|
Την άνοιξη ο Ναπολέων επέστρεψε στο Παρίσι για να καταστείλει αναίμακτα ένα πραξικόπημα στο οποίο μπλέχτηκαν ο Ταλλευράνδος (που έχασε την θέση του) διάφοροι σημαίνοντες, αλλά και μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας! Τότε η Αυστρία επανήλθε δριμύτερη, εισβάλλοντας στη Βαυαρία και αλλού τον Απρίλιο. Ο Ε΄Συνασπισμός αποδείχτηκε τελικά πολύ χαλαρός. Η αποδυναμωμένη Πρωσία έδωσε έναν αμφίρροπο πόλεμο με το βασίλειο της Βεστφαλίας. Η Σουηδία δεν ήταν σε ουσιαστική θέση να βοηθήσει. Ο τσάρος Αλέξανδρος υποσχέθηκε να βοηθήσει, αλλά πριν επέμβει, άλλαξε στρατόπεδο, ακολουθώντας τις εξελίξεις. Οπότε οι Αυστριακοί έμειναν μόνοι.
Παρ΄όλα αυτά, ο πόλεμος ξεκίνησε καλά για αυτούς, καθώς αφού εισέβαλαν στην Βαυαρία στις 9 Απριλίου του 1809, νίκησαν τους Βαυαρούς και κατέλαβαν την στρατηγικής σημασίας γέφυρα του [[Λάντσχουτ|Λάντχσουτ]]. Ακόμη ο στρατάρχης Μπερτιέ, επικεφαλής της "Μεγάλης Στρατιάς της Γερμανίας" και επιτελάρχης του γαλλικού επιτελείου, παρερμήνευσε τις εντολές του Ναπολέοντα και διέταξε τον στρατάρχη Νταβού να στρατοπεδεύσει γύρω από την πόλη του [[ΡέγκενσμπουργκΡέγκενσμπουρκ]] (όπου βρισκόταν άλλη μια στρατηγικής σημασίας γέφυρα της βόρειας όχθης Δούναβη), παρά την παρουσία ισχυρών αυστριακών δυνάμεων κοντά στην περιοχή, δίνοντας στον αρχιδούκα Κάρολο μια λαμπρή ευκαιρία να καταστρέψει το Γ΄ Σώμα του Νταβού. Ωστόσο την 17η Απριλίου, ο Ναπολέων κατέφθασε στο μέτωπο και ανέλαβε την δίοικηση των σκορπισμένων γαλλικών και γερμανικών δυνάμεων. Πρώτα απ' όλα συγκέντρωσε τις δυνάμεις του γύρω από το [[Ίνγκολσταντ]], έστειλε εντολές στον Νταβού να απομακρυνθεί από το ΡέγκενσμπουργκΡέγκενσμπουρκ για να μην περικυκλωθεί από τους Αυστριακούς και έστειλε το Ζ΄Σώμα υπό τον στρατάρχη [[Φρανσουά Ζόζεφ Λεφέβρ|Λεφέβρ]] για βοήθεια. Το βράδυ της 18ης Απριλίου ο αρχιδούκας έπιασε έναν αγγελιοφόρο του Λεφέβρ που ενημέρωνε τον Νταβού ότι ερχόταν για βοήθεια. Έτσι ο Κάρολος πίστεψε ότι ο Νταβού θα παρέμενε άλλη μια ημέρα στο ΡέγκενσμπουργκΡέγκενσμπουρκ και διέταξε το κέντρο και την δεξιά πτέρυγα να κινηθεί βορειοανατολικά ελπίζοντας να επιτεθεί στους Γάλλους σε απόσταση πιο κοντινή προς το ΡέγκενσμπουργκΡέγκενσμπουρκ και να τους παγιδεύσει ανάμεσα στο στρατό του και τον Δούναβη. Ωστόσο ο Νταβού νωρίς το πρωί της 19ης Απριλίου εγκατέλειψε την πόλη, αφήνοντας μια μικρή φρουρά 2.000 στρατιωτών. Ο αρχιδούκας έστειλε τρεις φάλαγγες υπό τον πρίγκιπα Χοεντζόλερν να επιτεθούν και να εμποδίσουν τον Νταβού απο το να δραπετεύσει με αποτέλεσμα την [[μάχη του Τάγκεν-Χάουσεν]] όπου ο Νταβού απέκρουσε τις αυστριακές επιθέσεις και ενώθηκε με τον κύριο στρατό του Ναπολέοντα. Την άλλη ημέρα, την 20η Απριλίου 1809, ο Ναπολέων εξαπέλυσε αντεπίθεση διεξάγοντας την [[Μάχη του Άμπενσμπουργκ|μάχη του Άμπενσμπεργκ]], μια καταστροφή για τον Κάρολο, όπου οι Γάλλοι και οι σύμμαχοι τους εκμεταλεύτηκαν ένα κενό στην κεντρική αυστριακή γραμμή, την διέλυσαν και χώρισαν τον αυστριακό στρατό στα δύο. Ωστόσο εκείνη την ημέρα οι Αυστριακοί