[[File:Lemon.jpg|thumb|Η ξινή γεύση του χυμού του [[λεμόνι|λεμονιού]], προκαλείται γιατί αποτελείται από 5% με 6% [[κιτρικό οξύ]], που έχει pH περίπου 2,2.]]
Η '''ενεργός οξύτητα''' ή '''pH''' (προφέρεται ''πεχά'') είναι ένας εύχρηστος τρόπος έκφρασης της [[συγκέντρωση|συγκέντρωσης]] των [[ιόν|ιόντων]] [[υδρογόνο|υδρογόνου]] πιο σωστά των κατιόντων υδροξωνίου (H<sub>3</sub>O<sup>+</sup>) σε ένα [[νερό|υδατικό]] [[διάλυμα]]. <br />
Πιο συγκεκριμένα, με "pH" συμβολίζεται ο [[αρνητικός αριθμός|αρνητικός]] δεκαδικός [[λογάριθμος]] της συγκέντρωσης των ιόντων [[Υδροξώνιο|υδροξωνίου]] (κατιόντα υδρογόνου) στο διάλυμα. Δηλαδή:
Η ενεργότητα είναι πάντα μικρότερη από τη συγκέντρωσησυγκέντρωσημιας και[[χημική ορίζεταιουσία|χημικής ωςουσίας]], ηεξ συγκέντρωσηου (σεκαι mol/L)αναφέρεται ενός ιόντος πολλαπλασιασμένη με τοως συντελεστή'''ενεργός ενεργότηταςοξύτητα'''.
* Το '''pH''' αποτελεί μέτρο [[οξύ|οξύτητας]] ή [[βάση|αλκαλικότητας]] μιας [[χημική ουσία|χημικής ουσίας]], εξ ου και αναφέρεται ως '''ενεργός οξύτητα'''.
Η έννοια και η κλίμακα του pH επινοήθηκε το [[1909]] από το [[Δανία|Δανό]] [[Χημεία|χημικό]] [[Σέρενσεν]] (Sören Peter Lauritz Sörensen), επικεφαλής του χημικού τμήματος του εργαστηρίου Carlsberg.τμήμ
