Διαστημικό Λεωφορείο Τσάλεντζερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 23:
 
=== Κατασκευή ===
[[Αρχείο:Challenger_1A.jpg|μικρογραφία|''Το Challenger''Τσάλεντζερ προετοιμάζεται το 1985 για τη δεύτερη πτήση STS-61-A ]]
[[Αρχείο:STS-51-L_-_Space_Shuttle_Challenger_on_the_Crawler-Transporter.jpg|μικρογραφία|To ''Challenger''Τσάλεντζερ επάνω σε ένα ερπυστριοφόρο μεταφορέα, καθοδόν προς την θέση εκτόξευσης για την τελευταία πτήση του, STS-51-L ]]
Λόγω του χαμηλού όγκου παραγωγής δορυφόρων, το διαστημικό πρόγραμμα αποφάσισε να κατασκευάσει ένα δοκιμαστικό σκάφος, το STA-099, το οποίο αργότερα θα μπορούσε να μετατραπεί σε σκάφος πτήσης. Η σύμβαση για το STA-099 ανατέθηκε στην αμερικανική Rockwell στις 26 Ιουλίου 1972 και η κατασκευή ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 1978<ref>{{Cite web|url=http://www.nasa.gov/centers/kennedy/shuttleoperations/orbiters/challenger-info.html|title=NASA – Space Shuttle Overview: Challenger (OV-099)|accessdate=November 7, 2012}}</ref>. Μετά την κατασκευή του, το STA-099 απεστάλη σε δοκιμαστικό χώρο της εταιρίας Lockheed στο Palmdale, όπου πέρασε πάνω από 11 μήνες σε δοκιμές δόνησης σχεδιασμένες για να προσομοιώνουν ολόκληρες πτήσεις διαστημικών λεωφορείων, από την εκτόξευση μέχρι την προσγείωση<ref name="Lardas 2012 36">{{Cite book|title=Space Shuttle Launch System: 1972–2004|first=Mark|last=Lardas|publisher=[[Osprey Publishing]]|year=2012|pages=36}}</ref>. Προκειμένου να αποφευχθούν οι βλάβες κατά τη διάρκεια της δοκιμής, έγιναν ποιοτικές δοκιμές με συντελεστή ασφαλείας 1,2 φορές μεγαλύτερο από τα κατασκευαστικά όρια φορτίων. Οι ποιοτικές δοκιμές χρησιμοποιήθηκαν για την επικύρωση υπολογιστικών μοντέλων και η συμμόρφωση με τον απαιτούμενο συντελεστή ασφάλειας 1,4 απεδείχθη με ανάλυση<ref><div> Κέντρο Μηχανικής και Ασφάλειας της NASA (2007). [http://www.nasa.gov/pdf/189071main_RP-06-108_05-173_DDT%26_E_Volume_II_(MASTER)08-07-2007_Final_%5B1%5D.pdf Δοκιμές και εκτιμήσεις ανάπτυξης σχεδίασης (DDT & E) για ασφαλή και αξιόπιστα συστήματα διαστημικών οχημάτων με ανθρώπινη ονομασία, Vol. ΙΙ], 14 Ιουνίου 2007, σ. 23. </div></ref>. Το STA-099 ήταν ουσιαστικά ένας πλήρης σκελετός διαστημικού αεροσκάφους, με εγκατεστημένο μόνο σε ένα θάλαμο πληρώματος και με θερμική μόνωση στην εμπρόσθια άτρακτο του<ref>{{Cite book|title=Space Shuttle Challenger: Ten Journeys Into the Unknown|first=Ben|last=Evans|publisher=Praxis Publishing|isbn=978-0-387-46355-1|year=2007|page=8}}</ref>.
[[Αρχείο:STS_Challenger_on_747_SCA.jpg|μικρογραφία| Το ChallengerΤσάλεντζερ μεταφέρεται από αεροσκάφος μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, λίγο πριν την παράδοσή του το 1982. ]]
Η NASA σχεδίαζε να επανατοποθετήσει το πρωτότυπο διαστημόπλοιο <nowiki><i id="mwRg">Enterprise</i></nowiki> (OV-101), που χρησιμοποιούνταν για δοκιμαστικές πτήσεις, ως δεύτερο επιχειρησιακό αεροσκάφος. Το Enterprise όμως δεν διέθετε τα περισσότερα από τα συστήματα που απαιτούνται για μια πτήση, συμπεριλαμβανομένου ενός λειτουργικού συστήματος πρόωσης, θερμομόνωσης, συστήματος υποστήριξης της ζωής, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των οργάνων του πιλοτηρίου. Η τροποποίησή του για διαστημική πτήση θα ήταν υπερβολικά δύσκολη, δαπανηρή και χρονοβόρα. Δεδομένου ότι το STA-099 δεν είχε προχωρήσει τόσο στην κατασκευή του κελύφους του, θα ήταν ευκολότερο να αναβαθμιστεί αυτό σε σκάφος πτήσης. Επειδή οι δοκιμές πιστοποίησης του STA-099 απέτρεψαν τη ζημιά, η NASA διαπίστωσε ότι η ανακατασκευή του STA-099 ως OV-099 θα ήταν λιγότερο δαπανηρή από την επαναφορά του Enterprise. Οι εργασίες για τη μετατροπή του STA-099 σε ''Challenger'' ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1979, αρχικά με τη μονάδα πληρώματος (το υπό πίεση τμήμα του οχήματος), επειδή το υπόλοιπο εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται από την Lockheed. Το STA-099 επέστρεψε στο εργοστάσιο Rockwell το Νοέμβριο του 1979 και η αρχική, ημιτελής μονάδα πληρώματος αντικαταστάθηκε με το νεοκατασκευασμένο μοντέλο. Σημαντικά τμήματα του STA-099, όπως οι πόρτες ωφέλιμου φορτίου, τα πτερύγια και ο κατακόρυφος σταθεροποιητής, έπρεπε επίσης να επιστραφούν στους μεμονωμένους υπεργολάβους τους για επανακατασκευή. Ως τις αρχές του 1981, τα περισσότερα από αυτά τα μέλη είχαν επιστρέψει στο Palmdale και είχαν επανεγκατασταθεί στο σκάφος. Οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι τον Ιούλιο του 1982. <ref name="Lardas 2012 36">{{Cite book|title=Space Shuttle Launch System: 1972–2004|first=Mark|last=Lardas|publisher=[[Osprey Publishing]]|year=2012|pages=36}}</ref>
 
