Κορράδος του Μομφερράτου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
{{σε χρήση}}
{{Infobox Royalty
|όνομα = Κορράδος
Γραμμή 27:
|υπογραφή =
}}
Ο '''Κορράδος του Μομφερράτου''' (
==Πρώτα χρόνια==
▲Ήταν ο δευτερότοκος γιος του [[Γουλιέλμος Ε΄ του Μομφερράτου|Γουλιέλμου Ε΄]] μαρκήσιου του Μομφερράτου και της Γιούντιτ/Ιουδήθ των Μπάμπενμπερκ, κόρης του [[Λεοπόλδος Γ΄ Μπάμπενμπερκ της Αυστρίας|Λεοπόλδου Γ΄]] μαργράβου της Αυστρίας.
Ο Κορράδος γεννήθηκε στην [[Μαρκιωνία του Μομφερράτου]] στο [[Πεδεμόντιο]] στην βόρειο Ιταλία αλλά η ακριβής θέση δεν είναι γνωστή. Αναφέρεται σε διάταγμα (1160) ότι βρισκόταν στην αυλή του από μητέρα θείου του Κορράδου επισκόπου του Πάσσαου και αργότερα αρχιεπισκόπου του Σάλτσμπουργκ. Το όνομα του το πήρε πιθανότατα από τον ετεροθαλή αδελφό της μητέρας του [[Κορράδος Γ΄ της Γερμανίας|Κορράδο Γ΄ της Γερμανίας]].
Η ''"Σύντομη Ιστορία της κατοχής και απώλειας των Αγίων Τόπων"'' τον περιγράφει ''"ωραίο άντρα με μεγάλο θάρρος και εξυπνάδα"''.
Ο Κορράδος ήταν επιδέξιος στα όπλα με μεγάλες διανοητικές ικανότητες στην μάθηση, φιλικός χαρακτήρας με ανθρωπιστικές ιδέες, καθήλωνε αστραπιαία τους εχθρούς του. Η κατηγορία εναντίον του ήταν μονάχα ότι απήγαγε βίαια την γυναίκα του από τον πρώτο της σύζυγο [[Χάμφρεϋ Δ΄ του Τορόν]] και την ανάγκασε να τον παντρευτεί.<ref>In Die Chronik des Propstes Burchard von Ursberg, ed. Oswald Holder-Egger & Bernhard von Simson, Monumenta Germaniæ Historica: Scriptores in Usum Scholarum, (Hannover & Leipzig, 1916), p. 64</ref>
Είχε ισχυρές πολιτικές ικανότητες από 20 ετών, έγινε γενναίος στρατηγός σε εκστρατείες με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του στην Λομβαρδική Λίγκα. Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο πριν το 1179 μια άγνωστη γυναίκα που πέθανε στα τέλη του 1186 χωρίς να αποκτήσουν παιδιά.
==Βυζαντινή αυτοκρατορία==
Η οικογένεια του συμμάχησε με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α΄ Κομνηνό]] (1179) και ο Κορράδος ξεκίνησε εκστρατείες εναντίον του Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα και κατόπιν του Καγκελαρίου του αρχιεπισκόπου Χριστιανού του [[Μάιντς]], νίκησε τον Καγκελάριο στο Καμερίνο και τον συνέλαβε αιχμάλωτο. Ο Κορράδος άφησε τον Καγκελάριο στην φροντίδα του αδελφού του Βονιφάτιου και πήγε στην [[Κωνσταντινούπολη]] για να πάρει ανταμοιβή από τον αυτοκράτορα, επέστρεψε στην [[Ιταλία]] αμέσως μετά τον θάνατο του Μανουήλ (1180).<ref>Roger of Howden, Chronicle year 1179; Choniates, ed. van Dieten, Historia, vol. 1, p. 201, and ed. Magoulias, O City of Byzantium, p. 114.</ref> Σε ηλικία 40 ετών έκανε εντυπωσιακή αίσθηση στην Βυζαντινή αυλή, ο [[Νικήτας Χωνιάτης]] τον περιγράφει ''"εντυπωσιακή εξωτερική εμφάνιση με θάρρος και εξυπνάδα σαν να βρίσκεται στο άνθος της ηλικίας του"''.<ref>Choniates, loc. cit.</ref>
Τον χειμώνα του 1186 - 1187 ο [[Ισαάκιος Β΄ Άγγελος]] πρόσφερε την αδελφή του Θεοδώρα νύφη στον Βονιφάτιο μικρότερο αδελφό του Κορράδου για να ανανεώσει την συμμαχία του αλλά ο [[Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός]] ήταν παντρεμένος. Ο Κορράδος πρόσφατα χήρος είχε προορισμό να ενωθεί σε Σταυροφορία με τον πατέρα του για το [[Βασίλειο της Ιερουσαλήμ]] αλλά δέχτηκε την πρόταση του Ισαάκ και την άνοιξη του 1187 επέστρεψε στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Με τον γάμο του πήρε τον τίτλο του [[Καίσαρας|Καίσαρα]] αλλά έπρεπε να βοηθήσει τον αυτοκράτορα απέναντι στον στασιαστή Αλέξιο Βρανά. Ο Κορράδος σύμφωνα με τον Χωνιάτη έδωσε θάρρος στον αδύναμο αυτοκράτορα και πολέμησε ηρωικά στην μάχη που σκοτώθηκε ο [[Αλέξιος Βρανάς]], τραυματίστηκε ελαφρά αλλά ο Βρανάς χωρίς άλογο σκοτώθηκε και αποκεφαλίστηκε από τους σωματοφύλακες του.<ref>Choniates, ed. van Dieten, Historia, vol. 1, pp. 386–87, and ed. Magoulias, O City of Byzantium, p. 212–13.</ref>
