Πάπας Λέων Ι΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μία από τις πρώτες συνέπειες με την κατάρρευση αυτών των εύθραυστων πολιτικών ισορροπιών ήταν η γαλλική εισβολή στην Ιταλία, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα, την εκδίωξη των Μεδίκων από τη Φλωρεντία το Νοέμβριο του 1494. Η πτώση τους ευνοήθηκε και από τον Δομινικανό μοναχό [[Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα]], ο οποίος προσεγγίζοντας τον [[Κάρολος Η' της Γαλλίας|Κάρολο Η' της Γαλλίας]] κήρυσσε εναντίον του [[Πιέρο ο Ατυχής|Πιέρο των Μεδίκων]], μεγαλύτερου αδερφούαδελφού του Τζιοβάννι. Πιθανόν ο νέος ακόμα καρδινάλιος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη ινκόγκνιτο μεταμφιεσμένος σε μοναχό. Στη Φλωρεντία εγκαθιδρύθηκε μια δημοκρατία, ενώ ο καρδινάλιος με τον μεγαλύτερο του αδερφόαδελφό και τον εξάδερφο τους Τζούλιο (μελλοντικός [[Πάπας Κλήμης Ζ΄]]) βρήκαν άσυλο στην αυλή του [[Ουρμπίνο]]. Έπειτα ο καρδινάλιος βρήκε άσυλο στη [[Μπολόνια]] και στερούμενος πολιτικής δύναμης και δεδομένης της αντιπάθειας εκ μέρους του [[Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄|Αλέξανδρου ΣΤ΄]], αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι με μερικούς του φίλους στην Γερμανία, τις Κάτω Χώρες και τη Γαλλία. Εκεί γνώρισε σημαντικές προσωπικότητες αλλά στη [[Ρουέν]] και στις Κάτω Χώρες όπου συνελήφθη και εκδιώχθηκε. Επέστρεψε στην Ιταλία το 1500 και αποφάσισε να κατοικήσει στο παλάτι του στη Ρώμη, το διάσημο σημερινό [[Παλάτσο Μαντάμα]], διαφεύγοντας όσο το δυνατόν περισσότερο της προσοχής και αφοσιωμένος στην μελέτη της λογοτεχνίας, προσελκύοντας κοντά του πολλούς ποιητές και λογοτέχνες.

Το 1503 με το θάνατο του αδερφούαδελφού του Πιέρο έγινε αρχηγός της οικογένειας των Μεδίκων. Την ίδια περίοδο, μετά το θάνατο του πάπα Αλέξανδρου ΣΤ΄, και μια σύντομη περίοδο κατά το ποντιφικάτο του [[Πάπας Πίος Γ΄|Πίου Γ΄]], εκλέχθηκε νέος πάπας ο [[Πάπας Ιούλιος Β΄|Ιούλιος Β΄]], άνθρωπος με σημαντικές πολιτικές και στρατιωτικές ικανότητες. Όμως οι σχέσεις του Τζιοβάννι δεν ήταν πολύ φιλικές ούτε με εκείνον. Όταν τον Αύγουστο του 1511 ο Ιούλιος αρρώστησε βαριά, ο Τζιοβάννι ήταν από τους πρώτους καρδινάλιους που κινήθηκαν προς την κατεύθυνση ενός πιθανού κονκλάβιου. Ο Ιούλιος μετά την ανάρρωσή του τον έστειλε στη Μπολόνια ως απεσταλμένο του τον Οκτώβριο του 1511.

Ο Ιούλιος Β΄ συνειδητοποίησε πως για να εκδιώξει τους Γάλλους από την Ιταλία έπρεπε πρώτα να τους στερήσει από έναν από τους συμμάχους τους, δηλαδή την Φλωρεντινή Δημοκρατία. Έτσι αποφάσισε να διευκολύνει την επιστροφή των Μεδίκων στη Φλωρεντία, οι οποίοι είχαν αναγκαστεί να φύγουν από την πόλη μετά το θάνατο του Λορέντσο του Μεγαλοπρεπούς, δίνοντας κάποια στρατεύματα στον καρδινάλιο Τζιοβάννι υπό την διοίκηση του Καρντόνα. Με την είσοδό τους στην Τοσκάνη εκείνοι πολιόρκησαν την πόλη του [[Πράτο]]. Την υποχώρηση του Πράτο ακολούθησε άγρια καταστροφή της πόλης επί τρεις εβδομάδες. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1512 ο Τζιοβάννι κατάφερε να επιστρέψει στη Φλωρεντία χωρίς περαιτέρω αιματοχυσία, αφού η φατρία των Μεδίκων είχε πάρει τον έλεγχο της διακυβέρνησης. Αυτός και ο μικρότερος αδερφόςαδελφός του [[Τζουλιάνο των Μεδίκων, Δούκας του Νεμούρ|Τζουλιάνο]] προσπάθησαν πολύ να κατευνάσουν τις εντάσεις και τα μίση και να συμφιλιώσουν τις φατρίες. Αλλά στην πόλη το δημοκρατικό πνεύμα ήταν ακόμη πολύ έντονο και αποκαλύφθηκε μια συνωμοσία εναντίον των Μεδίκων ακριβώς τη στιγμή που έφτανε από τη Ρώμη η είδηση του θανάτου του πάπα Ιουλίου Β΄ στις 23 Φεβρουαρίου 1513. Ο Τζοβάννι μην έχοντας σημαντικούς αντιπάλους πήγε κατευθείαν στη Ρώμη για το κονκλάβιο το οποίο ξεκίνησε στις 9 Μαρτίου. Ο ικανός του γραμματέας Μπιμπιένα κατάφερε να πείσει πολλούς καρδιναλίους με δικαίωμα ψήφου ότι ήταν μεγάλη ευκαιρία να έχουν έναν πάπα από την οικογένεια των Μεδίκων. Την 11 Μαρτίου εκλέχτηκε πάπας, όντας όμως απλός διάκονος έπρεπε να χειροτονηθεί πρώτα ιερέας και μετά επίσκοπος (13 Μαρτίου 1513). Λίγο αργότερα, στις 19 Μαρτίου 1519 έγινε η στέψη του με τον πλεόν επίσημο και μεγαλοπρεπή τρόπο που είχε συμβεί ποτέ στη Ρώμη.