Οργανολιθιακές ενώσεις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 8:
== Ιστορία και εξέλιξη ==
Οι έρευνες πάνω στις οργανολιθιακές ενώσεις ξεκίνησαν το [[1930]], με πρωτοπόρους τους [[Καρλ Ζίγκλερ]] (''Karl Ziegler''), [[Γκεόργ Βίττινγκ]] (''Georg Wittig'') και ο [[Χένρυ Γκίλμαν]] (''Henry Gilman''). Σε σύγκριση με τις [[οργανομαγνησιακές ενώσεις]] (που άρχισαν να ερευνούνται προγενέστερα), οι οργανολιθιακές ενώσεις μπορούν να προσφέρουν (πρακτικά) τις ίδιες [[Χημική αντίδραση|αντιδράσεις]] με αυξημένες [[Χημική κινητική|ταχύτητες αντίδρασης]] και με υψηλότερες αποδόσεις, (ιδιαίτερα) στις αντιδράσεις μετάλλωσης (δηλαδή στην εισαγωγή ατόμων μετάλλων ή και μεταλλοειδών σε διάφορες ομάδες).<ref name="Eisch2002">{{cite journal|title=Henry Gilman: American Pioneer in the Rise of Organometallic Chemistry in Modern Science and Technology†|last1=Eisch|first1=John J.|journal=Organometallics|issue=25|doi=10.1021/om0109408|year=2002|volume=21|pages=5439–5463|issn=0276-7333}}</ref> Από τότε που ανακαλύφθηκαν, οι οργανολιθιακές ενώσεις (σταδιακά) αντικατέστησαν τις οργανομαγνησιακές ως χρησιμοποιούμενα αντιδραστήρια.<ref name="chemorgli">{{cite book|title=The Chemistry of Organolithium Compounds (2 parts)|publisher=John Wiley & Sons, Ltd|isbn=978-0-470-84339-0|year=2004|editor=Rappoport, Z.|editor2=Marek, I.}}</ref>
== Δομή ==
[[Αρχείο:Sec-butyllithium-2D-skeletal.png|μικρογραφία|Γραμμική απεικόνιση μοριακής δομής [[Δευτεροταγές βουτυλολίθιο|δευτεροταγούς βουτυλολιθίου]] (sBuLi).]]
Παρόλο που τα απλά αλκυλολιθιακά χημικά είδη συχνά παριστάνονται (για λόγους απλοποίησης) ως μονομερή (RLi), στην πραγματικότητα υπάρχουν ως ολιγομερή ή ως πολυμερή.<ref name="leadstructure2">{{cite book|title=PATAI'S Chemistry of Functional Groups.|first1=Thomas|last1=Stey|first2=Dietmar|last2=Stalke|publisher=John Wiley & Sons, Ltd|isbn=9780470682531|year=2009|chapter=Lead structures in lithium organic chemistry|doi=10.1002/9780470682531.pat0298}}</ref> Ο βαθμός πολυμερισμού εξαρτάται από τον οργανικό υποκαταστάτη και την παρουσία άλλων συναρμοτών.<ref name="Reich">{{cite journal|title=Role of Organolithium Aggregates and Mixed Aggregates in Organolithium Mechanisms|last=Reich|first=Hans J.|journal=Chemical Reviews|doi=10.1021/cr400187u|year=2013|volume=113|pages=7130–7178|pmid=23941648}}</ref> Αυτές οι δομές έχουν ερευνηθεί με μια ποικιλία μεθόδων, με πιο αξιοσημείωτες τη [[φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού]] <sup>6</sup>Li, <sup>7</sup>Li, και <sup>13</sup>C, καθώς και ανάλυσης [[Περίθλαση|περίθλασης]] [[Ακτίνες Χ|ακτίνων Χ]].<ref name="analytical" /> Η [[υπολογιστική χημεία]] υποστηρίζει τις σχετικές έρευνες.<ref name="leadstructure2" />
=== Φύση δεσμού C - Li ===
Η μεγάλη διαφορά ηλεκτραρνητικότητας μεταξύ άνθρακα και λιθίου έχει ως συνέπεια τη μεγάλη πολικότητα του δεσμού C - Li. Ωστόσο, η υψηλή διαλυτότητα ορισμένων οργανολιθιακών ενώσεων σε μη πολικούς διαλύτες περιπλέκει αυτό το ζήτημα. Παρόλο που τα περισσότερα δεδομένα δείχνουν ότι ο δεσμός C - Li είναι ουσιαστικά ετεροπολικός, υπάρχει διαφωνία για το κατά πόσο υφίσταται και ένα ποσοστό ομοιοπολικότητας στο δεσμό αυτό. Μια εκτίμηση θεωρεί ότι το ποσοστό ετεροπολικότητας του δεσμού αυτού είναι μεταξύ 80 και 88%.
== Αναφορές και σημειώσεις ==
| |||