Αλφόνσος ΣΤ΄ του Λεόν και Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αλφόνσος ΣΤ΄''' ο ''γενναίος'', ισπαν. Alfonso VI El Bravo (π. 1040/1 - 1 Ιουλίου 1109) από τον [[Οίκος των Χιμένεθ|Οίκο των Χιμένεθ]] ήταν βασιλιάς της Λεόν (1065-1072, 1072-1109) και μετά της Γαλικίας (1071-1109) & της Καστίλης (1092-1109), που τις ένωσε με τη Λεόν.

Ήταν ο δευτερότοκος γιος τού [[ΦερδινάνδροςΦερδινάνδος Α΄ της Λεόν|Φερδινάνδου Α΄]] της Καστίλης & Λεόν και της Σάντσα τού Οίκου των Αστουριών-Λεόν, κόρης τού [[Αλφόνσος Ε΄ της Λεόν|Αλφόνσου Ε΄]] της Λεόν. Μεγαλύτερη αδελφή του ήταν η Ουρράκα.

Ο νεαρός πρίγκιπας (infante) είχε καταγωγή από τη Ναβάρρα:, καθώς ο Φερδινάνδος Α΄ ήταν γιος τού [[Σάντσο Γ΄ της Παμπλόνα]]. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πότε γεννήθηκε: ένας από τους συγγραφείς τού ''Ανωνύμου Χρονικού τού Σααγκούν'' αναφέρει ότι απεβίωσε 62 ετών, μετά από 44 έτη βασιλείας, άρα γεννήθηκε το β΄ ήμισυ τού 1047 ή το α΄ ήμισυ τού 1048. Ο [[Πελάγιος τού Οβιέδο]] αναφέρει ότι ήταν 79 ετών, όταν απεβίωσε, αλλά τότε θα είχε γεννηθεί το 1030, πριν τον γάμο των γονιών του. Θεωρούμε ότι γεννήθηκε ενδιάμεσα, το 1040/1.

Σύμφωνα με τη ''Σιωπηλή Ιστορία της Λεόν'' το πρώτο τέκνο τού Φερδινάνδου Α΄, η Ουρράκα, γεννήθηκε όταν αυτός ήταν κόμης της Καστίλης, έτσι η γέννησή της έγινεμπορεί να τοποθετηθεί το 1033/4. Το δεύτερο τέκνο του, ο [[Σάντσο Β΄ της Καστίλης και Λεόν|Σάντσο Β΄]] πρέπει να γεννήθηκε στο β΄ ήμισυ τού 1038 ή το 1039. Το τρίτο τέκνο του, η Ελβίρα, θα γεννήθηκε το 1039/40, ο Αλφόνσος ΣΤ΄ το 1040/41 και ο [[Γκαρθία Β΄ της Γαλικίας|Γκαρθία Β΄]] το διάστημα 1041 - 24 Απριλίου 1043, οπότε ο Φερδινάνδος Α΄ σε δωρεά του προς το αββαείο τού Σαν Ανδρές δε Εσπιναρέδα αναφέρει τα πέντε τέκνα του. Στις 26 Απριλίου 1046 όλα τα παιδιά του (εκτός της Ελβίρας) υπογράφουν ένα έγγραφο στη μονή τού Σαν χουάν Μπαουτίστα δε Κόριας.

Όλα τα τέκνα του, κατά τη ''Σιωπηλή Ιστορία'', μορφώθηκαν στις ελεύθερες Τέχνες (ρητορική, αρχαία ελληνικά, μαθηματικά, κ.ά.), ενώ οι γιοί του εκπαιδεύτηκαν καιεπιπλέον στα όπλα, στην ιππασία και το κυνήγι. Ο κληρικός ΡαιμούνδοςΡαϊμούνδος ήταν υπεύθυνος για την εκπαίδευση τού Αλφόνσου ΣΤ΄. Όταν ο τελευταίος έγινε βασιλιάς, τον έκανε επίσκοπο της Παλένθια και αναφέρεται σε αυτόν ως τον "διδάσκαλό μου, ευγενή άνδρα με φόβο Θεού (magistro nostro, viro nobile et Deum timenti)". Για να μάθει την τέχνη τού πολέμου και ό,τι έπρεπε για έναν ιππότη, θα πέρασε μεγάλες περιόδους στην ''Πεδινή Γη (Tierra de Campos)'' μαζί με τον [[Πέδρο Ανσούρεθ]] τού Οίκου των Μπανού Γκόμεθ.

