Πτολεμαίος ΣΤ΄ Φιλομήτωρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ηγεσία – με τη μορφή πάντα της αντιβασιλείας – πέρασε στα χέρια δύο αυλικών, του Ευλαίου και του Λεναίου, οι οποίοι ήταν και οι δύο βαρβαρικής καταγωγής και σκλάβοι απελεύθεροι. Την εποχή αυτή ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ ήταν δεκαπέντε ετών, και οι δύο υπουργοί του αποφάσισαν να επισπεύσουν την τελετή ενηλικίωσής του για να αποφύγουν πιθανή επέμβαση στα εσωτερικά του κράτους από τους Ρωμαίους. Είναι άγνωστο αν ακολούθησαν τελετές στη [[Μέμφιδα]] σύμφωνα με το αρχαίο αιγυπτιακό εθιμοτυπικό, αλλά μιας και ο Πτολεμαίος Ε΄ έθεσε το παράδειγμα δεν είναι καθόλου απίθανο. Το 172 π.Χ., σε ηλικία δεκαέξι ετών, ήταν ήδη παντρεμένος με τη μικρότερη αδερφήαδελφή του, την [[Κλεοπάτρα Β΄ της Αιγύπτου|Κλεοπάτρα Β΄]]. Το βασιλικό ζεύγος λατρευόταν πλέον ως «Θεοί Φιλομήτορες» προς τιμήν της μητέρας τους που βασίλεψε στη θέση τους την προηγούμενη δεκαετία.

Ο Ευλαίος και ο Λεναίος το 170 π.Χ. εξαπέλυσαν την επίθεσή τους. Ο Αντίοχος Δ΄ όμως τους απέκρουσε και με κάποιο τρόπο κατέλαβε το [[Πηλούσιο]]. Κατόπιν μπήκε στα αιγυπτιακά εδάφη και κινήθηκε μέσω του ποταμού στη [[Μέμφιδα]]. Ο νεαρός Πτολεμαίος ακολούθησε τη συμβουλή να καταφύγει στο ιερό νησί της [[Σαμοθράκη]]ς, αφήνοντας τη σύζυγο και αδερφήαδελφή του Κλεοπάτρα Β΄ και το μικρότερο αδερφόαδελφό του πίσω στην Αλεξάνδρεια. Αιχμαλωτίστηκε όμως και οδηγήθηκε ενωπίων του θείου του, Αντίοχου.

Ταυτόχρονα στην Αλεξάνδρεια ξέσπασε επανάσταση που ανέτρεψε τους δύο υπουργούς. Ο αλεξανδρινός όχλος, αγανακτισμένος με τη δεινή πολιτική κατάσταση και τις λεηλασίες που έκανε ο στρατός του Αντίοχου, απαίτησε να ανέβουν από κοινού στο θρόνο η Κλεοπάτρα Β΄ και ο αδερφόςαδελφός της, [[Πτολεμαίος Η΄ Φύσκων|Πτολεμαίος Η΄]]. Η πόλη οργάνωσε την άμυνά της και Έλληνες πρέσβεις ανέλαβαν διαπραγματεύσεις με τον Αντίοχο. Ο τελευταίος αποσύρθηκε από την Αίγυπτο το 169 π.Χ. μαζί με το στρατό του αφήνοντας τη χώρα διαιρεμένη: υπήρχε ένας βασιλιάς, ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ ο Φιλομήτωρ στη Μέμφιδα και ο Πτολεμαίος Η΄ βασιλιάς στην Αλεξάνδρεια. Ο ίδιος ο Αντίοχος άφησε απλώς μια φρουρά στο Πηλούσιο.

