Μπαμπ (Μπαχάι Πίστη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Επέκταση |
Επέκταση |
||
Γραμμή 26:
Μέχρι το τέλος της ζωής του, τον Δεκέμβριο 1843, ο Καζίμ Ραστί συμβούλευε τους οπαδούς του να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να αναζητήσουν τον Μαχντί, ο οποίος, σύμφωνα με τις προφητείες του, θα εμφανιζόταν σύντομα.<ref name="EoI2" /> Ένας από τους οπαδούς του, ο [[Μούλα Χουσάιν]], κατόπιν ολονυκτίας σαράντα ημερών σε ένα [[τζαμί]], ταξίδεψε στο Σιράζ, όπου συναντήθηκε με τον Μπαμπ.<ref name="balyuzi13">Balyuzi, σ. 13.</ref>
===
Η πρώτη εμπειρία θρησκευτικής έμπνευσης που ανέφερε ο Μπαμπ, με μάρτυρα τη γυναίκα του, χρονολογείται από το βράδυ της 3ης Απριλίου 1844.<ref>{{Cite book|title=The Genesis of the Bâbí-Bahá'í Faiths in Shíráz and Fárs|last=Mirza Habibu'llah Afnan|last2=trans. by Ahang Rabbani|publisher=BRILL|isbn=90-04-17054-5|year=2008|pages=20–22|url=https://books.google.com/books?id=0xKgJI7wBv0C&pg=PA22}}</ref> Η πρώτη κοινή σύνδεση του Μπαμπ με την αίσθηση της αποστολής του, ήρθε με την άφιξη του [[Μούλα Χουσάιν]] στο Σιράζ. Το βράδυ της 22ας Μαΐου, ο τελευταίος βρισκόταν στο σπίτι του Μπαμπ κατόπιν πρόσκλησης του ίδιου, και του μίλησε για την πορεία του στην αναζήτηση ενός διαδόχου για τον Καζίμ Ραστί, του Αναμενόμενου. Ο Μπαμπ αξιώθηκε αυτήν την θέση, και του φορέα της θεϊκής γνώσης,<ref name="iranica_bab2" /> και ο Μουλά Χουσάιν έγινε ο πρώτος που αποδέχτηκε τις αξιώσεις του ως μία εμπνευσμένη μορφή και πιθανού διαδόχου του Καζίμ Ραστί.<ref name="EoI2" /><ref name="iranica_bab2" /> Ο Μπαμπ απάντησε ικανοποιητικά σε όλες τις ερωτήσεις του και πολύ γρήγορα έγραψε παρουσία του ένα μεγάλο ταφσίρ (ἐξήγησις) για το σούρα «Γιουσούφ», που ονομάστηκε Καγιούμου λ'Ασμά, και θεωρείται το πρώτο έργο του Μπαμπ που αποκαλύφθηκε.<ref name="EoI2" />
<br />
=== Γράμματα των Ζωντανών ===
Ο [[Μουλά Χουσάιν]] έγινε ο πρώτος μαθητής του Μπαμπ. Μέσα σε πέντε μήνες, άλλοι 17 μαθητές του Καζίμ Ραστί αναγνώρισαν τον Μπαμπ ως Φανέρωση του Θεού.<ref name="BBCHistory">{{Cite web|url=http://www.bbc.co.uk/religion/religions/bahai/history/bab_2.shtml|title=The Time of the Báb|publisher=BBC|accessdate=July 2, 2006}}</ref> Ανάμεσά τους, μια γυναίκα, η Φατιμί Ζαρίν Ταζ Μπαραγκάνι, μία ποιήτρια, που αργότερα έλαβε το όνομα Ταχίρε, η Αγνή. Αυτοί οι 18 μαθητές αργότερα έγιναν γνωστοί από τα Γράμματα των Ζωντανών (κάθε ψυχή περιείχε ένα γράμμα από το Πνεύμα του Θεού, τα οποία συνδυάζονταν για να σχηματιστεί η Λέξη) και ανέλαβαν το καθήκον να διαδώσουν τη νέα πίστη (που νοείται ως επιστροφή ή συνέχιση της Πίστης του Αβραάμ) σε όλο το Ιράν και το Ιράκ.<ref name="iranica_bab3">{{Cite encyclopedia}}</ref> Ο Μπαμπ έδωσε έμφαση στον πνευματικό σταθμό αυτών των 18 ατόμων, οι οποίοι, μαζί με τον ίδιο, σχημάτισαν την πρώτη «Ενότητα» της θρησκείας του<ref name="amanat191">½αμάνα╗, ''την Ανάσταση και την Ανανέωση'', 191.</ref> σύμφωνα με τον αραβικό όρο ''ουαχιντ'', ενότητα που με χρήση του αριθμητικού συστήματος αμπτζαντ έχει μια αριθμητική τιμή ίση με 19. Το βιβλίο του Μπαμπ, το ''Περσικό Μπαγιάν'', δίνει τη μεταφορική ταυτότητα των Γραμμάτων των Ζωντανών ως τους Δεκατέσσερις Αλάνθαστους των Δωδεκατιστών του Σιιτικού Ισλάμ: [[Μωάμεθ|τον Μωάμεθ]], τους Δώδεκα Ιμάμηδες, και [[Φάτιμα (κόρη του Μωάμεθ)|την Φάτιμα]], και τους τέσσερις [[Αρχάγγελος|αρχάγγελους]].