Οι πληροφορίες των συζύγων του προέρχονται από το ''Χρονικό των βασιλέων της Λεόν (Chronicon regum Legionensium)'' τού Πελάγιου τού Οβιέδο. Ο Αλφόσος ΣΤ΄ νυμφεύτηκε πρώτα το 1073/4 την Αγνή των Πουατιέ, κόρη τού [[Γουλιέλμος Η΄ της Ακουιτανίας|Γουλιέλμου Η΄]] δούκα της Ακουιτανίας. Η Αγνή εμφανίζεται στα έγγραφα με τον σύζυγό της ως το 1077 και απεβίωσε το 1078. Ίσως, λόγω έλλειψης τέκνων, να την είχε αποκηρύξει το 1077.

ΈκανεΈπειτα ο Αλφόνσος ΣΤ΄ έκανε σχέση με την ευγενή Χιμένα Μούνιοθ. Από την παλλακίδα αυτή είχε τέκνα:

Το 1079 έκανε δεύτερο γάμο με την Κωνσταντία των Καπετιδών, κόρη τού [[Ροβέρτος Α΄ της Βουργουνδίας|Ροβέρτου Α΄]] 1ου δούκα της Βουργουνδίας. Ήταν ανιψιά τού [[Ούγος του Κλινύ|Ούγου]] ηγουμένου τού Κλινύ. Εκτός από πέντε τέκνα που απεβίωσαν νωρίς, είχε τέκνο:

:Μετά η Ουρράκα παντρεύτηκε τον 2ο εξάδελφό της [[Αλφόνσος Α΄ της Παμπλόνα και της Αραγωνίας|Αλφόνσο Α΄ των Χιμένεθ]] της Παμπλόνα & Αραγωνίας, τον οποίο χώρισε.

Άλλα δύο χρονικά την αναφέρουν ως παλλακίδα· το ''Περί των Ισπανικών πραγμάτων'' τού [[Ροδρίγο Χιμένεθ δε Ράδα]] αρχιεπισκόπου τού Τολέδο την αναφέρει ως σύζυγο. Αρκετοί ιστορικοί θεωρούν, ότι την νυμφεύτηκε το 1100 και έτσι νομιμοποίησε τον διάδοχό του.· Είναιείναι η 4η σύζυγός του Ισαβέλλα, μητέρα της Σάντσα και της ΙσαβελλαςΕλβίρα, που αναφέρουν οι πηγές, οι οποίες προσπάθησαν να τη διαχωρίσουν από τη Μαυριτανή Θάιδα. Πράγματι μετά τον 4ο γάμο του με την Ισαβέλλα, ο γιος του Σάντσο αρχίζει να επικυρώνει βασιλικά καταστατικά, πράγμα που δεν θα άφηνε η Ισαβέλλα, αν δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο με τη Θάιδα. Το 1107 ο Αλφόνσος ΣΤ΄ χορήγησε μερικούς fueros (ειδικούς νόμους) και πράξεις "μαζί με τη σύζυγόςσύζυγό μου Ισαβέλλα και τον γιο μας Σάντσο (cum uxore mea Elisabet et filio nostro Sancio)". Είναι το μόνο έγγραφο, που αναφέρει τον Σάντσο ως γιο τους· τα υπόλοιπα αν και υπογράφει η Ισαβέλλα, ο Σάντσο αναφέρεται ως γιος τουεκείνου μόνο.

