Σεπτέμβριος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
el svg
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
[[Αρχείο:Les Très Riches Heures du duc de Berry septembre.jpg|left|thumb|220px|Το Καλαντάρι του Σεπτεμβρίου από το ''Très riches heures du duc de Berry'']]
 
Ο '''Σεπτέμβριος''', ή '''Σεπτέμβρης''', ή '''Σταυρίτες''' (ποντιακά), είναι ο ένατος μήνας του έτους κατά το [[Γρηγοριανό ημερολόγιο]] και πρώτος μήνας του [[Φθινόπωρο|Φθινοπώρου]]. Περιλαμβάνει 30 ημέρες. Ο Σεπτέμβριος ήταν ο 7οςέβδομος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου εξ ου και η ονομασία του. Ο λαός μας συνηθίζει να λέει πως: «Από [[Μάρτιος|Μάρτη]] [[καλοκαίρι]] κι από [[Αύγουστος|Αύγουστο]] [[χειμώνας]]». Oι [[καιρός|καιρικές]], όμως, συνθήκες που επικρατούν συνήθως τον Σεπτέμβριο δεν μας επιτρέπουν να το πιστέψουμε! Γιατί, παρ’ όλο που υποτίθεται ότι με την έλευση του Σεπτεμβρίου αρχίζει το [[φθινόπωρο]], κάθε χρόνο φαίνεται ότι ακόμη και σε όλη τη διάρκεια του [[μήνας|μήνα]] το καλοκαίρι καλά κρατεί. Ο καιρός όμως σιγά-σιγά αρχίζει ν’ αλλάζει και να μας προετοιμάζει για τον επερχόμενο χειμώνα. Στο τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου, άλλωστε, ξεκινάει επίσημα και το φθινόπωρο, με την άφιξη του Ήλιου στο φθινοπωρινό [[ισημερία|ισημερινό σημείο]] της [[τροχιά]]ς του στις 22 του μήνα.
 
== [[Ινδικτιών]] ==
Γραμμή 25:
[[Αρχείο:29-autunno,Taccuino Sanitatis, Casanatense 4182..jpg|left|thumb|225px|Τρύγος στον Μεσαίωνα.]]
 
Ο Σεπτέμβριος, όμως,ονομάζεται έχειεπίσης κι άλλες ονομασίες, όπως «''Σταυριάτης»'' ή «''Σταυρίτης»'' λόγω της μεγάλης γιορτής της Υψώσεως του [[Τίμιος Σταυρός|Τιμίου Σταυρού]] στις 14 του μήνα. Όπως μας αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης:
 
{{απόσπασμα|«Η μέρα της γιορτής αυτής σε πολλά μέρη αποτελεί χρονικό σταθμό στις τοπικές αγροτικές και ποιμενικές εργασίες και λαμβάνεται ως η αρχή ή το τέρμα για τις σχετικές συμβάσεις. Αλλά σταθμό αποτελούσε παλαιότερα και για τους ναυτικούς, οι οποίοι τότε σταματούσαν τα μακρινά ταξίδια με ιστιοφόρα, όπως συμβούλευε η παροιμία: “Του Σταυρού, σταύρωνε και δένε”. Στις εκκλησίες μοιράζεται τη μέρα αυτή βασιλικός, εκκλησιαστική συνήθεια που πηγάζει από την παράδοση ότι στο μέρος όπου βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός είχε φυτρώσει το αρωματικό αυτό φυτό, που για το λόγο αυτό λέγεται και σταυρολούλουδο… Με το βασιλικό από την εκκλησία και με αγιασμό της ημέρας ετοιμάζεται το νέο προζύμι για όλη τη χρονιά».|Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης}}