Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1991]] ανακαλύφθηκε ένα ανθρώπινο σώμα 5.000 ετών, που αναδύθηκε από τον πάγο που έλιωνε στο Άλτο Άντιτζε. Το "κατεψυγμένο" πτώμα φορούσε δερμάτινες μπότες, γεμισμένες με σανό για ζεστασιά, ενώ ήταν οπλισμένο με χάλκινο αιχμηρό εργαλείο, κατάλληλο για να σπάζει τον πάγο.

 

 

Έως τον Μεσαίωνα, το Άλτο Άντιτζε είχε διαμορφώσει τον ιδιαίτερο πολιτισμικό χαρακτήρα του, υπό τους δούκες του Τιρόλου (αργότερα πέρασε στους [[Οίκος των Αψβούργων|Αψβούργους]]), η επικράτεια των οποίων εκτεινόταν και στις δύο πλευρές των σημερινών ιταλο-αυστριακών συνόρων. Συγκεκριμένα, από τον 11ο αιώνα και μετά, τμήμα της περιοχής κυβερνούνταν από τους πρίγκιπες-επισκόπους του Τριδέντου (Τρέντο) και του [[Μπρεσανόνε|Μπρίξεν]], στους οποίους οι αυτοκράτορες της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] είχαν παραχωρήσεις εκτεταμένες προσωρινές εξουσίες πάνω στις επισκοπές τους. Σύντομα τους κυβερνούσαν κόμητες του Τιρόλου και του Γκερτς, ο οποίος ήλεγχε επίσης την [[Βαλ Πουστερία|κοιλάδα Πούστερ]]. Οι ευγενείς του Τιρόου έχτισαν τα κάστρα που δεσπόζουν έως σήμερα στα ορεινά και πεδινά περάσματα, για την προστασία των ταξιδιωτών από τους ληστές. Το [[1363]] η περιοχή παραχωρήθηκε στον οίκο των Αψβούργων. Οι περιοχές βόρεια του Σαλόρνο σε μεγάλο βαθμό είχαν εκγερμανιστεί στις αρχές του Μεσαίωνα. Μετά τη νίκη του Ναπολέοντα στη [[μάχη του Άουστερλιτς]] το 1805 δόθηκε στη [[Βαυαρία]]. Το 1809 μοιράστηκε ανάμεσα στην Αυστρία και στο Βασίλειο της Ιταλίας. Το 1815 επιστράφηκε στην Αυστρία, μέρος της οποίας παρέμεινε μέχρι το 1919, όταν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δόθηκε στην Ιταλία.