Κατά το 169 – 168 π.Χ. έγινε κάτι απρόσμενα ευχάριστο για την Αίγυπτο. Τα δύο αδέρφιααδέλφια ήρθαν σε συνεννόηση μεταξύ τους, αποφασίζοντας να συμβασιλέψουν στην Αλεξάνδρεια. Ίσως ήταν η Κλεοπάτρα που τους συμφιλίωσε, μένοντας και η ίδια βασίλισσα στο πλευρό του Πτολεμαίου ΣΤ΄ του Φιλομήτορα. Η ανησυχία που ένιωσε ο Αντίοχος έφερε νέα εισβολή εκ μέρους του το 168 π.Χ., ενώ ο στόλος του κατέλαβε την [[Κύπρος|Κύπρο]]. Κατόπιν μπήκε και πάλι στον αιγυπτιακό χώρο χωρίς σημαντική αντίσταση και προέλασε κατά της Αλεξάνδρειας. Αυτή τη φορά όμως η βοήθεια ήρθε από το εξωτερικό. Οι Ρωμαίοι, έχοντας νικήσει τον Περσέα, στη [[Μάχη της Πύδνας]] το 168 π.Χ., είχαν πια τα χέρια τους ελεύθερα για να επέμβουν. Ο [[Γάιος Πόπλιος Λαίνας]] συνάντησε τον Αντίοχο και, δείχνοντας ιδιαίτερη πειθώ, τον έκανε να αποχωρήσει σε μία συνάντηση που έμεινε διάσημη στην ιστορία. Κατόπιν οι Ρωμαίοι έδιωξαν και τον στόλο του από την Κύπρο. Είναι ειρωνεία πως η [[Κοίλη Συρία]], για χάρη της οποίας οι δύο μακεδονικές δυναστείες μάχονταν για γενεές ολόκληρες, σύντομα πέρασε στα χέρια κάποιου τρίτου: στους [[Εβραίοι|Εβραίους]].

Για τα επόμενα πέντε χρόνια υπήρχαν δύο βασιλείς στην Αίγυπτο. Σύμφωνα με τον [[Πολύβιος|Πολύβιο]] και τα δύο αδέρφιααδέλφια φορούσαν τα βασιλικά διακριτικά και εξασκούσαν την εξουσία. Υπάρχουν λίγες αποδείξεις σήμερα για αυτή την από κοινού βασιλεία. Τα νομίσματα που κόπηκαν την περίοδο αυτή γράφουν «Βασιλέως Πτολεμαίου» στον ενικό, αλλά αντί για έναν αετό, το σύμβολο των Πτολεμαίων βασιλιάδων, απεικόνιζαν δύο.

Τα πέντε χρόνια της συμβασιλείας των τριών αδερφώναδελφών δεν υπήρξαν αρμονικά. Από τα τρία κακά που οδήγησαν στην πτώση της Δυναστείας των Πτολεμαίων, τα δύο προϋπήρχαν της ανόδου του Πτολεμαίου ΣΤ΄ του Φιλομήτορα στο θρόνο: ο αιγυπτιακός εθνικισμός απέναντι στην κυριαρχία των Ελλήνων και η επιρροή που ασκούσαν στην αυλή [[ευνούχος|ευνούχοι]] και πρώην σκλάβοι. Το τρίτο έκανε τώρα την εμφάνισή του και δεν ήταν άλλο από τις ενδοοικογενειακές διαμάχες για την εξουσία. Με παρόμοιο τρόπο έπεσε και η Δυναστεία των Σελευκιδών κατά τα χρόνια που ακολούθησαν τη βασιλεία του Αντίοχου Δ΄ του Επιφανούς. Ο Πτολεμαίος Β΄ και ο Πτολεμαίος Δ΄ είχαν απαλλαγεί από την απειλή αυτή θανατώνοντας όλους τους αρσενικούς κοντινούς τους συγγενείς.