Ο Κορράδος είχε την αίσθηση ότι δεν είχε επιβραβευτεί για τις υπηρεσίες του, φοβόταν το αντί-Λατινικό αίσθημα των Βυζαντινών αφού ο μικρότερος αδελφός του [[Ρενιέ του Μομφερράτου]] δηλητηριάστηκε (1882) και την εκδίκηση της οικογένειας του Βρανά, έφυγε τον Ιούλιο του 1187 για τα Ιεροσόλυμα με ένα Γενοβέζικο πλοίο. Οι περισσότεροι σύγχρονοι συγγραφείς σημειώνουν ότι δραπέτευσε για να αποφύγει την εκδίκηση για κάποιον ιδιωτικό φόνο πιθανότατα του Βρανά, σύμφωνα με τον Ρογήρο του Χάουντεν ''"είχε διαπράξει ανθρωποκτονία"'' και ''"είχε σκοτώσει κάποιον εξέχοντα ευγενή σε εξέγερση"''.
==Οικογένεια==
Πρώτα νυμφεύτηκε, πριν το 1179, μία γυναίκα που απεβίωσε το 1186, χωρίς να έχουν απογόνους.
Γραμμή 44 ⟶ 54 :
* [[Μαρία του Μομφερράτου|Μαρία]] 1192-1212, βασίλισσα της Ιερουσαλήμ, παντρεύτηκε τον [[Ιωάννης του Μπριέν|Ιωάννη του Μπριέν]].
==Παραπομπές==
<references />
==Πηγές==
*Brand, Charles M. Byzantium Confronts the West, 1968.
*Brevis Historia Occupationis et Amissionis Terræ Sanctæ, in Die Chronik des Propstes Burchard von Ursberg, ed. Oswald Holder-Egger & Bernhard von Simson, Monumenta Germaniæ Historica: Scriptores in Usum Scholarum, (Hannover & Leipzig, 1916), pp. 59–64
*Choniates, Niketas, Historia, ed. J.-L. Van Dieten, 2 vols., Berlin and New York, 1975; trans. as O City of Byzantium, Annals of Niketas Choniates, by H.J. Magoulias, Detroit; Wayne State University Press, 1984..
*Edbury, Peter W. (ed.) The Conquest of Jerusalem and the Third Crusade, 1998.
*Gabrieli, Francesco. (ed.) Arab Historians of the Crusades, English translation 1969.
*Gilchrist, M. M. "Character-assassination: Conrad de Montferrat in English-language fiction & popular histories", Bollettino del Marchesato. Circolo Culturale I Marchesi del Monferrato, Alessandria, no. 6 (Nov. 2005), pp.5–13. (external link)
*Gilchrist, M. M. "Getting Away With Murder: Runciman and Conrad of Montferrat’s Career in Constantinople", The Mediæval Journal. St Andrews Institute of Mediæval Studies, vol 2, no. 1 (2012), pp. 15–36.
*Haberstumpf, Walter. Dinastie europee nel Mediterraneo orientale. I Monferrato e i Savoia nei secoli XII–XV, 1995 ).
*Ilgen, Theodor. Konrad, Markgraf von Montferrat, 1880
*Nicholson, Helen J. (ed.) The Chronicle of the Third Crusade: The Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi, 1997.
*Riley-Smith, Jonathan. "Corrado di Monferrato", Dizionario Biografico degli Italiani, vol. XXIX, Rome 1983, pp. 381–387
*Runciman, Steven. A History of the Crusades, 1951–54, vols. 2–3.
*Usseglio, Leopoldo. I Marchesi di Monferrato in Italia ed in Oriente durante i secoli XII e XIII, 1926.
*William of Tyre, French continuation of. Historia rerum in partibus transmarinis gestarum (external link to text in medieval French).
*Williams, Patrick A. "The Assassination of Conrad of Montferrat: Another Suspect?", Traditio, vol. XXVI, 1970.
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Conrad of Montferrat}}
| |||