<ref name="amanat191" /> Παράλληλα με τους πρώτους μαθητές του Χριστού, τους Δώδεκα Αποστόλους.<ref>{{Cite journal|first=Moojan|last=Momen|title=Bahá’u’lláh’s prophetology: archetypal patterns in the lives of the founders of the world religions|volume=5|issue=1|year=1995|journal=Bahá'í Studies Review|url=http://bahai-library.com/momen_prophetology_archetypes}}</ref>
=== Διακήρυξη - Διδασκαλία ===
Στα πρώτα του γραπτά, ο Μπαμπ φαίνεται πως παρουσιάζει τον εαυτό του ως την πύλη (''μπαμπ'') προς τον Κρυφό Δωδέκατο Ιμάμη, και αργότερα αρχίζει ρητά να αναγορεύεται τη θέση αυτού του κρυμμένου Ιμάμη και ενός νέου αγγελιοφόρου από το Θεό.<ref name="saiedi19">{{Cite book|title=Gate of the Heart|first=Nader|last=Saiedi|publisher=Wilfrid Laurier University Press|isbn=978-1-55458-035-4|year=2008|location=Waterloo, ON|pages=19|url=https://books.google.com/?id=XTfoaK15t64C&printsec=frontcover&dq=Understanding+the+Writings+of+the+B%C3%A1b&cd=1#v=onepage&q=}}</ref> Αντί να εκφράζει μία αποσπασματική ή εξελισσόμενη συνείδηση, ο Σαϊέντι αναφέρει ότι τα έργα του Μπαμπ είναι ενιαία στο σύνολό τους, και ότι η σταδιακή αποκάλυψη της ταυτότητας του Μπαμπ ορίστηκε από την αρχή της ενότητας στην πολυμορφία.<ref name="saiedi19" />
[[Αρχείο:Masjidivakil2008.JPG|σύνδεσμος=https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Masjidivakil2008.JPG|αριστερά|μικρογραφία|250x250εσ|Ο Μπαμπ στάθηκε σε αυτόν τον άμβωνα του Μασχίντ-ι-Βακίλ, απευθυνόμενος στο λαό της Σιράζ τον Σεπτέμβριο 1846]]
Στα πρώτα γραπτά συγγράμματα του Μπαμπ, η τιμητική ταυτότητα που αξιώθηκε ήταν αλάνθαστη, αλλά λόγω της υποδοχής του λαού, δίνουν την εντύπωση ότι δεν αποτελεί πάρα μόνο την πύλη για τον Κρυφό Δωδέκατο Ιμάμη.<ref name="saiedi19" /> Στον κύκλο του από τους πρώτους πιστούς, ο Μπαμπ ήταν διφορούμενος όσον αφορά την ακριβή του κατάσταση, και σταδιακά τους εκμυστηρεύτηκε την θέση του όχι απλά ως μόνο μια πύλη προς τον Κρυμμένο Ιμάμη, αλλά ως η Φανέρωση αυτού και του Κα'ιμ καθαυτού.<ref name="EoA">{{Cite book|title=The Encyclopedia of Apocalypticism, vol. III: Apocalypticism in the Modern Period and the Contemporary Age.|first=Abbas|last=Amanat|publisher=Continuum|isbn=0-8264-1255-6|year=2000|chapter=Resurgence of Apocalyptic in Modern Islam|editor-last=Stein, Stephen J.|location=New York|pages=241–242}}</ref> Στις πρώτες συναντήσεις του με τον Μούλα Χουσάιν, ο Μπαμπ περιέγραψε τον εαυτό του ως Αφέντη και τον Έναν Αναμενόμενο. Δεν θεωρούσε τον εαυτό του απλά ως διάδοχο του Καζίμ Ραστί, αλλά αξιώθηκε μία προφητική θέση, ένα είδος εκπροσώπου, εξουσιοδοτημένου όχι μόνο από τον Κρυμμένο Ιμάμη αλλά και μέσα από τη Θεία αρχή.<ref>½αμάνα╗, την Ανάσταση και την Ανανέωση, 171.</ref> Τα πρώτα του κείμενα όπως ο «Σχολιασμός για το Σούρα του Ιωσήφ» ήταν γραμμένα στην Κορανική γλώσσα που υπαινισσόταν θεία παρέμβαση και ταυτιζόταν καλά με τον Ιμάμη.<ref name="iranica_bab3" /><ref name="amanat230">½αμάνα╗, ''την Ανάσταση και την Ανανέωση'', 230-31.</ref> Όταν ο Μούλα Αλί-Μπαστάμι, το δεύτερο Γράμμα των Ζωντανών, δικάστηκε στη [[Βαγδάτη]] για το κήρυγμα του Μπαμπ, οι κληρικοί μελέτησαν τον ''Σχολιασμό για το Σούρα του Ιωσήφ,'' αναγνώρισαν την αξίωση της θείας αποκάλυψης και παράθεσαν τεκμήρια αυτού.<ref name="amanat230" />