Ο Πολύβιος, ιστορικός σύγχρονος του Πτολεμαίου ΣΤ΄, θεωρεί πως στον αντίποδα των παραπάνω, ο χαρακτήρας του βασιλιά υπήρξε ο καλύτερος και γοητευτικότερος από αυτούς των προκατόχων και διαδόχων του. Σε μια εποχή που η βία και η σκληρότητα βασίλευαν, ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ επέδειξε ευγένεια ψυχής και ανθρωπιά. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του ιστορικού κανένα από τα πρόσωπα που τον περιστοίχιζαν δεν εξορίστηκε με κάποια κατηγορία, ενώ κανένας Αλεξανδρινός δεν θανατώθηκε κατόπιν εντολής του (Πολύβιος XXXIX.18.) Η καλοσύνη αυτή του Πτολεμαίου ΣΤ΄ δεν στάθηκε ικανή να σβήσει τις φιλοδοξίες του αδερφούαδελφού του, με τον οποίο μοιραζόταν το θρόνο, κι έτσι ο τελευταίος επέζησε για να φέρει προβλήματα. Τα χρόνια της διπλής βασιλείας ήταν γεμάτα αναστάτωση, καθώς ο νεότερος Πτολεμαίος, που ανέβηκε στο θρόνο κατόπιν απαίτησης του λαού, ήταν δημοφιλής, ενώ ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ δεν ήταν.

Η τύχη του αγνοείται σήμερα. Αυτό που είναι γνωστό είναι πως ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ σταθεροποίησε την κυριαρχία του, ειδικά μετά τη δύσκολη πολιορκία της [[Πανόπολη]]ς (το σύγχρονο Akhmîn) όπου είχαν καταφύγει μερικοί επαναστάτες. Γύρισε θριαμβευτής στην Αλεξάνδρεια, ωστόσο οι φιλοδοξίες του αδερφούαδελφού του τον ανάγκασαν να φύγει από την πόλη, προς τους τελευταίους μήνες του [[164 π.Χ.]] Η διπλή βασιλεία έλαβε τέλος.

Η Σύγκλητος έκρινε τελικά πως στα συμφέροντά της ήταν να διαιρεθεί το πτολεμαϊκό βασίλειο στα δύο, με τον Φιλομήτορα να λαμβάνει την Αίγυπτο και την Κύπρο και τον αδερφόαδελφό του να λαμβάνει την [[Κυρηναϊκή]]. Ο Φιλομήτωρ πήγε να διαμείνει στην Κύπρο για σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά ο λαός, αγανακτισμένος από τον αδερφόαδελφό του, απαίτησε την επιστροφή του. Το ρωμαϊκό σχέδιο έλαβε σάρκα και οστά τον Ιούλιο – Αύγουστο του 163 π.Χ. Ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ με τον τρόπο αυτό, έγινε ο μοναδικός ηγεμόνας της Αιγύπτου μέχρι και το τέλος της ζωής του. Εξέδωσε δε ένα διάταγμα που έδινε αμνηστία για εγκλήματα που διεπράχθησαν μια συγκεκριμένη περίοδο, διάταγμα που ονομάστηκε ''φιλάνθρωπα''.

Το 153 – 152 π.Χ., ο μεγαλύτερος σε ηλικία γιος του Πτολεμαίου ΣΤ΄, ο [[Πτολεμαίος Ευπάτωρ|Πτολεμαίος ο Ευπάτωρ]], αναγορεύτηκε συμβασιλέας και εστάλη στην Κύπρο. Σύντομα όμως πέθανε από ασθένεια και διάδοχος ονομάστηκε ο [[Πτολεμαίος Ζ΄ Νέος Φιλοπάτωρ|νεότερος αδερφόςαδελφός]] του.

Ο Πτολεμαίος ΣΤ΄, μετά την επιστροφή του από την Κύπρο, εξακολούθησε για όλη του την υπόλοιπη ζωή να υπερασπίζεται το βασίλειό του από τις μηχανορραφίες του αδερφούαδελφού του. Αν η Ρώμη έμενε πιστή στη συμφωνία που η ίδια πρότεινε το 163 π.Χ., καθώς ο βασιλιάς ήταν πρόθυμος να την ακολουθήσει, δεν θα υπήρχαν άλλες διαμάχες. Ωστόσο συγκλητικοί με επιρροή ήταν πάντα πρόθυμοι να υποστηρίξουν τις αξιώσεις του αδερφούαδελφού του για αναπροσαρμογές στη συμφωνία ανάλογα με τα συμφέροντά του. Αυτό που εκείνος τώρα ζητούσε ήταν η Κύπρος και η Κυρηναϊκή, και η Σύγκλητος, ακούγοντας τους απεσταλμένους του, άφησε το εδαφικό ζήτημα της πτολεμαϊκής επικράτειας ανοιχτό.

