Ρεκονκίστα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 66:
Η πρώτη περιλαμβάνει τους τρεις πρώτους αιώνες (8ο, 9ο και 10ο) κατά τη διάρκεια των οποίων οι χριστιανικοί πυρήνες στον βορρά προσπαθούν να επιβιώσουν κάτω από την πίεση αρχικά του [[Εμιράτο της Κόρδοβας|Εμιράτου]] κι έπειτα του [[Χαλιφάτο της Κόρδοβας|Χαλιφάτου της Κόρδοβας]]. Στα [[Κανταβρικά όρη]] σχηματίζεται το [[Βασίλειο των Αστουριών]], που το 910 μετονομάζεται σε [[βασίλειο της Λεόν]], και επεκτείνεται στην [[Γαλικία (Ισπανία)|Γαλικία]] και τη [[Χώρα των Βάσκων]], όπου συνορεύει με το αναδυόμενο [[Βασίλειο της Παμπλόνα]]. Στα δυτικά, στα πλαίσια της [[Ισπανική Μαρκιωνία|Ισπανικής Μαρκίας]] στα [[Πυρηναία]], ο [[Καρλομάγνος]] ιδρύει διάφορες κομητείες μεταξύ των οποίων και αυτές της [[Κομητεία της Βαρκελώνης|Βαρκελώνης]] και της [[Κομητεία της Αραγωνίας|Αραγώνας]].
 
Η δεύτερη περίοδος εμφανίζει μια μεγαλύτερη ισορροπία μεταξύ των χριστιανών και των μουσουλμάνων. Κατά τον 11ο, 12ο και 13ο αιώνα, λόγω της αποδιάρθρωσης του Χαλιφάτου σε [[βασίλεια τάιφαταϊφά]], δίνεται η δυνατότητα επέκτασης στους χριστιανούς. Το Βασίλειο της Παμπλόνα αναδεικνύεται ως το ισχυρότερο κράτος για μερικά χρόνια αλλά υποτάσσεται στα επεκτεινόμενα βασίλεια της [[Βασίλειο της Καστίλης|Καστίλης]] στα δυτικά και της [[Βασίλειο της Αραγωνίας|Αραγώνας]] στα ανατολικά. Η Λεόν συνεχίζει να είναι η κυρίαρχη δύναμη στη δύση· το 1139 γεννιέται στις ατλαντικές της επαρχίες το [[Βασίλειο της Πορτογαλίας]]. Στη μεσογειακή ακτή, η Κομητεία της Βαρκελώνης ανεξαρτητοποιείται από την όποια φραγκική εξουσία και ενσωματώνει σταδιακά τις υπόλοιπες καταλανικές κομητείες. Το 1164 δημιουργείται από την ένωσή της με το [[Βασίλειο της Αραγωνίας|Βασίλειο της Αραγώνας]] το ομώνυμο [[Στέμμα της Αραγωνίας|Στέμμα]]. Οι εισβολές των [[Αλμοάδες|Αλμοαδών]] και των [[Αλμοραβίδες|Αλμοραβιδών]] από την Βόρειο Αφρική σταματούν για λίγο την ολική κατάρρευση της Αλ-Άνταλους.
 
Η τρίτη και τελευταία περίοδος ξεκινάει με την μάχη στις [[Μάχη των Νάβας δε Τολόσα|Νάβας δε Τολόσα]] το 1212. Τελευταίο μουσουλμανικό κράτος της Ιβηρικής απομένει το [[Εμιράτο της Γρανάδας]] στο νότο. Είναι η εποχή των δύο μεγάλων κατακτητών, του [[Φερδινάνδος Γ΄ της Καστίλης|Φερδινάνδου Γ΄ της Καστίλης]] και του [[Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας|Ιακώβου Α΄ της Αραγώνας]]. Η Πορτογαλία έχει ήδη φτάσει στη νότια σημερινή της ακτή· η Καστίλη μάχεται για να ελέγξει τα στενά του [[Γιβραλτάρ]] και η Αραγώνα κατακτά τη [[Βασίλειο της Βαλένθια|Βαλένθια]] και τις [[Βαλεαρίδες Νήσοι|Βαλεαρίδες]] και στρέφει την προσοχή της προς τη Μεσόγειο. Η Καστίλη, μόνη παίκτρια στη σκακιέρα της Ανακατάκτησης, ενσωματώνει το [[Εμιράτο της Γρανάδας]] το 1492.