Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Αριθμός θυμάτων: προσθήκη ~~~~
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 37:
Συνολικά εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια εξοντώθηκαν. Περίπου 900.000 πέθαναν μετά την επιλογή που έγινε άμεσα κατά την άφιξή τους. Άλλοι 200.000 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό, βαρύτατη κακοποίηση, συνέπειες ιατρικών πειραμάτων ή δολοφονήθηκαν. Οι συνηθέστεροι τρόποι εκτέλεσης ήταν: Δηλητηρίαση με το αέριο [[Κυκλώνας Β]] σε ειδικούς θαλάμους (θάλαμοι αερίων), πυρά πυροβόλου όπλου, θανατηφόρα ένεση, [[Αγχόνη|απαγχονισμός]], θάνατος από ασιτία.
 
Ως μεγαλύτερο στρατόπεδο εξόντωσης του [[Ναζιστική Γερμανία|Τρίτου Ράιχ]], το Άουσβιτς έγινε σύμβολο για τις μαζικές δολοφονίες των εθνικοσοσιαλιστών και του [[Ολοκαύτωμα|Ολοκαυτώματος]], θύματα του οποίου υπήρξαν περίπου 6 εκατομμύρια άνθρωποι. Αρνητές του ολοκαυτώματος προσπαθούν να εξαπατήσουν τους αναγνώστες τους επισημαίνοντας την εκδοχή των τεσσάρων εκατομμυρίων, (σήμερα η επιγραφή που υπάρχει αναφέρει ένα εκατομμύριο)που εμφανιζόταν παλαιότερα κυρίως σε ανατολικοευρωπαίους ιστορικούς, και, υπονοώντας ότι οι αριθμοί, αφού αλλάζουν συνεχώς, είναι προϊόν προπαγάνδας.<ref>The Nizkor Project, [http://www.nizkor.org/features/techniques-of-denial/four-million-02.html The Techniques of Holocaust Denial: The Auschwitz Gambit: The Four Million Variant]</ref>
 
== Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου ==
Γραμμή 47:
Το Άουσβιτς ΙΙ είχε διαστάσεις 2 επί 2,5 χμ και ήταν διαιρεμένο σε διάφορα τμήματα, τα οποία επίσης χωρίζονταν σε τομείς. Οι τομείς αυτοί, όπως και ολόκληρο το στρατόπεδο, περιφράχτηκαν με ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα.
 
Ενώ αρχικά προοριζόταν να γίνει στρατόπεδο εργασίας για αιχμαλώτους πολέμου και φυλακισμένους των [[SS]], το Άουσβιτς ΙΙ άλλαξε λειτουργία μετά από λίγους μόνο μήνες. Την άνοιξη του [[1942]] δολοφονήθηκαν σοβιετικοί πολιτικοί [[Κομισάριος|κομισάριοι]] (στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος αποσπασμένα στον Κόκκινο Στρατό), όπως και ανίκανοι για εργασία φυλακισμένοι με το αέριο [[Κυκλώνας Β]]. Οι μητέρες και τα παιδιά τους, που κατά την κρίση των γιατρών του στρατοπέδου δεν μπορούσαν να εργαστούν, δολοφονούνταν επίσης με αέριο αμέσως μετά την άφιξή τους στο στρατόπεδο. Από τον Απρίλιο ή τον Ιούλιο του 1942 και μετά (ο ακριβής χρόνος συζητείται) η πλειονότητα των Εβραίων που έφταναν στο στρατόπεδο θανατώνονταν αμέσως. Η ικανότητά τους για εργασία δεν είχε πλέον ιδιαίτερη σημασία, αφού το Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου είχε μετατραπεί από στρατόπεδο εργασίας σε στρατόπεδο εξόντωσης.
 
