Υδρογόνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 63:
Το στοιχειακό υδρογόνο (γνωστό και ως «διυδρογόνο», H<sub>2</sub>) παράχθηκε για πρώτη φορά τεχνητά<ref>Εννοείται ότι επίσης ταυτοποιήθηκε, καταγράφηκε ότι παράχθηκε και ταυτοποιήθηκε, και διασώθηκε η καταγραφή, γιατί κατά λάθος ή χωρίς να ταυτοποιηθεί ή να καταγραφεί ποιος μπορεί να ξέρει αν είχε ξαναπαραχθεί και νωρίτερα ή αν καταστράφηκε κάποια τέτοια καταγραφή πριν γίνει δεκτή από την επιστημονική κοινότητα.</ref> στις αρχές του [[16ος αιώνας|16<sup>ου</sup>]] αιώνα, με ανάμειξη [[μέταλλα|μετάλλων]] και ισχυρών [[οξέα|οξέων]].<ref>Σημειώστε ότι μόνο τα ηλεκτροθετικότερα από το υδρογόνο μέταλλα παράγουν υδρογόνο με την επίδραση οξέων σε αυτά. Για παράδειγμα ο [[χαλκός]] δεν παράγει.</ref> Τη χρονική περίοδο [[1766]]-[[1781]], ο [[Χένρι Κάβεντις]] (''Henry Cavendish'') αναγνώρισε πρώτος ότι το αέριο υδρογόνο είναι μια διακριτή (ξεχωριστή, διαφορετική από τις ήδη γνωστές) χημική ουσία,<ref>Presenter: Professor Jim Al-Khalili (2010-01-21). "Discovering the Elements". Chemistry: A Volatile History. 25:40 minutes in. BBC. BBC Four.</ref> και ότι παρήγαγε [[νερό]] όταν [[καύση|καιγόταν]]. Με βάση αυτή τη βασική του ιδιότητα, το ονόμασε «υδρογόνο», συνενώνοντας τις [[ελληνική γλώσσα|ελληνικές]] λέξεις «ὕδωρ» και «γεννῶ».
Η [[βιομηχανία|βιομηχανική]] του παραγωγή γίνεται κυρίως με επίδραση [[Υδρατμός|υδρατμού]] σε [[φυσικό αέριο]], και λιγότερο συχνά, με την περισσότερο ενεργοβόρα μέθοδο της λεγόμενης «[[Ηλεκτρόλυση|ηλεκτρόλυσης του νερού]]».<ref>"Hydrogen Basics — Production". Florida Solar Energy Center. 2007. Retrieved 2008-02-05.</ref><ref>Στην πραγματικότητα ηλεκτρολύεται αραιό υδατικό διάλυμα [[υδροξείδιο του νατρἰου|υδροξειδίου του νατρίου]], το οποίο αρχικά δίνει μεταλλικό [[νάτριο]], αλλά το τελευταίο αντιδρά με το νερό του περιβάλλοντός του και σχηματίζει υδρογόνο και νέο υδροξείδιο του νατρίου. Έτσι η συνολική στοιχειομετρική εξίσωση πράγματι αντιστοιχεί στην ηλεκτρόλυση του νερού.</ref> Το πλεονάζον υδρογόνο που παράγεται, καταναλώνεται (συνήθως) σε κοντινή απόσταση. Οι δυο μεγαλύτερες (βιομηχανικές) καταναλώσεις του αφορούν την κατεργασία (συγκεκριμένα [[
Επίσης, το υδρογόνο είναι μια πρόκληση για τη [[μεταλλουργία]], αφού (εκτός άλλων προβλημάτων) μπορεί να [[διαπίδυση|διαπιδύσει]] πολλά μέταλλα.<ref>]Τα μόριά του είναι συχνά μικρότερα από τα διάκενα μεταξύ των μεταλλικών ιόντων στα [[μεταλλικό πλέγμα|μεταλλικά πλέγματα]]</ref><ref name="Rogers 1999 1057–1064">Christensen, C.H.; Nørskov, J.K.; Johannessen, T. (9 July 2005). "Making society independent of fossil fuels — Danish researchers reveal new technology". Technical University of Denmark. Retrieved 2008-03-28.</ref> Το γεγονός αυτό καθιστά περίπλοκη την ορθή σχεδίαση και κατασκευή των σωλήνων μεταφοράς του, καθώς και των δοχείων αποθήκευσής του.<ref>Και βέβαια αυξάνει το κόστος και το ρίσκο κινδύνου, αποθήκευσης, μεταφοράς και χρήσης του.</ref><ref name="Christensen"> Christensen, C.H.; Nørskov, J.K.; Johannessen, T. (9 July 2005). "Making society independent of fossil fuels — Danish researchers reveal new technology". Technical University of Denmark. Retrieved 2008-03-28.</ref>
| |||