Γοδεφρείδος Β΄ Βιλλεαρδουίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Γοδεφρείδος Β΄ Βιλλεαρδουίνος''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: ''Geoffroy II de Villehardouin'', [[1195]] - [[1246]]) [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|3ος Πρίγκιπας της Αχαΐας]] ([[1229]] - [[1246]]) από τον [[Οίκος Βιλλεαρδουίνων|Οίκο των Βιλλεαρδουίνων]] ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του [[Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος|Γοδεφρείδου Α΄ Βιλλεαρδουίνου]] και της Ελισάβετ ντε Σαπ.<ref>Cawley, Charles (2010-07-03). "Greece, Latin Lordships – Chapter 1: Achaia – B.: Princes of Achaia 1209-1278 (Villehardouin)"</ref><ref>Longnon 1969, p. 242.</ref> Από την πρώτη χρονιά της ηγεμονίας του έγινε ισχυρό και σεβαστό πρόσωπο, οι ισχυρότεροι Φράγκοι ευγενείς ήρθαν στην Αχαΐα για να μπουν στην υπηρεσία του.<ref>Setton 1976, p. 56.</ref> Ο Γοδεφρείδος ανέβηκε στο πριγκιπάτο σαν ο ισχυρότερος υποτελής της Λατινικής Αυτοκρατορίας, οι Φράγκοι που συμμετείχαν στην [[Δ΄ Σταυροφορία]] και ανέλαβαν στην συνέχεια την διοίκηση των Λατινικών κρατών σταδιακά διέκοψαν τους δεσμούς τους με την [[Κωνσταντινούπολη]].<ref>Longnon 1969, p. 242.</ref> Ο Γοδεφρείδος Β΄ επισκέφτηκε τρεις φορές τον αυτοκράτορα, σαν δώρο για τις υπηρεσίες του στην [[Λατινική Αυτοκρατορία]] πήρε δώρο από τον [[Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνο Β΄ της Κωνσταντινούπολης]] την [[Εύβοια]].<ref>Longnon 1969, p. 242.</ref><ref>Fine 1994, p. 614.</ref> Κυβέρνησε σαν ανθρωπιστής και δίκαιος πρίγκιπας, πάντοτε προσπαθούσε να κερδίσει την υποστήριξη των υπηκόων του.<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref>
Ο '''Γοδεφρείδος Β΄ Βιλλεαρδουίνος''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: ''Geoffroy II de Villehardouin'', [[1195]] - [[1246]]) από τον [[Οίκος Βιλλεαρδουίνων|Οίκο των Βιλλεαρδουίνων]] ήταν [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|ηγεμόνας της Αχαΐας]] (1229-46), γιος και διάδοχος του [[Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος|Γοδεφρείδου Α΄ Βιλλεαρδουίνου]]. Στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του συγκρούστηκε με την Καθολική εκκλησία. Έκτισε το φρούριο [[Χλεμούτσι]] κοντά στη [[Γλαρέντζα]] και μεγάλωσε σημαντικά τα εδάφη του Πριγκιπάτου επεκτείνοντάς το μέχρι την Εύβοια και είχε υποτελείς του τον Μιχαήλ Δούκα του [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσποτάτου της Ηπείρου]] και τον [[Παλατινοί Κόμητες Κεφαλληνίας και Ζακύνθου|Παλατινό Κόμητα της Κεφαλληνίας και Ζακύνθου]] [[Ματθαίος Α΄ Ορσίνι|Ματθαίο Α΄ Ορσίνι]].▼
==Πρώτα χρόνια==
Τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του διαταράχθηκαν από τη ρήξη του με το λατινικό κλήρο της Πελοποννήσου. Ο Γοδεφρείδος επικαλέστηκε την άρνησή τους να τον βοηθήσουν στην ολοκλήρωση της κατάκτησης της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] και έτσι δήμευσε τα εκκλησιαστικά κτήματα. Με τα χρήματα που συγκέντρωσε έκτισε το μεγάλο φρούριο Χλεμούτσι (στο σημερινό [[Κάστρο Ηλείας]]) κοντά στη Γλαρέντζα (τη σημερινή [[Κυλλήνη]]). Για αυτήν του την πράξη ο Γοδεφρείδος αφορίστηκε από την [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]]. Το [[1223]], όμως, ο [[Πάπας]] [[Πάπας Ονώριος Γ΄|Ονώριος Γ΄]] αναίρεσε τον αφορισμό και ο Γοδεφρείδος συμβιβάστηκε με τον κλήρο που απαλλάχτηκε από κάθε φόρο. Ο ηγεμόνας κρατούσε τους θησαυρούς και την κινητή περιουσία της εκκλησίας, αλλά ο ίδιος και οι βαρώνοι του αναλάμβαναν την υποχρέωση να πληρώνουν 1.000 [[υπέρπυρον|υπέρπυρα]] κάθε χρόνο στον κλήρο.▼