Τα περισσότερα θύματα έφθαναν με τραίνο, συχνά μετά από πολυήμερα ταξίδια σε βαγόνια μεταφοράς ζώων. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια καταγεγραμμένο ταξίδι αφορούσε τη μεταφορά αιχμαλώτων από τη [[Ρόδος|Ρόδο]] και είχε συνολική διάρκεια 17 ημερών. Αφού έφταναν στον σταθμό της πόλης Άουσβιτς, στρατιώτες των SS τους οδηγούσαν στο στρατόπεδο. Το [[1944]] τοποθετήθηκαν ράγες που οδηγούσαν κατευθείαν στο εσωτερικό του στρατοπέδου (''βλ. φωτογραφία''). Συχνά οι εκτοπισμένοι μεταφέρονταν κατευθείαν στους θαλάμους αερίων, ενώ άλλες φορές γινόταν προηγουμένως διαλογή από του γιατρούς του στρατοπέδου, βάσει της οποίας χωρίζονταν οι αδύναμοι, γέροι και ασθενείς από τους ικανούς για εργασία. Συνήθως ο περιβόητος Δρ. [[Γιόζεφ Μένγκελε]] (''Dr. Josef Mengele'') ήταν ο υπεύθυνος στις διαλογές αυτές.
Γραμμή 58:
Ένα μέρος του στρατοπέδου ήταν ξεχωριστό στρατόπεδο γυναικών. Σε άλλο μέρος (με την ονομασία ''"Kanada"'') γινόταν η ταξινόμηση και συλλογή της περιουσίας των δολοφονημένων φυλακισμένων, για να παραδοθεί κατόπιν στην γερμανική κυβέρνηση. Πολλοί γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες της SS, ωστόσο, έκλεβαν και κατακρατούσαν αντικείμενα από την αποθήκη.
 
Στο Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου υπήρχαν σε έξι κτίρια - θάλαμοι αερίων, οι οποίοι δεν λειτουργούσαν όλοι συγχρόνως. Μέχρι το καλοκαίρι του [[1943]] χτίστηκαν και ενεργοποιήθηκαν τέσσερα [[Κρεματόριο|κρεματόρια]](ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός αναφέρει δύο,γιά καύση νεκρών από τύφο), τα οποία διέθεταν θαλάμους αερίων έκτασης 100 τ.μ. και άνω. Τέσσερις εταιρίες είχαν αναλάβει την οικοδόμηση των κρεματορίων. Οι αποτεφρωτήρες σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν από την εταιρία [[J. A. Topf und Söhne]], η οποία φρόντιζε και την συντήρησή τους.
 
Μετά την εισβολή της [[Βέρμαχτ]] στην [[Ουγγαρία]] τον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] [[1944]] εκτοπίστηκαν μεταξύ [[Μάιος|Μάιου]] και [[Ιούλιος|Ιουλίου]] του ίδιου έτους 440.000 Ούγγροι [[Εβραίοι]] στο Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου. Οι ικανοί για εργασία μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, ενώ περίπου 250.000 δολοφονήθηκαν. Παρόλο που τα κρεματόρια δούλευαν αδιάκοπα, ήταν αδύνατο να αποτεφρωθούν τόσα πτώματα σε σύντομο χρόνο. Για τον λόγο αυτό, τα πτώματα των θυμάτων καίγονταν και σε ανοιχτό χώρο.
Γραμμή 84:
Στην επίσημη ιστοσελίδα του Μουσείου του Στρατοπέδου [http://www.auschwitz.org.pl/new/index.php?language=EN&tryb=stale&id=378] καταγράφονται το πλήθος και οι κατηγορίες των εξής καταγεγραμμένων θυμάτων αυτού του στρατοπέδου, με τα αντίστοιχα [[Διακριτικά σήματα στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης|διακριτικά σήματα]] με τα οποία τους χαρακτήριζαν οι Ναζιστές:
 