Το ChallengerΤσάλεντζερ, όπως και τα οχήματα που κατασκευάστηκαν μετά από αυτό, είχε λιγότερα πλακίδια στο Σύστημα Θερμικής Προστασίας από το Κολούμπια, αν και έκανε ακόμα πιο ευρεία χρήση λευκών πλακιδίων LRSI στην καμπίνα και την κύρια άτρακτο από ό,τι τα μεταγενέστερα. Τα περισσότερα πλακίδια στις πόρτες του ωφέλιμου φορτίου, οι επάνω επιφάνειες των πτερυγίων και οι επιφάνειες της οπίσθιας ατράκτου αντικαταστάθηκαν με μόνωση DuPont White Nomex. Αυτές οι τροποποιήσεις, καθώς και μια συνολικά ελαφρύτερη δομή, επέτρεψαν στο ChallengerΤσάλεντζερ να μεταφέρει 2.500 lb (1.100 κιλά) περισσότερο ωφέλιμο φορτίο από το Columbia''.'' Η άτρακτος και τα φτερά του ChallengerΤσάλεντζερ ήταν επίσης ισχυρότερα από αυτά του Columbia, παρά το γεγονός ότι ήταν ελαφρύτερο. <ref name="Lardas 2012 36">{{Cite book|title=Space Shuttle Launch System: 1972–2004|first=Mark|last=Lardas|publisher=[[Osprey Publishing]]|year=2012|pages=36}}</ref> Τα μοτίβα πλακιδίων κατακόρυφης σταθεροποίησης ήταν επίσης διαφορετικά από αυτά άλλων οχημάτων. Το ChallengerΤσάλεντζερ ήταν επίσης το πρώτο σκάφος που διέθετε ατομικό σύστημα προβολής για χρήση στη φάση [[Διαστημικό Λεωφορείο|καθόδου]] της αποστολής και το πρώτο που διέθετε κύριους κινητήρες φάσης Ι με μέγιστη ώση 104%.
 
=== Πτήσεις και τροποποιήσεις ===
Γραμμή 38:
{| class="wikitable" width="57"
|<center>[[File:Shuttle-challenger.jpg|250x250εσ]]</center>
|<center>[[File:Space_Shuttle_Challenger_as_STA-099.jpg|255x255εσ]]</center>
|-
| Καθέλκυση του Τσάλεντζερ από την Orbiter Processing Facility (OPF) στο κτίριο συναρμολόγησης οχημάτων (VAB). <small>Φωτογραφία 25/8/1983, ευγενική παραχώρηση της NASA.</small>
| Το Τσάλεντζερ κατά τη λειτουργία του ως αντικείμενο δοκιμής STA-099.
|}
 
== Παραπομπές ==
<references group=""></references>
 
== Περαιτέρω ανάγνωση ==
 
* {{Cite book|title=Space shuttle challenger: ten journeys into the unknown|first=Ben|last=Evans|publisher=Published in association with Praxis Pub|isbn=978-0-387-46355-1|year=2007|url=https://books.google.com/books?id=MQjCF8Cc7HoC}}
* {{Cite book|title=Challenger: An American Tragedy: The Inside Story from Launch Control|first=Hugh|last=Harris|publisher=Open Road Media|isbn=9781480413504|year=2014|url=https://books.google.com/books?id=cBJ7AgAAQBAJ&pg=PP1}}
 
[[Κατηγορία:Διαστημικά λεωφορεία]]
[[Κατηγορία:ΕπανδρωμέναΔιαστημικά διαστημικά σκάφηλεωφορεία|Τσάλεντζερ]]
[[Κατηγορία:PagesΕπανδρωμένα withδιαστημικά unreviewed translationsσκάφη|Τσάλεντζερ]]