρώτη θέση, και 2+2 στην δεύτερη θέση, ενώ υπάρχουν και ειδικά διαμορφωμένες θέσεις για ΑΜΕΑ και κατάλληλα διαμορφωμένο WC. Οι αυτοκινητάμαξες είναι κλιματιζόμενες, και διαθέτουν ατομικό σύστημα ακρόασης στην πρώτη θέση, καθώς και πρίζες σε όλα τα οχήματα.[3]
Το πιο αξιόλογο χαρακτηριστικό των αυτοκινηταμαξών είναι ο μηχανισμός ανάκλισης που διαθέτουν, που τις επιτρέπει να γέρνουν έως και 8 μοίρες στις στροφές, καθιστώντας τις ικανές να διατηρούν υψηλότερες ταχύτητες. Τα απαραίτητα δεδομένα για την λειτουργία του μηχανισμού λαμβάνονται από γυροσκόπια που βρίσκονται στα δύο κινητήρια οχήματα. Οι αυτοκινητάμαξες μπορούν να λειτουργήσουν σε σιδηροδρομικά δίκτυα διαφορετικών χωρών (Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία), καθώς διαθέτουν εξοπλισμό για 15kV και 3kV, και τα απαραίτητα συστήματα ασφαλείας.
Ιστορικό
Οι 9 αυτοκινητάμαξες βρίσκονταν αρχικά στην ιδιοκτησία της Ελβετικής Cisalpino. Το 2009, μετά τον τερματισμό των εργασιών της εταιρίας, μοιράστηκαν στην Ελβετική SBB και την Ιταλική Trenitalia, με την κάθε μια να παίρνει 4 και 5 συρμούς αντίστοιχα.[1] Η συντήρηση στην Ελβετία γίνονταν στην Βασιλεία, ενώ στην Ιταλία, στο Μιλάνο. Τα δρομολόγια που εκτελούνταν ήταν:
- Ζυρίχη - Μπελιντσόνα- Μιλάνο- Φλωρεντία / Βενετία
- Γενεύη - Λοζάνη - Μπρίγκ - Μιλάνο - Βενετία
- Βασιλεία - Βέρνη - Μπρίγκ - Μιλάνο
Τον Μάιο του 2011, η SBB ανακοίνωσε ότι τα 4 οχήματα που βρίσκονταν στην κατοχή της θα έβγαιναν από την κυκλοφορία το αργότερα μέχρι τον Δεκέμβριο του 2015, λόγω του εκσυγχρονισμού του τροχαίου υλικού της.[4] Παρά την εκτενή αναζήτησή της στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, η SBB δεν κατόρθωσε να βρει κάποιον αγοραστή, ενώ η Trenitalia δεν διέθετε τα απαραίτητα κεφάλαια, γεγονός που οδήγησε στην διάλυση των 4 συρμών στις αρχές του 2016. [5]
Οι υπολειπόμενοι 5 Ιταλικοί συρμοί, μετά την έλευση των νέων Ελβετικών αυτοκινηταμαξών, από το 2016 και μετά λειτουργούν υπό το όνομα Frecciabianca στην γραμμή Ρώμη-Ρέτζιο Καλαμπρία.
Ανακατασκευή
Οι 5 αυτοκινητάμαξες που λειτουργούν σήμερα στην Ιταλία αναμένεται να υποστούν ανακατασκευή, ώστε αντί για τα 15 kV του Ελβετικού δικτύου, να μπορούν να κυκλοφορήσουν στα 25kV του Ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου. Οι εργασίες αναμένεται να ξεκινήσουν μόλις τελειώσουν οι δοκιμές των συγγενικών τους ETR 485 στο Ελληνικό δίκτυο, και πιστοποιηθούν για κυκλοφορία.[6] Οι μετατροπές θα γίνουν από την Ferrovie Dello Stato, μητρική εταιρία της Ελληνικής ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Η κυκλοφορία τους στο Ελληνικό δίκτυο θα γίνει όταν θα έχουν ολοκληρωθεί τα έργα ηλεκτροκίνησης στον άξονα Θεσσαλονίκη-Αθήνα.
Πηγές
http://www.railfaneurope.net/list_frameset.html
http://www.leferrovie.it/leferrovie/wiki/doku.php?id=schede_tecniche:elettrico:etr:etr_470
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 «SBB CFF FFS | ETR 470». www.passiontrain.ch. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2018.
- ↑ «Frecciabianca- collegamenti e servizi - Le Frecce - Trenitalia». www.trenitalia.com (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2018.
- ↑ «ETR 470 Cisalpino - Neigetechnik-Hochgeschwindigkeitszug für die Schweiz». www.hochgeschwindigkeitszuege.com. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2018.
- ↑ «Good result in difficult environment – debt stabilised: SBB improves result – stagnating demand for rail transport | SBB» (στα αγγλικά). https://company.sbb.ch/en/media/media-relations/press-releases/detail.html/2013/3/2603-1. Ανακτήθηκε στις 2018-07-25.
- ↑ Häusermann, Dario. «Abschied ETR 470 - Schweizer Bahnen». www.schweizer-bahnen.ch (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2018.
- ↑ «Ferrovie.it - Nuova vita in Grecia per gli ETR.470» (στα it). Ferrovie.it. http://www.ferrovie.it/portale/articoli/7660. Ανακτήθηκε στις 2018-07-25.