Θεοτοκάριον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: Το '''Θεοτοκάριον''' είναι ένα από τα λειτουργικά βιβλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Περιέχει Κανόν... |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Το '''Θεοτοκάριον''' είναι ένα από τα λειτουργικά βιβλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Περιέχει Κανόνες προς την Θεοτόκο για κάθε ήχο της [[Βυζαντινή μουσική|Εκκλησιαστικής Μουσικής]] και για κάθε ημέρα της εβδομάδος.
==Ιστορικό==
Όλα τα βιβλία ύμνων προς την Παναγία λέγονται Θεοτοκάρια, έχει επικρατήσει όμως αυτό που γράφτηκε το 1796 από τον όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Στο βιβλίο του συγκέντρωσε 62 κανόνες προς την Θεοτόκο από μεγάλους υμνογράφους, όπως τού Ανδρέα Κρήτης, τού Ιωάννη τού Δαμασκηνού, τού Θεοφάνη Νικαίας τού Γραπτού, τού Ιωσήφ τού Υμνογράφου, τού Ιωάννη Ευχαΐτων, της Θέκλας και άλλων
Ο άγιος Νεκτάριος Αιγίνης με το ποιητικό, υμνογραφικό χάρισμά του συνέγραψε ύμνους στη Θεοτόκο. Η συλλογή του ("Θεοτοκάριον") περιέχει τον γνωστό ύμνο "Αγνή Παρθένε...".
==Δομή και χρήση==
Στις ακολουθίες κάθε εβδομάδα έχει τον δικό της ήχο από τους οκτώ, έτσι το Θεοτοκάριον επαναλαμβάνεται κάθε οκτώ εβδομάδες σύμφωνα με το [[Τυπικό της Εκκλησίας]]. Υπάρχουν επτά κανόνες σε κάθε ήχο (ένας για κάθε ημέρα της εβδομάδας), συνολικά 56. Στο τέλος τού έργου ο όσιος Νικόδημος πρόσθεσε ως παράρτημα και άλλους 6· ένας από αυτούς είναι ο Κανόνας τού Ακαθίστου Ύμνου, που ψάλλεται στους Χαιρετισμούς. Ο Κανόνας ψάλλεται στον εσπερινό, μετά την απολυτίκιο ευχή ("Νυν απολύεις...") και πριν το Τρισάγιο· αποτελείται από εννέα ωδές (η 2η τού Μωϋσέως, ως πένθιμη, παραλείπεται). Κάθε ωδή αποτελείται -σχεδόν πάντα- από τέσσερα τροπάρια
Δεν τηρείται το σχήμα, όπου τη μελωδία τού πρώτου τροπαρίου (ειρμού) τηρούν τα επόμενα τροπάρια.
Ο πρώτος Κανόνας τού έργου (Α΄ Ήχος, Σάββατο) είναι τού Θεοδώρου τού Στουδίτου.
Το έργο χρησιμοποιείται ιδιαίτερα από τους μοναχούς και αγαπήθηκε από τους αγίους της Εκκλησίας μας.
==Λογοτεχνική αξία==
Στο "Θεοτοκάριον" τού Νικοδήμου αναδεικνύεται ποικιλία, δραματικότητα, υψηγορία και σημασιολογικό βάθος. Οι μεταφορές καλλωπίζουν το έργο. Χαρακτηρίζεται από λεξικολογικό πλούτο· χρησιμοποιεί αρχαιοπρεπείς λέξεις και αξιοποιεί τις δυνατότητες της Ελληνικής γλώσσας. Λόγω
==Πηγές==
|