Το 162 π.Χ. ο αδερφόςαδελφός του Πτολεμαίου πήγε αυτοπροσώπως στη Ρώμη, και παρά τις παρακλήσεις των πρέσβεων του Φιλομήτορος, η Σύγκλητος πράγματι αποφάσισε πως ο αδερφόςαδελφός του έπρεπε να πάρει την Κύπρο. Έφυγε από τη Ρώμη συνοδευόμενος από δύο [[Λεγάτος|λεγάτους]] της συγκλήτου, στους οποίους είχε ανατεθεί να αναγνωριστεί εκείνος ως βασιλιάς στο νησί, χωρίς όμως τη χρήση στρατιωτικής δύναμης, καθώς ήλπιζαν πως ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ θα αποδεχόταν την κρίση της Ρώμης. Ο Φιλομήτωρ, όμως, αν και έδειξε την πάσα ευγένεια στο λεγάτο που τον επισκέφτηκε στην Αλεξάνδρεια, απέφυγε να αποδεχτεί τη νέα πρόταση της Ρώμης.

Ο αδερφόςαδελφός του, που είχε επιστρέψει στην Κυρηναϊκή, στρατολογώντας δύναμη χιλίων κρητικών μισθοφόρων, περίμενε την εξέλιξη των γεγονότων στην ακτή στα σύνορά του. Είχε αφήσει πίσω ως αντιβασιλιά του έναν ντόπιο. Όταν ξέσπασε επανάσταση, ο αντιβασιλιάς συντάχθηκε με τους επαναστάτες, ομοίως και οι [[Λιβύη|Λίβυοι]]. Έτσι ο αδερφόςαδελφός του Πτολεμαίου, αντί να επεκταθεί στην Κύπρο, είχε πλέον να ανησυχεί για την ακεραιότητα των δικών του εδαφών στην Κυρηναϊκή. Ο Φιλομήτωρ έλαβε παράπονα από τη Ρώμη για την άρνησή του να συμμορφωθεί στο σχέδιο, μα εκείνος ήξερε πως δεν ήταν προετοιμασμένοι να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη των όπλων, και ήσυχα έμεινε πιστός στις θέσεις του. Πέρασαν οκτώ χρόνια, και οι Ρωμαίοι δεν ανέλαβαν καμία πρωτοβουλία.

Το [[155 π.Χ.]] ο κυβερνήτης της Κύπρου, Αρχίας, συνελήφθη να κάνει μυστικές διαπραγματεύσεις με τον ηγεμόνα των Σελευκιδών, που εποφθαλμιούσε το νησί. Επρόκειτο για τον ίδιο [[Δημήτριος Α΄ Σωτήρ|Δημήτριο]] που, το [[164 π.Χ.|164]] – [[163 π.Χ.]], υπήρξε φιλικός με τον Πτολεμαίο ΣΤ΄ στη Ρώμη, και που το [[162 π.Χ.]] διέφυγε στη Συρία και ανέλαβε το θρόνο των προγόνων του. Οι άμυνες του νησιού μετά από αυτό ενισχύθηκαν. Το [[154 π.Χ.]] ο αδερφόςαδελφός του Πτολεμαίου έκανε την επανεμφάνισή του στη Ρώμη, και έδειξε στη Σύγκλητο σημάδια πάνω στο σώμα του τα οποία όπως υποστήριξε έκαναν φονιάδες που είχε προσλάβει ο Πτολεμαίος. Η Ρώμη απευθύνθηκε στους συμμάχους της στην Ανατολική Μεσόγειο διατάζοντάς τους να τον εγκαταστήσουν στη Κύπρο με τη δύναμη των όπλων, αλλά η Ρώμη δεν κινήθηκε η ίδια, και οι σύμμαχοί της δεν έκαναν βιαστικές κινήσεις. Ο Φιλομήτωρ επέμεινε στην ήσυχη στάση του και όταν ο αδερφόςαδελφός του έφτασε στο νησί το μόνο που του είχε μείνει ήταν οι δικές του δυνάμεις.