Ο πατέρας του ήταν ένας από τους ηγέτες της Δ΄ Σταυροφορίας (1199), ακολούθησε η κατάκτηση του μεγαλύτερου τμήματος της Πελοποννήσου από τους Λατίνους, ο ίδιος κληρονόμησε το πριγκιπάτο της Αχαΐας μετά τον θάνατο του πρώτου πρίγκιπα [[Γουλιέλμος Σαμπλίτης|Γουλιέλμου Σαμπλίτη.]]<ref>Fine 1994, pp. 69-72.</ref> Ο νέος πρίγκιπας κάλεσε αμέσως στην Πελοπόννησο την σύζυγο του Ελισάβετ και τον γιο τους Γοδεφρείδο από την [[Καμπανία]], η οικογένεια εγκαταστάθηκε σε κάστρα στην [[Σπάρτη]] και στην [[Καλαμάτα]].<ref>Setton 1976, p. 49.</ref><ref>Setton 1976, p. 49-50.</ref>
Ο νεαρός Γοδεφρείδος παντρεύτηκε την Αγνή ντε Κουρτεναί (1217) κόρη του Λατίνου Αυτοκράτορα [[Πέτρος Β΄ του Κουρτεναί|Πέτρου Β΄ του Κουρτεναί]] από τον [[Οίκος του Κουρτεναί|Οίκο του Κουρτεναί]] νεώτερο κλάδο του [[Οίκος των Καπέτων|Οίκου των Καπέτων]].<ref>Longnon 1969, p. 242.</ref><ref>Fine 1994, p. 614.</ref> Ο Γοδεφρείδος Β΄ διαδέχθηκε τον πατέρα του σε ηλικία 35 ετών, είχε στην διάθεση του 80 ιππότες που ζούσαν πολυτελή ζωή χάρη στην γενναιοδωρία του.<ref>Longnon 1969, p. 242.</ref>
==Άνοδος στον θρόνο==
Προς τους Έλληνες υπηκόους του, ο Γοδεφρείδος φέρθηκε με σύνεση και διπλωματικότητα, ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα του, και απάλλαξε τον κατώτερο ορθόδοξο κλήρο από τους φόρους.▼
Πριν την άνοδο του στην ηγεμονία είχε προηγηθεί η πτώση του [[Βασίλειο της Θεσσαλονίκης|Βασιλείου της Θεσσαλονίκης]] (1224), αυτό έφερε σύγκρουση ανάμεσα στην κεντρική Λατινική Αυτοκρατορία και τα Σταυροφορικά κράτη της Πελοποννήσου.<ref>Setton 1976, p. 56.</ref><ref>Fine 1994, p. 119.</ref> Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας της Θεσσαλονίκης [[Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας]] ηττήθηκε τον Απρίλιο του 1240 στην [[Μάχη της Κλοκοτνίτσας]] από τον Βούλγαρο τσάρο [[Ιβάν Ασέν Β΄]], η ήττα ανακούφισε τον Γοδεφρείδο Β΄ από τον κίνδυνο να αποκτήσει ο Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας μεγάλες δυνάμεις.<ref>Setton 1976, p. 56.</ref><ref>Fine 1994, pp. 120., 614., 616.</ref>
Ο Γοδεφρείδος Β΄ είχε καλές σχέσεις με τους Έλληνες γείτονες που έφεραν ειρήνη και ευημερία στο πριγκιπάτο, έστελνε συχνά απεσταλμένους στις αυλές των βαρόνων για να τους πληροφορήσει για τον τρόπο διακυβέρνησης και τους τρόπους να υποτάξουν τους επαναστάτες.<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref><ref>Fine 1994, p. 122.</ref>
▲Προς τους Έλληνες υπηκόους του, ο Γοδεφρείδος φέρθηκε με σύνεση και διπλωματικότητα, ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα του
==Σύγκρουση με την εκκλησία==
▲
▲Τα πρώτα χρόνια της
==Πόλεμοι με την Αυτοκρατορία της Νίκαιας==
Οι μεγάλες οικονομικές δυνατότητες του επέτρεψαν να στείλει χρήματα στον [[Ιωάννης του Μπριέν|Ιωάννη του Μπριέν]] συμβασιλέα και κηδεμόνα του [[Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνου Β΄ της Κωνσταντινούπολης]].<ref>Fine 1994, p. 614.</ref><ref>Longnon 1969, p. 243.</ref> Ο [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|Αυτοκράτορας της Νίκαιας]] [[Ιωάννης Γ´ Δούκας Βατάτζης]] και ο Ιβάν Ασέν Β΄ της Βουλγαρίας αφού συμφώνησαν να κυριεύσουν την Λατινική Αυτοκρατορία και να μοιράσουν τα εδάφη επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη.<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref><ref>Fine 1994, p. 613.</ref> Ο Γοδεφρείδος Β΄ έστειλε υπέρ του Ιωάννη του Μπριέν 100 ιππότες, 300 πολιορκητές και 500 τοξότες, με την βοήθεια στόλου από την [[Γένοβα]], την [[Βενετία]] και την [[Πίζα]] απέκρουσαν επιτυχώς την πολιορκία και έδιωξαν τους Έλληνες (1236).<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref> Ως ανταμοιβή για τις πολύτιμες υπηρεσίες του ο αυτοκράτορας του πρόσφερε την επικυριαρχία του [[Δουκάτο του Αρχιπελάγους|Δουκάτου του Αρχιπελάγους]], της Εύβοιας και της μαρκιονίας της Βοδονίτσας. Τόση ήταν η φήμη και η αίγλη που απέκτησε ο ηγεμόνας της Αχαΐας, ώστε ο Δεσπότης της Ηπείρου [[Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός Δούκας]], καθώς και ο [[Ιταλοί|Ιταλός]] Παλατινός Κόμης της Κεφαλληνίας και Ζακύνθου Ματθαίος Α΄ Ορσίνι έγιναν εκούσια υποτελείς του.<ref>Longnon 1969, pp. 243., 846-847.</ref>
