Γκο Τσοκ Τονγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Γκο έλαβε το πτυχίο του στα [[οικονομικά]] από το [[Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης]] και το μάστερ από το Κολέγιο Ουίλλιαμς το 1967. Μετά το πέρας των σπουδών του, ο Γκο επέστρεψε στη Σιγκαπούρη προκειμένου να εργαστεί στην κυβερνητική υπηρεσία και το 1969 προσελήφθη ως οικονομικός σύμβουλος στη ναυτιλιακή εταιρεία της Σιγκαπούρη, Neptune Orient Lines. Το 1973 αναβαθμίστηκε σε Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας, πετυχαίνοντας σπουδαία αποτελέσματα από αυτή τη θέση, ενδυναμώνοντας οικονομικά την εταιρεία.

 

Στις γενικές εκλογές του 1976 στη Σιγκαπούρη, ο Γκο εξελέγη μέλος του κοινοβουλίου σε ηλικία 35 ετών, ως υποψήφιος του Κόμματος Δράσης των Πολιτών. Στη συνέχεια διορίστηκε Υπουργός για Οικονομικά Θέματα του κράτους και το 1981 αναβαθμίστηκε σε Υπουργό Εμπορίου. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 υπηρέτησε επίσης ως Υπουργός και Υπουργός Άμυνας.

Το 1985 ο Γκοχ διορίστηκε Αναπληρωτής Πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης δίπλα στον πρωθυπουργό Λι Κουάν Γιου και άρχισε να προετοιμάζεται για την άνοδο στην εξουσία, αναλαμβάνοντας περισσότερο υπεύθυνα καθήκοντα στην κυβέρνηση.

 

 

Ο Γκο ανέλαβε δεύτερος Πρωθυπουργός της Σιγκαπούρη στις 28 Νοεμβρίου 1990, διαδεχόμενος τον βετεράνο Λι Κουάν Γιου. Ο Λι Κουάν Γιου συνέχισε να έχει επιρροή στην κυβέρνηση, καθώς διορίστηκε Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου. Στις 1 Νοεμβρίου 1992, ο Γκο ανέλαβε και Γενικός Γραμματέας του Κόμματος Δράσης των Πολιτών ολοκληρώνοντας τη διαδικασία διαδοχής από τον προκάτοχό του. Στις γενικές εκλογές του 1991, ο Γκο αναδείχτηκε νικητής, καθώς το κόμμα του κέρδισε το 61% των ψήφων.

Ο Γκο αποχώρησε από την ηγεσία του Κόμματος Δράσης των Πολιτών στις 3 Δεκεμβρίου 2003 αφήνοντας στη θέση του το Λι Χσιέν Λουνγκ, γιο του τέως πρωθυπουργού Λι Κουάν Γιου.

 

 

Ο Γκο αποχώρησε από την πρωθυπουργία της Σιγκαπούρη στις 12 Αυγούστου 2004, παραδίδοντας τη θέση του στο Λι Χσιέν Λουνγκ. Στη συνέχεια ανέλαβε Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση του διαδόχου του, ενώ συνέχισε να είναι μέλος του κοινοβουλίου. Το 2011 αποχώρησε από το πόστο του υπουργού, αλλά συνέχισε να εκλέγεται στο κοινοβούλιο.