Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 42:
Sarah Bradford,'' Lucrezia Borgia'', Penguin, Λονδίνο 2004, σελ. 13</ref>
Ο Roderic ήταν ένας άνθρωπος αμετανόητα διεφθαρμένος και ακόλαστος και ως τέτοιος ενέργησε σε όλη του τη ζωή, την κοσμική και την εκκλησιαστική, ενώ ως πάπας
Είχε πολλά παιδιά, όλα νόθα. Από τη σχέση του με τη Τζοβάνα Κατανέι (γνωστή και ως ''Vannozza'') γεννήθηκαν τέσσερα παιδιά, και άλλα τρία από μία άλλη άγνωστη γυναίκα. Κατά την περίοδο που ήταν πάπας γεννήθηκαν άλλα δύο παιδιά. Η επίσημη ερωμένη του ήταν η [[Τζούλια Φαρνέζε]], σύζυγος του Ορσίνο Ορσίνι.
Γραμμή 79:
Ο Κάρολος Η΄ πέθανε το [[1498]] χωρίς να έχει διαδόχους και ανέβηκε στο θρόνο της Γαλλίας ο [[Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας]]. Από τις πρώτες ενέργειες του νέου βασιλιά ήταν να διώξει τον [[Λουδοβίκος Σφόρτσα|Λουδοβίκο Μόρο]] από το Μιλάνο, θεωρώντας τον εαυτό του τον νόμιμο διάδοχο του δουκάτου, στηριζόμενος στη γνωστή διαθήκη των [[Οίκος των Βισκόντι|Βισκόντι]] σύμφωνα με την οποία το δουκάτο παραχωρούνταν στους απογόνους της [[Βαλεντίνα Βισκόντι]] σε περίπτωση εξάλειψης της δυναστείας. Εφόσον λοιπόν η δυναστεία των Βισκόντι είχε εξαλειφθεί ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ προωθούσε αξιώσεις κληρονομικότητας, όντας ο ίδιος απόγονος της Βαλεντίνας. Ο Πάπας σε όλα αυτά έβλεπε μεγάλες ευκαιρίες για το γιο του Καίσαρα, και βιάστηκε να κάνει μία συμμαχία με το Γάλλο βασιλιά. Ο Λουδοβίκος όμως ερμήνευσε αυτή τη συμμαχία με τελείως διαφορετικό τρόπο. Την είδε δηλαδή ως μία άδεια προς την κατάκτηση του βασιλείου της Νάπολης, ως κληρονομιά των Ανδεγαυών προγόνων του.
Επομένως για να εμβαθύνει τις σχέσεις του με τον Πάπα ο Λουδοβίκος έδωσε σαν σύζυγο του Καίσαρα Βοργία την πριγκήπισσα Καρλόττα Ντ' Αλμπρέ, αδερφή του βασιλιά της [[Ναβάρρα]], κι
Τα επακόλουθα αυτής της συμμαχίας φάνηκαν αμέσως. Ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ ξεκίνησε κατευθείαν την εκστρατεία του στην Ιταλία και κατέκτησε αμέσως το Μιλάνο με τη βοήθεια των Ελβετών, που εκείνη την εποχή είχαν τον καλύτερα επανδρωμένο και οργανωμένο στρατό σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σε αντάλλαγμα οι Ελβετοί πήραν από το Λουδοβίκο τη [[Νοβάρα]], την [[Αρόνα]], τη [[Μπελιντζόνα]] και το [[Καντόν Τιτσίνο]].
== Σαβοναρόλα ==
Ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ ήταν
== O ''Valentino'' και οι κατακτήσεις των Βοργία ==
Γραμμή 91:
Μεταξύ 1500-1503, ο Καίσαρας Βοργίας, που τώρα πια όλοι τον ήξεραν ως ''"il Valentino"'' εφόσον ήταν δούκας του ''Valentinois'', παρότρυνε τους στρατιώτες του στη Ρομάνια να κατακτήσουν αυτά τα εδάφη που ο ίδιος ήθελε και που ο βασιλιάς Λουδοβίκος του είχε υποσχεθεί κατά το διακανονισμό του γάμου του με την πριγκίπισσα Καρλόττα.
