Φασαρία στον Παράδεισο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: {{πλάγιος τίτλος}} {{Κουτί πληροφοριών ταινίας | τίτλος ταινίας = Φασαρία στον Παράδεισο | εικ... |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πλάγιος τίτλος}}
{{Κουτί πληροφοριών ταινίας |
τίτλος ταινίας = Φασαρία στον Παράδεισο |
Γραμμή 57 ⟶ 26 :
Ταινία του 1932, σε σκηνοθεσία Ερνστ Λιούμπιτς, που προβλήθηκε λίγο πριν την καθιέρωση του Κώδικα Λογοκρισίας του Χέιζ και γι' αυτό το λόγο χαρακτηρίζεται από άκρατο ερωτισμό. Η ταινία είναι βασισμένη στο θεατρικό του Ούγγρου δραματουργού Λάζλο Αλαντάρ με τίτλο "The Honest Finder" που έκανε πρεμιέρα το 1931. Δεδομένου ότι η ταινία βασίζεται στο εν λόγο θεατρικό, ο τίτλος της επρόκειτο να είναι ''The Honest Finder'', με εναλλακτικούς τους τίτλος ''Thieves And Lovers'' και ''The Golden Widow'', αλλά λίγο πριν προβληθεί η ταινία στους κινηματογράφους ο Λιούμπιτς επέλεξε τον τίτλο ''Trouble in Paradise''<ref name="tcm-notes">{{cite web|title=Notes |publisher=[[TCM.com]] |url=http://www.tcm.com/tcmdb/title/93978/Trouble-in-Paradise/notes.html |accessdate=August 24, 2012}}</ref>. Η διασκευή του σεναρίου έγινε από τον Σάμσον Ράφελσον και όπως συνέβαινε με όλες τις συνεργασίες του Λιούμπιτς με τον σεναριογράφο, ο σκηνοθέτης συνείσφερε στη συγγραφή του σεναρίου και ο σεναριογράφος έδινε ιδέες πάνω στη σκηνοθεσία. Ο Λιούμπιτς δεν έλαβε όμως καμιά αναγνώριση για τη συνεισφορά του στο σενάριο, σε αντίθεση με τον Γκρόβερ Τζόουνς που είχε μικρότερη ανάμειξη<ref>Raphaelson, Samson. ''Three Screen Comedies'' Madison, Wisconsin: University of Wisconsin Press, 1983. {{ISBN|0-299-08780-8}}</ref>. Ο Λιούμπιτς πρότεινε στον Ράφελσον να μη διαβάσει την υπόθεση του θεατρικού και να χτίσει τον χαρακτήρα του Γκαστόν Μονέσκου σε εκείνον του διαβόητου κλέφτη Ζορζ Μανολέσκου, ενός Ούγγρου απατεώνα του οποίου τα απομνημονεύματα που εκδόθηκαν το 1907, αποτέλεσαν έμπνευση για τη δημιουργία δυο βωβών ταινιών. Ο [[Κάρι Γκραντ]] ήταν ένας από τους υποψηφίους για το ρόλο του Μονέσκου, αλλά θεωρήθηκε πολύ νέος για να τον αναλάβει. Ο Λιούμπιτς ήθελε κάποιον πιο ώριμο ηθοποιό για το ρόλο και τον βρήκε στο πρόσωπο του 43χρονου Χέρμπερτ Μάρσαλ. Παρά το γεγονός ότι το όνομα της Μίριαμ Χόπκινς αναγράφεται πρώτο στους τίτλους σε σχέση με τους δυο συμπρωταγωνιστές της, η ηθοποιός έλαβε την μικρότερη αμοιβή σε σχέση με τους άλλους δυο.
Η ταινία γυρίστηκε πριν θεσπιστεί, ο κώδικας Χέιζ και γι' αυτό το λόγο αναφέρεται σε θέματα που περιστρέφονται γύρω από το σεξ, όπως ο αγοραίος έρωτας και τα σεξουαλικά τρίγωνα. Μετά την καθιέρωση του κώδικα λογοκρισίας στα τέλη του 1934, η ταινία χαρακτηρίστηκε ανήθικη και δεν επαναπροβλήθηκε μέχρι και το 1968. Παρόλα αυτά η ταινία δεν ξαναπροβλήθηκε ούτε κυκλοφόρησε σε βιντεοκασέτα μέχρι και την κυκλοφορία της σε DVD το 2003. Η εταιρία Paramount, δεν μπόρεσε να πάρει καν άδεια το 1943, όταν είχε στα σκαριά μια εκδοχή μιούζικαλ της ταινίας<ref name="tcm-notes"/>. Τα σκηνικά σε αρτ ντεκό, σχεδιάστηκαν από τον Χανς Ντράιερ, ενώ τα κοστούμια σχεδιάστηκαν από τον Τράβις Μπάντον<ref name=article/>.
== Υποδοχή ==
Η ταινία αυτή, ήταν εκείνη που γέννησε το μύθο του Λιούμπιτς, εφόσον μετά την προβολή της, όλοι άρχισαν να μιλούν για το ιδιαίτερο ''Άγγιγμα του Λιούμπιτς'', παρά το εξαιρετικό κινηματογραφικό έργο του σκηνοθέτη μέχρι τότε. Ο κριτικός Ντουάιτ ΜακΝτόναλντ είπε ότι η ταινία άγγιζε την τελειότητα σε σχέση με οτιδήποτε άλλο είχε δει στον κινηματογράφο<ref name=article>{{cite web|last=Nixon |first=Rob |title=Trouble in Paradise (article) |publisher=[[TCM.com]]|url=http://www.tcm.com/tcmdb/title/93978/Trouble-in-Paradise/articles.html |accessdate=August 24, 2012}}</ref>, ενώ οι New York Times την συμπεριέλαβαν στη λίστα με τις 10 καλύτερες ταινίες για το 1932.
| |||