Ο αυτοκράτορας της Νίκαιας επιτέθηκε ξανά στην Κωνσταντινούπολη (1238), ο Γοδεφρείδος Β΄ σε συμμαχία με τους Βενετούς πήγε άλλη μια φορά να την υπερασπιστεί.<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref> Την επόμενη χρονιά δήλωσε την επιθυμία του να συμμετέχει σε Σταυροφορία που ανακήρυξε ο επικυρίαρχος του [[Θεοβάλδος Β΄ της Καμπανίας]] αλλά ο [[Πάπας Γρηγόριος Θ΄]] του ζήτησε να υπερασπιστεί την Κωνσταντινούπολη από τους Έλληνες.<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref> Ο πάπας προχώρησε περισσότερο, του έδωσε απαλλαγή για τους όρκους που είχε πάρει για την συμμετοχή του σε Σταυροφορία στους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]] υπό τον όρο να υποστηρίξει δυναμικά την Λατινική αυτοκρατορία.<ref>Setton 1976, p. 63.</ref>
Το 1243 κυκλοφόρησαν ψευδείς πληροφορίες ότι πέθανε ο κουνιάδος του Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης, ο Γοδεφρείδος πήγε αμέσως στην Κωνσταντινούπολη να γίνει κηδεμόνας και να υπερασπιστεί τα κληρονομικά δικαιώματα του ανιψιού του [[Φίλιππος του Κουρτεναί|Φιλίππου του Κουρτεναί]].<ref>Fine 1994, p. 614.</ref><ref>Longnon 1969, p. 243.</ref>
Ο Γοδεφρείδος Β΄ Βιλλεαρδουίνος πέθανε το 1246 και τάφηκε στην μονή της εκκλησίας του Αγίου Ιακώβου στην Ανδραβίδα.<ref>Cawley, Charles (2010-07-03). "Greece, Latin Lordships – Chapter 1: Achaia – B.: Princes of Achaia 1209-1278 (Villehardouin)"</ref>
==Οικογένεια==
Με την σύζυγο του Αγνή των Καπετιδών-Κουρτεναί κόρη του Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Πέτρου του Κουρτεναί δεν απέκτησε απογόνους.
==Γενεαλογία Βιλλεαρδουίνων, πριγκίπων Αχαΐας==
{{family tree/start |summary=Βιλλεαρδουίνοι, πρίγκιπες ΑχαΙας}}
{{family tree | | | | | ΓοΑ |ΓοΑ=[[Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος|Γοδεφρείδος Α']]<br>1210-1229}}
Γραμμή 26 ⟶ 44 :
{{family tree/end}}
==Παραπομπές==
== Δείτε επίσης ==▼
<references />
*Fine, John V. A. (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. The University of Michigan Press.
*Longnon, Jean (1969). The Frankish States in Greece, 1204-1311. In: Setton, Kenneth M.; Wolff, Robert Lee; Hazard, Harry W. (1969); A History of the Crusades, Volume II: The Later Crusades, 1189-1311; The University of Wisconsin Press.
*Setton, Kenneth M. (1976). The Papacy and the Levant (1204-1571), Volume I: The Thirteenth and Fourteenth Centuries. The American Philosophical Society.
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
*[https://www.jstor.org/stable/2850425 Η Κόρινθος τον Μεσαίωνα]
*[https://www.jstor.org/stable/623369 Οι Φράγκοι στην Πελοπόννησο]
*[[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]]
▲== Πηγές ==
*[[Χρονικόν του Μορέως]]
▲* Λήμμα ''Γοδεφρείδος Β΄ Βιλλεαρδουίνος'', Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών.
{{Πρίγκηπας της Αχαΐας|προηγούμενος=[[Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος|Γοδεφρείδος Α΄]]|Τίτλος=[[Πριγκηπάτο της Αχαΐας|Πρίγκηπας της Αχαΐας]]|Έτη=[[1218]]–[[1246]]|ανταπαιτητής=|μαζί με=|επόμενος= [[Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος|Γουλιέλμος Β΄]]}}
| |||