Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το [[759]] και ήταν μοναχός, συγγραφέας και μέγας υπερασπιστής των εικόνων. Αρχικά διετέλεσε ηγούμενος στη Μονή Σακκουδίωνος στην [[Προύσα]], όπου διαδέχτηκε τον θείο του Πλάτωνα. Ο θείος του και η μητέρα του, που ονομαζόταν Θεοκτίστη τουτού ενέπνευσαν την αγάπη του προς το μοναχικό βίο.

Ο Θεόδωρος προσπάθησε να ανυψώσει τον μοναχικό βίο, αλλά ενεπλάκη σε πολιτικές και εκκλησιαστικές έριδες με αποτέλεσμα να εξοριστεί τέσσερις φορές. Το [[796]] τιμωρήθηκε με ραβδισμό και εξορίστηκε για ένα έτος στη [[Θεσσαλονίκη]] από τον αυτοκράτοραΑυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος ΣΤ'ΣΤ΄|Κωνσταντίνο Στ΄ΣΤ΄]], διότι αντιτάχτηκε στον παράνομο (δεύτερο) γάμο τουτού τελευταίου με τη συγγενή τουτού Θεοδώρου, τη [[Θεοδότη]], την οποία είχε θαλαμηπόλο, κριτικάροντας παράλληλα τον Πατριάρχη Ταράσιο, που είχε ανεχτεί το γάμο.

Το [[797]] εγκαταστάθηκε στη [[Μονή Στουδίου]] της Πόλης, την οποία ανέδειξε σε κυψέλη κοινωνικής και πνευματικής δραστηριότητας, συγκροτώντας συνεργεία αντιγραφής ιερών χειρογράφων. Τότε απέκτησε το προσωνύμιο ΣτουδιτηςΣτουδίτης. Το [[809]] εξορίστηκε πάλι από τον αυτοκράτοραΑυτοκράτορα [[Νικηφόρος Α'Α΄|Νικηφόρο Α΄]], διότι στηλίτευσε ως αντικανονική την εκλογή ως Πατριάρχη του αυτοκρατορικού μυστικοσυμβούλου [[Πατριάρχης Νικηφόρος Α΄|Νικηφόρου]] και αρνήθηκε να επικυρώσει την άρση του αφορισμού του ιερέα Ιωσήφ, ο οποίος είχε ευλογήσει τον παράνομο γάμο του [[Κωνσταντίνος ΣΤ'ΣΤ΄|Κωνσταντίνου Στ'ΣΤ΄.]]

Αργότερα εξορίστηκε για τρίτη φορά από τον αυτοκράτορα [[Λέων Ε'Ε΄|Λέοντα Ε΄ τον Αρμένιο]], ως υπερασπιστής των εικόνων. Σε πείσμα του αυτοκράτοραΑυτοκράτορα τέλεσε επίσημη λιτανεία των εικόνων στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και συνέχισε να τις υπερασπίζεται με σθένος από τον τόπο της εξορίας του, παρά τους βασανισμούς που υπέστη. Εξορίστηκε για τέταρτη φορά από τον [[Μιχαήλ Β'Β΄|Μιχαήλ Β'Β΄ τον Τραυλό]] και πέθανε εξόριστος το [[826]] σε ηλικία 67 ετών.

Ετάφη στην [[Πρίγκηπος|Πρίγκηπο]], αλλά το [[844]] έγινε ανακομιδή των λειψάνων του στη Μονή Στουδίου. Υπήρξε υμνογράφος και συγγραφέας πολλών ασκητικών, θεολογικών και εκκλησιαστικών έργων, καθώς και επιστολών. Συνέθεσε μέρος του Τριωδίου με τον αδερφόαδελφό του Ιωσήφ, αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης. Σώζονται πάνω από 500 επιστολές του, κυρίως κατά των εικονομάχων, που αποτελούν σπουδαία πηγή για τη βυζαντινή εποχή του 9ου αιώνα. Οι μοναστικοί κανόνες που θέσπισε στη Μονή Στουδίου σταδιακά επεκράτησαν σε όλες τις μονές της αυτοκρατορίαςΑυτοκρατορίας.