Μπαλντασάρε Γκαλούπι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πληροφορίες προσώπου}}

==Βιογραφία==

===Τα πρώτα χρόνια===

 

Το 1740, ο Γκαλούπι διορίστηκε αρχιμουσικός στο «Ospedale dei Mendicanti» στη Βενετία, όπου τα καθήκοντά του περιελάμβαναν διδασκαλία και διεύθυνση, καθώς και σύνθεση λειτουργιών και ορατορίων. Κατά το πρώτο έτος υπηρεσίας του στο «Ospedale dei Mendicanti» έγραψε 31 έργα: 16 μοτέτα, 13 συνθέσεις με βάση τον ύμνο ''Salve Regina'' και 2 ψαλμούς. Αν και έγινε, διεθνώς, γνωστός ως οπερατικός συνθέτης, διατήρησε σταθερή παραγωγή θρησκευτικής μουσικής σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του. <ref>Arnold</ref>

===Στο Λονδίνο και επιστροφή στη Βενετία===

Το 1741, ο Γκαλούπι προσκλήθηκε να εργαστεί στο Λονδίνο, αφού ζήτησε -και πήρε- από τις αρχές του «Ospedale dei Mendicanti» άδεια απουσίας. Έμεινε στην Αγγλία για 18 μήνες, επιβλέποντας παραγωγές για την ιταλική εταιρεία όπερας στο «Βασιλικό Θέατρο». Από τις 11 όπερες υπό την καθοδήγησή του, τουλάχιστον 3 είναι γνωστό ότι, ήταν δικές του συνθέσεις: ''Πηνελόπη'', ''Ο Σκιπίων στην Καρχηδόνα'' και ''Sirbace'', ενώ η όπερα ''Ερρίκος'' παρουσιάστηκε λίγο μετά την αναχώρησή του για να επιστρέψει στη Βενετία. <ref>Arnold</ref><ref>Burney (1789), 448</ref> Μάλιστα, ο [[Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ|Χέντελ]] παρακολούθησε μία από αυτές τις παραγωγές. Ο Γκαλούπι, επίσης, τράβηξε τη γενικότερη προσοχή ως βιρτουόζος του πληκτρολογίου και συνθέτης. <ref>Arnold</ref> Ο σύγχρονός του, μουσικολόγος Τ. Μπέρνι (Charles Burney) έγραψε ότι, «ο Γκαλούπι άσκησε μεγαλύτερη επιρροή στην αγγλική μουσική από κάθε άλλον ιταλό συνθέτη». <ref>Salter</ref> Ωστόσο, κατά την άποψη του Μπέρνι, οι ικανότητες του Γκαλούπι δεν είχαν ακόμη φανεί, κατά τη διάρκεια της σύντομης παραμονής του στο Λονδίνο: «Προς το παρόν, αντέγραφε το βιαστικό, ελαφρύ και σαθρό ύφος που βασίλευε στην Ιταλία εκείνον τον καιρό, και που η στερεότητα και ‘’μαστοριά’’ του Χέντελ είχαν διδάξει στους Άγγλους να το περιφρονούν». <ref>Burney (1789), 448</ref>