Ζωή Σοφία Παλαιολογίνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αν και δεν υπάρχει βιβλιογραφία για την ακριβή ημερομηνία γεννήσεώς της, οι μετέπειτα ημερομηνίες των διαφόρων φάσεων της ζωής της την ορίζουν στα [[1455]]. Θυγατέρα του [[Θωμάς Παλαιολόγος|Θωμά Παλαιολόγου]] (ο νεωτέρος από τα έξι τέκνα του αυτοκράτορα [[Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος|Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου]]) και της [[Αικατερίνη Ζαχαρία|Αικατερίνης Ζακκαρία]] (κόρη του πρίγκιπα [[Κεντυρίων Β΄ Ζαχαρίας|Κεντυρίωνα Ζακκαρία]] της Αχαΐας), βαφτίσθηκε στοστον [[Μυστράς|Μυστρά]] και πήρε το όνομα ''Ζωή''.

Ο πρόωρος θάνατος των γονέων της, του Θωμά στην [[Ιταλία]] και της Αικατερίνης στην [[Κέρκυρα]], την άφησανάφησε ορφανή με αποτέλεσμα να αναλάβει την κηδεμονία της ίδιας και των δύο αδελφών της, [[Ανδρέας Παλαιολόγος|Ανδρέα]] και Μανουήλ, ο Ρωμαιοκαθολικός καρδινάλιος [[Βασίλειος Βησσαρίων|Βησσαρίων]].<ref>Ιγκόρ Αντρέεφ, Λεονίντ Λεσένκο, Δοκίμια ρωσικής ιστορίας, μτφρ. Ναταλία Νικολάου,Πέτρος Καλογερόπουλος, εκδ."Εν πλω", Αθήνα, 2015, σελ.92</ref> Ο Βησσαρίων υπήρξε φίλος του πατέρα της και στενός συνεργάτης του [[Πάπας|Πάπα]] [[Πάπας Πίος Β΄|Πίου Β´]] και των μετέπειτα ποντιφίκων. Φρόντισε ώστε τα παιδιά του Θωμά να ασπασθούν το Ρωμαιοκαθολικό δόγμα, όπως το είχε ασπασθεί και ο πατέρας τους σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον Πίο Β΄, ο οποίος είχε αναλάβει τη συντήρησή του χορηγώντας του 4.000 δουκάτα ετησίως.

Ο [[Πάπας]] [[Πάπας Παύλος Β΄|Παύλος Β΄]], θέλοντας να προσεταιρισθεί τους [[Ορθοδοξία|Ορθόδοξους]] Ρώσους στη [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]], μετά από επίπονες και σκληρές διαπραγματεύσεις δύο και πλέον ετών, επέτυχε να ευοδωθεί το συνοικέσιο της Ζωής με τον [[Ιβάν Γ΄ της Ρωσίας|Ιβάν Γ΄]], μεγάλο πρίγκιπα της Μόσχας, ο οποίος ήταν στην πραγματικότητα ηγεμόνας της [[Μοσχοβία]]ς (Μόσχας). Έτσι, η Ζωή αναχώρησε για το μεγάλο ταξίδι προς τη Μόσχα, που διαρκούσεεκείνη την εποχή εκείνηδιαρκούσε περί τους έξηέξι μήνες, και με την άφιξή της στην πρώτη ρωσική πόλη, το [[Πσκοφ]], διακήρυξε ότι επανέρχεται στην Ορθοδοξία και «μεταβαφτίσθηκε» σε ''Σοφία'', που θύμιζε περισσότερο Βυζάντιο. Παντρεύτηκε τον Ιβάν Γ΄ στις [[12 Νοεμβρίου]] [[1472]] στο [[Κρεμλίνο της Μόσχας|Κρεμλίνο]]. Στο μακρινόμακρύ αυτό ταξίδι της την ακολούθησε πλήθος εκπεσόντων αρχόντων της άλλοτε κραταιάς [[Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας]], οι οποίοι εκρωσίσθηκαν και κατέλαβαν υψηλά αξιώματα στη ρωσική διοίκηση.

Απέκτησε ένδεκα παιδιά, εκ των οποίων μόνο τα επτά επέζησαν. Ο πρωτότοκος [[Βασίλειος Γ΄ της Ρωσίας|Βασίλι Γ΄]] έμελλε να γίνει ο διάδοχος του Ιβάν Γ΄ μετά από σκληρό αγώνα της μητέρας του Σοφίας, προκειμένου να αποκλείσει από τοτον θρόνο τον εγγονό του συζύγου της από τον προηγούμενο γάμο του, τον Ντμίτρι.

Η Σοφία εισήγαγε το τυπικό της Αυλής της Κωνσταντινούπολης στοστον ρωσικό θρόνο, φρόντισε να καλέσει Ιταλούς αρχιτέκτονες να κτίσουν ναούς και τα τείχη του [[Κρεμλίνο της Μόσχας|Κρεμλίνου]], όπως υπάρχουν και σήμερα, και κυρίως να ανοικοδομήσουν το πολυεδρικό ανάκτορο (Грановитая палата), το οποίο και σήμερα υποδέχεται τους ξένους ηγέτες, που επισκέπτονται τη [[Μόσχα]]. <ref>Ιγκόρ Αντρέεφ, Λεονίντ Λεσένκο, Δοκίμια ρωσικής ιστορίας, μτφρ. Ναταλία Νικολάου,Πέτρος Καλογερόπουλος, εκδ."Εν πλω", Αθήνα, 2015, σελ.94</ref>

Ως μία εκ των διαδόχων και των κληρονόμων του Ρωμαϊκού στέμματος - από τα δύο αδέλφια της, ο Ανδρέας περνούσε έκλυτο βίο, πωλώντας εδώ και εκεί τα δικαιώματά του επάνω στο Ρωμαϊκό θρόνο, ενώ ο Μανουήλ κατέφυγε και βρήκε πλουσιοπάροχη και άνετη φιλοξενία στοστον [[Μωάμεθ Β΄|Μωάμεθ τον Πορθητή]] - έπεισε τον Ιβάν Γ΄ να χρισθεί [[καίσαρας]], όπως συνηθιζόταν στην Κωνσταντινούπολη για τα τέκνα των αυτοκρατόρων. Έτσι, από την παραφθορά του λατινικού [[Καίσαρας|caesar]], προήλθε και τοη μετέπειτα διατύπωση του τίτλου [[τσάρος]].

Επίσης, η Σοφία έπεισε τον διστακτικό σύζυγό της να αντιταχθεί και να αποτινάξει τον ταταρικό ζυγό από τη χώρα του, αφού οι [[Ρώσοι]] ήταν υποτελείς στον εκάστοτε χάνο των [[Τάταροι|Τατάρων]], να απελευθερώσει την πατρίδα του και να συνενώσει τα διάφορα ανεξάρτητα δουκάτα και πριγκιπάτα, κάτω από την εξουσία του. Έτσι, στον στοτίτλο "τσάρος" προστέθηκε και το "''πασών των Ρωσιών''".