Αυτοκρατορία των Κοσσανών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
 
Η '''''αυτοκρατορία των Κοσσανών''''' (αρχαία ελληνικά: ''Βασιλεία Κοσσανῶν'', βακτριανά: Κυϸανο, ''Κουσανό,'' σανσκριτικά: कुषाण राजवंश ''Kusan Rājavaṃśa,'' BHS: ''Gusana-vaṃśa''; παρθικά: 𐭊𐭅𐭔𐭍 𐭇𐭔𐭕𐭓 ''Kušan-xšaθr''<ref>''The Dynasty Arts of the Kushans'', University of California Press, 1967, [https://books.google.com/books?id=udnBkQhzHH4C&pg=PA7 p. 5]</ref>) ήταν αυτοκρατορία που σχηματίστηκε από τον λαό των [[Γιουεζί]], στα εδάφη της [[Βακτρία|Βακτριανής]] στις αρχές του 1ου αιώνα. Είχε εξαπλωθεί για να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος του σημερινού [[Αφγανιστάν]]<ref>http://www.kushan.org/general/other/part1.htm and Si-Yu-Ki, Buddhist Records of the Western World, (Tr. Samuel Beal: Travels of Fa-Hian, The Mission of Sung-Yun and Hwei-S?ng, Books 1–5), Kegan Paul, Trench, Trubner & Co. Ltd. London. 1906 and Hill (2009), pp. 29, 318–350</ref> και στη συνέχεια τα βόρεια τμήματα της ινδικής υποηπείρου, τουλάχιστον μέχρι τη Σακετά και το Σαρνάθ κοντά στο [[Βαρανάσι]] (Μπεναρές), όπου έχουν βρεθεί επιγραφές που χρονολογούνται από την εποχή του Κοσσάνου αυτοκράτορα Κανίσκα του Μέγα.<ref>which began about 127 CE. "Falk 2001, pp. 121–136", Falk (2001), pp. 121–136, Falk, Harry (2004), pp. 167–176 and Hill (2009), pp. 29, 33, 368–371.</ref> Ο αυτοκράτορας Κανίσκα ήταν μεγάλος προστάτης του [[Βουδισμός|βουδισμού]]. Ωστόσο καθώς οι Κουσανίτες επεκτάθηκαν προς τα νότια, οι θεότητες στα μεταγενέστερα τους νομίσματα αντικατόπτριζαν τη νέα [[Ινδουισμός|ινδουιστική]] τους πλειονότητα.<ref name="Frumkin1970">{{cite book|author=Grégoire Frumkin|title=Archaeology in Soviet Central Asia|url=https://books.google.com/books?id=gdUUAAAAIAAJ&pg=PA51|year=1970|publisher=Brill Archive|pages=51–|id=GGKEY:4NPLATFACBB}}</ref><ref>{{cite book |author=Rafi U. Samad |title=The Grandeur of Gandhara: The Ancient Buddhist Civilization of the Swat, Peshawar, Kabul and Indus Valleys |url=https://books.google.com/books?id=pNUwBYGYgxsC&pg=PA93 |year=2011 |publisher=Algora Publishing |isbn=978-0-87586-859-2 |pages=93–}}</ref> Μετά την κατάκτηση του [[Ινδοελληνικό βασίλειο|ινδοελληνικού βασιλείου]] και των εδαφών του πρώην [[Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής|ελληνικού βασιλείου της Βακτριανής]], πιθανώς χρησιμοποίησαν την ελληνική γλώσσα για κάποιες δεκαετίες ως γλώσσα της διοίκησης, αλλά στις αρχές του 2ου αιώνα την αντικατέστησαν με την [[Βακτριανή γλώσσα|βακτριανή]],<ref name="The Bactrian 2000 p. 133">Falk (2001): "The yuga of Sphujiddhvaja and the era of the Kuṣâṇas." Harry Falk. Silk Road Art and Archaeology VII, p. 133.</ref> ενώ γενικά χαρακτηρίζονται από την πρόσμιξη πολλών ελληνικών και ινδικών στοιχείων.
 
==Αυτοκρατορία των Κοσσανών==
Κινεζικές πηγές περιγράφουν τους Γκουέισουάνγκ (Guishuang), δηλ. τους Κοσσάνους (Κουσάν), ως μία από τις πέντε αριστοκρατικές φυλές των Γιουέ-τζι, με κάποιους να ισχυρίζονται ότι αποτελούσαν χαλαρή συνομοσπονδία ανθρώπων [[Ινδοευρωπαίοι|ινδοευρωπαϊκής]] καταγωγής, παρόλο που πολλοί λόγιοι ακόμη δεν έχουν πειστεί ότι αρχικώς μιλούσαν μια ινδοευρωπαϊκή γλώσσα. Όπως το τοποθετεί ο ιστορικός Τζων Χιλ "για πολύ πάνω από έναν αιώνα ..... υπάρχουν αντιλογίες σχετικά με τις εθνικές και γλωσσολογικές καταβολές των Μεγάλων Γιουέ-τζι ή Ντα Γιουέ-Τζι, Κοσσάνων, και Τοχάρων, και ακόμα υπάρχει μικρή συναίνεση".
 
Οι Γιουέ-τζι περιγράφονται στα "Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού" και το "Βιβλίο των Χαν" ως διαβιούντες στα λιβάδια της περιοχής [[Γκανσού]], στα βορειοδυτικά της σημερινής [[Κίνα]]ς, μέχρι που ο βασιλιάς τους αποκεφαλίστηκε από τους [[Ούννοι|Ούννους]] από τη [[Σιβερία]] που επίσης βρίσκονταν σε πόλεμο με την Κίνα. Ο αποκεφαλισμός αυτός ανάγκασε τους Γιουέ-τζι να μεταναστεύσουν δυτικά την περίοδο 176-160 μ.Χ. Οι πέντε φυλές που αποτλεούσαν τους Γιουέ-τζι είναι γνωστές στην κινεζική ιστορία ως Σιουμί, Γκουέισουάνγκ, Σουάνγκμι, Σιντούν, και Ντουμί.
 
Οι Γιουέ-τζι έφτσαν στο [[Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής|ελληνιστικό βασίλειο της Βακτριανής]] (στο βόρειο Αφγανιστάν και Ουζμπεκιστάν) περίπου το 135 π.Χ. Οι ελληνικές δυναστείες επανεγκαταστάθηκαν στα νοτιοανατολικά των περιοχών του [[Ινδοκούς]] και του λεκανοπεδίου του ποταμού [[Ινδός ποταμός|Ινδού]] (στο σημερινό Αφγανιστάν και Πακιστάν), καταλαμβάνοντας το δυτικό τμήμα του [[Ινδοελληνικό βασίλειο|ινδοελληνικού βασιλείου]]
 
 
 
 
 
 
== Φωτογραφικό υλικό ==