Ακόμη κι αν ο βασιλιάς της Γαλλίας τού διασφάλιζε την πολιτική στήριξη, ο Valentino είχε ανάγκη από πολλά χρήματα για το στρατό του. Σ' αυτό του το πρόβλημα τον βοήθησε ο πατέρας του μέσω μίας
Με αξιοπρόσεκτη τόλμη και θράσος ο νέος Καίσαρας κατέλαβε πρώτα το [[Πέζαρο]], την Τσέζενα και το [[Ρίμινι]], και αργότερα τη [[Φαέντσα]], το [[Ουρμπίνο]] και τη Σενιγκάλια. Την [[12 Ιανουαρίου]] [[1500]] υποτάχθηκε το [[Φορλί]] (πρωτεύσουσα της Ρομάνια όπου από το [[1488]] κυβερνούσε η [[Κατερίνα Σφόρτσα]], μητέρα του [[Τζοβάνι ντάλε Μπάντε Νέρε]]), παραδίδοντας το οχυρό του Ραβαλντίνο. Ύστερα από όλες αυτές τις πολεμικές επιχειρήσεις έλαβε από τον πάπα-πατέρα του τον τίτλο του «Δούκα της Ρομάνια». Με αυτό τον τρόπο το Παπικό Κράτος έχανε ένα αξιόλογο μέρος της επικράτειάς του, το οποίο περνούσε στα άπληστα χέρια της οικογένειας Βοργία.
Γραμμή 105:
== Ο θάνατος του Πάπα ==
[[Αρχείο:Regola - s M Monserrato tomba Borgia 1050567.JPG|thumb|200px|Ο τάφος των δύο πάπων της οικογένειας Βοργία, [[Πάπας Κάλλιστος Γ΄|Πάπα Καλλίστου Γ΄]] και Πάπα Αλεξάνδρου ΣΤ΄, στην εκκλησία Santa Maria di Monserrato.]]
Υπάρχει
Επισήμως πέθανε από ελονοσία. Σύμφωνα με μία άλλη όμως εκδοχή ο πάπας πέθανε από δηλητηριασμό αλλά κατά λάθος. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια μίας φιλικής συνάθροισης στην κατοικία του καρδιναλίου Adriano Castellesi στο Corneto, έβαλαν δηλητήριο στο κρασί που προοριζόταν για τον καρδινάλιο, αλλά κατά λάθος το ήπιε ο πάπας. Άλλα χρονικά αναφέρουν ότι και ο καρδινάλιος αλλά και το υπηρετικό προσωπικό προσβλήθηκαν από την αρρώστια, ενισχύοντας έτσι τη θέση της ακούσιας δηλητηρίασης, ίσως από το φαγητό.<ref>Claudio Rendina, ''I Papi storia e segreti'', 1993, σελ. 494</ref>
Κάποιες πηγές αποκαλύπτουν ότι το πτώμα ήταν πρησμένο και ότι η γλώσσα είχε πάρει ένα πορφυρό χρώμα, συμπτώματα αυτά δηλητηρίασης. Όμως ο John Kelly, πρύτανης του St. Edmunt Hall στην Οξφόρδη, ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν οι ιστορικές βάσεις που να αποδεικνύουν μία δολοφονία.<ref>John N.D. Kelly, ''The Oxford Dictionary of Popes'', 1986, Oxford University Press</ref> Ο θάνατος του Πάπα Αλέξανδρου ΣΤ΄ συνέτριψε όλα τα κατακτητικά σχέδια του Valentino. Ξεμένοντας από οικονομικές πηγές η διατήρηση του στρατού του ήταν αδύνατη. Ξεκινούσε έτσι η παρακμή για τον ευνοούμενο γιο του Πάπα Βοργία. Παρόλα αυτά κατάφερε να επιβιώσει,
Το πτώμα του Αλεξάνδρου ΣΤ΄ υποβλήθηκε σε μια σειρά από σκληρά περιστατικά. Σχεδόν κρυφά εγκαταλείφθηκε στον [[Βασιλική του Αγίου Πέτρου|Άγιο Πέτρο]] εξαιτίας των ταραχών που ξέσπασαν την επομένη του θανάτου του. Αργότερα μετακινήθηκε στα υπόγεια του [[Βατικανό|Βατικανού]]. Μετέπειτα μεταφέρθηκε ξανά και αυτήν τη φορά θάφτηκε στην εκκλησία Santa Maria di Monserrato, την εκκλησία των Ισπανών της Ρώμης, όπου ξεχάστηκε για αιώνες μέχρι να τακτοποιηθεί κατά το τέλος του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]].
| |||