Ο ιστορικός Reilly θεωρεί, πως ο Αλφόνσος ΣΤ΄ ακύρωσε τον 4ο γάμο του με την Ισαβέλλα και νυμφεύτηκε τη Θάιδα για να νομιμοποιήσει τον Σάντσο, δηλ. οι δύο γυναίκες είναι διαφορετικά πρόσωπα. Οι ιστορικοί [[Ραμόν Μενένδεθ Πιδάλ]] και [[Εβαρίστ Λεβί-Προβενσάλ]] απορρίπτουν τον γάμο του με την θάιδα.

Το 1106 ο Αλφόνσος ΣΤ΄ επικύρωσε δωρεά στη μονή Λορενθάνα: "με τη σύζυγό μου Ισαβέλλα βασίλισσα από νόμιμο γάμο (eiusdemque Helisabeth regina sub maritali copula legaliter aderente)". Η αναφορά αυτή θεωρείται απόδειξη από μεικούςμερικούς ιστορικούς τού γάμου του με τη Θάιδα/Ισαβέλλα, ενώ άλλοι τη θεωρούν "λογοτεχνική και διακοσμητική", διότι η 4η σύζυγός του Ισαβέλλα, σύμφωνα με το επιτάφιο επίγραμμα, απεβίωσε το 1107. Η κόρη του Ουρράκα, σε δωρεά ιδιοκτησιών στον καθεδρικό τού Τολέδου το 1115, αναφέρει μόνο μία Ισαβέλλα ως σύζυγο τού πατέρα της.

Το 1093 ο Αλφόνσος ΣΤ΄ έκανε τρίτο γάμο με τη Μπέρτα. Ο γενεαλόγος Σάμπολτε ντε Βάιαϊ εκτιμά από το όνομα, ότι θα πρέπει να είναι η κόρη τού [[Αμεδαίος Β΄ της Σαβοΐας|Αμεδαίος Β΄]] κόμη της Σαβοΐας, με ομώνυμη θεία, εξαδέλφη και προγιαγιά. Το 1099 επικυρώνει βασιλικό δίπλωμα, ενώ το 1100 ο βασιλιάς υπογράφει μόνος του δωρεά, οπότε η Μπέρτα θα απεβίωσε το ενδιάμεσο διάστημαενδιάμεσα.

Ο τέταρτος γάμος του ήταν με την Ισαβέλλα. Από το επιτάφιο επίγραμμά της εκτιμάται, πως ήταν κόρη ενός Λουδοβίκου βασ. της Γαλλίας, μάλλον τού [[Λουδοβίκος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΣΤ΄]] (μικρανιψιός τού Ροβέρτου Α΄) ή ίσως Βουργουνδικής καταγωγής. Το αν ταυτίζεται με τη Θάιδα (που βαπτίστηκε Ισαβέλλα) είναι θέμα που απασχόλησε αιώνες τους ιστορικούς. Το ζεύγος επικυρώνει διπλώματα από το 1100 ως το 1107 και θεωρούμε ότι η Ισαβέλλα απεβίωσε το έτος εκείνο. Είχαν τέκνα:

Το 1108 ο Αλφόνσος ΣΤ΄ έκανε πέμπτο γάμο με τη Βεατρίκη και εμφανίζονται να συνυπογράφουν το ίδιο και το επόμενο έτος σε καταστατικά. Ο Πελάγιος τού Οβιέδο αναφέρει, πως όταν το 1109 απεβίωσε ο βασιλιάς, η Βεατρίκη επέστρεψε στη χώρα της. Ο ιστορικός Σαλαθάρ υ Άτσα εκτιμά, ότι ήταν κόρη τού [[Γουλιέλμος Η΄ της Ακουιτανίας|Γουλιέλμου Η΄ των Πουατιέ]] δούκα της Ακουιτανίας, ετεροθαλής αδελφή της Αγνής, πρώτης συζύγου τού Αλφόνσου ΣΤ΄.