ανάγκασαν την μικρή γαλλική φρουρά του ΡέγκενσμπουργκΡέγκενσμπουρκ να παραδοθεί και κατέλαβαν την γέφυρα. Η αποκομένη αριστερή πτέρυγα των Αυστριακών υπό τον στρατηγό Χίλερ αναγκάστηκε να υποχωρήσει νοτιοανατολικά προς το Λάντσχουτ ενώ ο Κάρολος με το κύριο στράτευμα (75.000 στρατιώτες) παρέμεινε στατικός γύρω από το [[Έγκμουλ]]. Ο Ναπολέων τότε θεώρησε πως η δύναμη που υποχωρούσε νοτιοανατολικά ήταν ο κύριος αυστριακός στρατός με αποτέλεσμα να συγκεντρώσει το κύριο μέρος των δυνάμεών του για να την καταδιώξει. Ακόμη άφησε τον Νταβού να αποτελειώσει την δεξιά αυστριακή πτέρυγα πιστεύοντας πως είχε συντριβεί στην μάχη του Άμπενσμπεργκ και ότι αποτελούταν μοναχά από τρία συντάγματα. Στην πραγματικότητα ήταν ο κύριος αυστριακός στρατός. Την 21η Απριλίου ο Ναπολέων πέτυχε μια νίκη εναντίον του Χίλερ στην [[μάχη του Λάντσχουτ|μάχη του Λάντχσουτ]] αλλά δεν μπόρεσε να τον παγιδεύσει. Το ίδιο βράδυ ο Νταβού ενημέρωσε τον αυτοκράτορα πως υπήρχαν τρία σώματα στρατού στην περιοχή. Ο Ναπολέων κατάλαβε το λάθος του, έστειλε και πάλι τον Λεφέβρ για να βοηθήσει τον Νταβού, διέταξε άμεσα τον στρατό να κινηθεί βόρεια, προς το Έγκμουλ ενώ έστειλε τον στρατάρχη [[Ζαν Μπατίστ Μπεσσιέρ|Μπεσιέρ]] με 20.000 στρατιώτες να καταδιώξει τον Χίλερ. Έτσι την 22η Απριλίου διεξήχθη η [[μάχη του Έγκμουλ]] όπου ο Νταβού και ο Λεβέφρ παρ' ότι υστερούσαν αριθμητικά (36.000 Γάλλοι εναντίον 75.000 Αυστριακών) εξαπέλυσαν επίθεση, καθήλωσαν τις δυνάμεις του Κάρολου και σύντομα κατέφθασε ο Ναπολέων με τις δυνάμεις του χτυπώντας το αριστερό κέρας των Αυστριακών οι οποίοι κινδύνευαν άμεσα με μια αποφασιστική ήττα. Ωστόσο ο αυτοκράτορας δεν γνώριζε ότι ο Κάρολος έλεγχε την γέφυρα του ΡέγκενσμπουργκΡέγκενσμπουρκ κάτι που επέτρεψε στον αυστριακό στρατό να υποχωρήσει στην βόρεια όχθη του Δούναβη αφήνοντας πίσω του 12.000 νεκρούς και την Βιέννη εκτεθειμένη στα χέρια των Γάλλων. Ο Χίλερ, παρ'ότι απώθησε με επιτυχία την καταδίωξη του στρατάρχη Μπεσιέρ, προσπάθησε να υπερασπιστεί την αυτοκρατορική πρωτεύουσα, αλλά σύντομα κατάλαβε πως οι δυνάμεις του δεν είχαν αυτή την δυνατότητα. Έτσι διέσχισε τον Δούναβη και ενώθηκε με τον κύριο αυστριακό στρατό την 5η Μαΐου. Την 3η Μαΐου ο Ναπολέων, έχοντας ταπεινώσει τις αυστριακές δυνάμεις σε μια σειρά μαχών, μπήκε για δεύτερη φορά στην Βιέννη μέσα σε τέσσερα χρόνια, ενώ το ηθικό των Αυστριακών και του ίδιου του Καρόλου είχε καταρρεύσει. Έτσι, προσπαθώντας να τους αποτελειώσει, προσπάθησε να διασχίσει βιαστικά τον Δούναβη και υπέστη μια σημαντική τακτική ήττα στην [[μάχη του Άσπερν-Έσσλινγκ]] (21-22 Μαΐου του 1809). Δύο μήνες αργότερα ο Ναπολέων, έχοντας ανασυντάξει τις γαλλικές δυνάμεις, οργάνωσε αριστοτεχνικά την διάβαση του Δούναβη και πέτυχεεπέτυχε την αποφασιστική νίκη που αναζητούσε στην [[μάχη του Βαγκράμ]] (5-6 Ιουλίου του 1809).
[[File:Map administrative divisions of the First French Empire 1812-el.svg|thumb|250px|right|Διοικητική διαίρεση της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας το 1812]]
|