Ήταν η στιγμή για τον Φιλομήτορα να κινηθεί και το έκανε γρήγορα και αποτελεσματικά. Ο εισβολέας αποκλείστηκε στην πόλη της Κύπρου [[Λάπηθος|Λάπηθο]] και αναγκάστηκε να παραδοθεί. Ο Φιλομήτωρ τότε έκανε κάτι που δείχνει τον χαρακτήρα του. Όχι μόνο συγχώρεσε τον αδερφόαδελφό του, μα σύναψε νέα συνθήκη μαζί του, σύμφωνα με την οποία μπορούσε να γυρίσει ειρηνικά στην Κυρηναϊκή (η οποία είχε περιέλθει και πάλι στα χέρια του Πτολεμαίου) και επρόκειτο να λαμβάνει κάθε χρόνο ένα φορτίο από [[σιτηρά]]. Τον αρραβώνιασε επίσης με μια από τις κόρες του, την [[Κλεοπάτρα Θεά]]. Ο αδερφόςαδελφός του δεν διεκδίκησε ξανά την Κύπρο προτού πεθάνει ο Πτολεμαίος. Ο γάμος με τη νεαρή Κλεοπάτρα δεν έγινε για κάποιο λόγο, ίσως οι σχέσεις τους κάποια στιγμή να ξαναψυχράθηκαν. Όμως έπαψε πια να δέχεται υποστήριξη από τη Ρώμη. Ο Φιλομήτωρ βρήκε ικανότατο υπερασπιστή στη Ρώμη, στο πρόσωπο του [[Κάτων|Μάρκου Κάτωνα]].

Ο Δημήτριος Α΄, βασιλιάς των Σελευκιδών αποδείχτηκε άνδρας με μεγάλο κουράγιο και σθεναρή αποφασιστικότητα. Αυτό ήταν αρκετό, εκτός από τη φυγή του χωρίς άδεια από τη Ρώμη, για να προκαλέσει την εχθρότητα της Συγκλήτου. Δυστυχώς, ανησύχησε και τους γειτονικούς βασιλείς. Τον εξάδερφόεξάδελφό του στην Αίγυπτο τον έκανε εχθρό με τα σχέδιά του να κατακτήσει την Κύπρο. Ο βασιλιάς της [[Πέργαμος|Περγάμου]] έφερε στο προσκήνιο έναν νέο διεκδικητή του θρόνου της Συρίας, κάποιον όμορφο νέο άντρα, του οποίου η πραγματική καταγωγή είναι αμφίβολη, αλλά ο ίδιος υποστήριζε πως ήταν γιος του Αντίοχου Δ΄ του Επιφανούς. Όταν ο νεαρός αυτός είχε ήδη πάει στη Ρώμη και κερδίσει την εύνοιά της, επέστρεψε στην Ανατολή, για να κατακτήσει τη Συρία. Ο Πτολεμαίος έστειλε σε βοήθειά του στρατό, υπό της διαταγές του Γαλαίστη, ενός άντρα ευγενικής καταγωγής από τη Βόρεια Ελλάδα. Ο Δημήτριος εξέπεσε και τη θέση του πήρε ο διεκδικητής του θρόνου το 150 π.Χ. Αποκαλούσε τον εαυτό του [[Αλέξανδρος Α΄ Βάλας|Αλέξανδρο]], αλλά οι Σύροι του έδωσαν το παρατσούκλι ''Βάλας''.