:* '''Εβραίοι''' (δύο τρίγωνα που σχηματίζουν εξάκτινο αστέρι, σε συνδυασμό με την κατηγορία του κρατουμένου): Από το 1943 και έπειτα αποτελούσαν την πιο πολυάριθμη ομάδα κρατουμένων. Συνολικά 1.100.000 Εβραίοι εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς μεταξύ των ετών 1940-1945. Περίπου 960.000 θανατώθηκαν εκεί (από τους οποίους 865.000 σε θαλάμους αερίων αμέσως κατά την άφιξή τους και περίπου 95.000 από τις 200.000 Εβραίων που ήταν καταγεγραμμένοι ως κρατούμενοι). Υπολογίζεται ότι περίπου 55.000 Έλληνες Εβραίοι εκτοπίστηκαν με προορισμό αυτό το στρατόπεδο. Ο διοικητής του Άουσβιτς, [[Ρούντολφ Ες (Άουσβιτς)|Ρούντολφ Ες]], ομολόγησε ότι δολοφόνησε περίπου 40.000 Ουγγρο-εβραίους κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού του 1944<ref>Ο διοικητής του Άουσβιτς, Ρούντολφ Χες, ομολόγησε ότι δολοφόνησε περίπου 40.000 Ουγγροεβραίους κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού του 1944 (Lord Russell of Liverpool, «Η μάστιγα του ναζισμού - Τα εγκλήματα πολέμου του Γ΄ Ράιχ - 1939-1945»,[[Εκδόσεις Ιωλκός]], σελ. 321).</ref>.
:Η επιτροπή της Σοβιετικής Ένωσης που εργάσθηκε από τα μέσα Φεβρουαρίου ως τα μέσα Μαρτίου του 1945 στο Άουσβιτς ,με σκοπό να διαπιστώση τί συνέβη σε αυτό το στρατόπεδο του θανάτου,έφθασε στα ακόλουθα συμπεράσματα: <<Από τον αύξοντα αριθμό των θυμάτων είναι γνωστό ότι 365.000 μπήκαν εκεί μέσα.Στίς 18 Ιανουρίου 1945 65.000 ήταν ζωντανοί.300.000 λοιπόν άτομα βρήκαν τον θάνατο στο στρατόπεδο>>. Πηγή : Louis Saurel,η δίκη της Νυρεμβέργης,σελ189,εκδ.Δαμιανοῦ.
:*'''Εβραίοι''' (δύο τρίγωνα που σχηματίζουν εξάκτινο αστέρι, σε συνδυασμό με την κατηγορία του κρατουμένου): Από το 1943 και έπειτα αποτελούσαν την πιο πολυάριθμη ομάδα κρατουμένων. Συνολικά 1.100.000 Εβραίοι εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς μεταξύ των ετών 1940-1945. Περίπου 960.000 θανατώθηκαν εκεί (από τους οποίους 865.000 σε θαλάμους αερίων αμέσως κατά την άφιξή τους και περίπου 95.000 από τις 200.000 Εβραίων που ήταν καταγεγραμμένοι ως κρατούμενοι). Υπολογίζεται ότι περίπου 55.000 Έλληνες Εβραίοι εκτοπίστηκαν με προορισμό αυτό το στρατόπεδο. Ο διοικητής του Άουσβιτς, [[Ρούντολφ Ες (Άουσβιτς)|Ρούντολφ Ες]], ομολόγησε ότι δολοφόνησε περίπου 40.000 Ουγγρο-εβραίους κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού του 1944<ref>Ο διοικητής του Άουσβιτς, Ρούντολφ Χες, ομολόγησε ότι δολοφόνησε περίπου 40.000 Ουγγροεβραίους κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού του 1944 (Lord Russell of Liverpool, «Η μάστιγα του ναζισμού - Τα εγκλήματα πολέμου του Γ΄ Ράιχ - 1939-1945»,[[Εκδόσεις Ιωλκός]], σελ. 321).</ref>.
 
:* '''Πολιτικοί κρατούμενοι''' (κόκκινο τρίγωνο): Στην πλειονότητά τους ήταν Πολωνοί που είχαν συλληφθεί κατά τη διάρκεια ενεργειών καταστολής ή λόγω της συμμετοχής τους σε αντιστασιακά κινήματα. Ο αριθμός τους ανέρχεται στους 160.000 περίπου.
Γραμμή 173 ⟶ 172 :
 
== Πηγές ==
* Y. Gutman, M. Berenbaum: ''Anatomy of the Auschwitz Death Camp'', Indiana University Press, 1994.
* Πηγή : Louis Saurel,η δίκη της Νυρεμβέργης,σελ189,εκδ.Δαμιανοῦ
*Y. Gutman, M. Berenbaum: ''Anatomy of the Auschwitz Death Camp'', Indiana University Press, 1994.
* Alfred Kantor: ''Das Buch des Alfred Kantor'', Athenäum Verlag Frankfurt a.M.1987/ Mc Graw-Hill Company New York 1971.
* Jean-Claude Pressac: ''Les crématoires d'Auschwitz. La machinerie du meurtre de masse.'' Paris, Presses du CNRS, 1993 [http://www.holocaust-history.org/auschwitz/pressac/technique-and-operation/ αγγλική έκδοση του βιβλίου online].