Ωστόσο, κατά την πρώιμη φάση των δηλώσεών του στο κοινό, για τον τίτλο ''μπαμπ'' τονίστηκε η σημασία της πύλης που οδηγεί στον Κρυμμένο Ιμάμη, καθώς ο Μπαμπ είχε συμβουλέψει τους πρώτους πιστούς του να μην αποκαλύψουν πλήρως τα διδάγματά του ή το όνομά του.<ref name="manuchehri">{{Cite journal|last=Manuchehri|first=Sepehr|title=The Practice of Taqiyyah (Dissimulation) in the Babi and Bahai Religions|journal=Research Notes in Shaykhi, Babi and Baha'i Studies|year=1999|volume=3|issue=3|url=http://www.h-net.org/~bahai/notes/vol3/taqiya.htm|accessdate=September 23, 2007}}</ref> Ο τρόπος προσέγγισης μέσω αξίωσης μίας ταπεινότερης θέσης αποσκοπούσε στο να δημιουργήσει μια αίσθηση προσμονής για την εμφάνιση του Κρυμμένου Ιμάμη, καθώς και στην αποφυγή της δίωξης και της φυλάκισης, επειδή μια δημόσια διακήρυξη για την θέση του μαχντί θα μπορούσε να επιφέρει μια γρήγορη θανατική καταδίκη.<ref name="manuchehri" /> Μετά από μερικούς μήνες, καθώς ο Μπαμπ επιβεβαιώθηκε περαιτέρω για την αποδοχή και την προθυμία μεταξύ των πιστών του και του κοινού, σταδιακά μετατόπισε την κοινωνική του θέση προς αυτήν του κρυμμένου Ιμάμη.<ref name="manuchehri" /> Μετέπειτα στα τελευταία χρόνια της ζωής του ανακοίνωσε τη θέση του ως Φανέρωση του Θεού. Όταν δικάστηκε, με τόλμη παρουσίασε τον εαυτό του, με την παρουσία του Διαδόχου στο Θρόνο της Περσίας και άλλων διακεκριμένων ατόμων, ως τον Εκλεκτό.<ref name="manuchehri" /><ref name="trial">{{Cite journal|title=The Trial of the Bab: Shi'ite Orthodoxy Confronts its Mirror Image|first=Denis|last=MacEoin|journal=Occasional Papers in Shaykhi, Babi and Baha'i Studies|volume=1|url=http://www.h-net.org/~bahai/bhpapers/babtrial.htm|date=May 1997|accessdate=July 2, 2006}}</ref> Τελικά, στο τελευταίο του γραπτό έργο, το Χαίκαλ αλ-ντιν,<ref>{{Cite book|title=The Sources for Early Bābī Doctrine and History: A Survey|first=Denis|last=MacEoin|publisher=Brill|date=1992|location=Leiden|page=90}}</ref> αξιώθηκε την «ουσία του Θεού», το ντατου'λαχ.<ref>{{Cite book|title=The Messiah of Shiraz|first=Denis Martin|last=MacEoin|publisher=Bril|isbn=978-90-04-17035-3|date=2009|location=Leiden|page=345 (footnote 108)}}</ref> Κατά τους πρώτους μήνες των δημόσιων λόγων του, με την υιοθέτηση προσεκτικής πολιτικής κατάφερε τη μέγιστη προσοχή του κοινού με την ελάχιστη αντιφατικότητα.<ref name="manuchehri" />
Εν τούτοις, το σταδιακό ξετύλιγμα των ισχυρισμών του προκάλεσε κάποια σύγχυση, τόσο στο κοινό όσο και μεταξύ των πιστών του. Ορισμένοι από τους πρώτους ακόλουθούς του τον είχαν αναγνωρίσει άκριτα ως αγγελιοφόρο του Θεού με θεία εξουσία, και αυτό επέφερε διαφωνίες στην κοινότητα των Μπαμπιστών.<ref name="manuchehri" /> Μολονότι ο Μπαμπ ήθελε να μεταδώσει το μήνυμά του με διακριτικότητα, πολλοί από τους ακόλουθούς του, όπως η Ταχίρε, διακήρυξαν ανοιχτά τον ερχομό του Κρυμμένου Ιμάμη και του Μαχντί όπως είχε υποσχεθεί.<ref name="manuchehri" />
== Αναφορές ==
| |||