Ο [[Πολύβιος]] αναφέρει πως ο Πτολεμαίος Φιλομήτωρ συνδύαζε καλοσύνη και ευγένεια, διαύγεια μυαλού και μεγάλο κουράγιο σε επικίνδυνες κρίσεις, αλλά και στο πεδίο της μάχης ''(στάσιμον ικανως καὶ γενναῖον ἐν τοῖς κινδύνοις ὑπάρχοντα)'', αλλά όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά ήταν επιρρεπής στο να δείχνει χαλαρότητα και αδράνεια. Οι πράξεις του ωστόσο δείχνουν πως υπήρξε αποφασιστικός στα σπουδαία ζητήματα. Η διπλωματία του απέναντι στη Ρώμη χαρακτηριζόταν από κουράγιο, ικανότητα και κοινωνική άνεση. Πήρε αυτοπροσώπως μέρος σε περισσότερους από έναν πόλεμο, και όλοι από αυτούς είχαν επιτυχημένο αποτέλεσμα: εκείνος απέναντι στους εθνικιστές επαναστάτες στην Αίγυπτο, τον πόλεμο εναντίον του αδερφούαδελφού του στην Κύπρο και εκείνον απέναντι στον Αλέξανδρο Βάλα. Και δέχτηκε το θανάσιμο χτύπημα ιππεύοντας, ανάμεσα στους στρατιώτες του, όπως οι παλαιοί Μακεδόνες στρατηγοί από τους οποίους καταγόταν.

| Άνοδος στο θρόνο από τον έφηβο Πτολεμαίο ΣΤ΄. Περίπου αυτή την περίοδο νυμφεύεται την αδερφήαδελφή του [[Κλεοπάτρα Β΄ της Αιγύπτου|Κλεοπάτρα Β΄]].

| Ο Αντίοχος Δ΄ έχοντας αιχμάλωτο τον Πτολεμαίο ΣΤ΄ φτάνει στην [[Αλεξάνδρεια]], αλλά αποσύρεται. Στην πόλη βασιλεύει πλέον ο μικρότερος αδερφόςαδελφός του, [[Πτολεμαίος Η΄ Φύσκων|Πτολεμαίος Η΄]] από κοινού με την Κλεοπάτρα Β΄. Ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ βασιλεύει από τη Μέμφιδα.

| Νέα εισβολή του Αντίοχου Δ΄. Τα τρία αδέρφιααδέλφια συμφιλιωμένα ζητούν τη μεσολάβηση της [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρώμης]], που έχει πλέον οριστικά υποτάξει τη [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονία]] μετά τη [[Μάχη της Πύδνας]].

| Για πέντε χρόνια τα τρία αδέρφιααδέλφια συμβασιλεύουν, αλλά η φιλοδοξίες του Πτολεμαίου Η΄ να μείνει μόνος στο θρόνο δημιουργούν τριβές.

| Ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ έχει πλέον καταπνίξει την επανάσταση των εθνικιστών, εκδιώκεται όμως από τον αδερφόαδελφό του. Η διπλή βασιλεία λαμβάνει τέλος.

| Ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ φτάνει στη Ρώμη, διαμένει σαν κοινός θνητός μέχρι να τραβήξει την προσοχή της [[Σύγκλητος|Συγκλήτου]]. Εκεί συναντά τον εξάδερφόεξάδελφό του [[Δημήτριος Α΄ Σωτήρ|Δημήτριο]]. Την περίοδο αυτή γεννιέται και η [[Κλεοπάτρα Θεά]].

| Ο Πτολεμαίος ΣΤ΄ έρχεται σε σύγκρουση με τον αδερφόαδελφό του στην Κύπρο, τον νικά, αλλά δεν τον τιμωρεί. Υπογράφεται ειρήνη και του προσφέρει το χέρι της κόρης του, Κλεοπάτρας Θεάς (ο γάμος τελικά δεν έλαβε χώρα).

| Θάνατος Πτολεμαίου Ευπάτορα. Διάδοχος ορίζεται ο νεογέννητος αδερφόςαδελφός του, [[Πτολεμαίος Ζ΄ Νέος Φιλοπάτωρ|Πτολεμαίος Ζ']].