Κβαντική μηχανική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

* Το [[1935]], οι Αϊνστάιν, Ποντόλσκι ''(Podolsky)'' και Ρόζεν ''(Rosen)'', δημοσιεύουν το περίφημο παράδοξο που φέρει τα αρχικά των ονομάτων τους, [[Παράδοξο EPR|EPR]]. Το ερώτημα με το οποίο καταπιάνεται το άρθρο τους είναι το κατά πόσον η κβαντομηχανική είναι ή όχι μια πλήρης θεωρία. Η συζήτηση αυτή παίρνει μεγάλες διαστάσεις και αποκαλύπτει νέες πτυχές της κβαντομηχανικής, όπως η μη τοπικότητα και η [[κβαντική πληροφορία]]. Οι τεχνολογικές εφαρμογές αυτού του νέου πεδίου, όπως η [[κβαντική τηλεμεταφορά]], η [[κβαντική κρυπτογραφία]] και οι [[κβαντικός υπολογιστής|κβαντικοί υπολογιστές]] βρίσκονται σήμερα υπό εξέλιξη. Ως αποτέλεσμα αυτού του προβληματισμού προέκυψε και η [[ερμηνεία των πολλών κόσμων]] του Έβερετ ''(Everett)'', το [[1956]].

 

Υπάρχουν διάφορες μαθηματικές θεμελιώσεις περί της κβαντικής μηχανικής. Μια από τις πιο παλιές και κοινά χρησιμοποιούμενες είναι αυτή της [[θεωρίας της μετατροπής]] θεμελιωμένη από τον Πωλ Ντιράκ, η οποία ενώνει και γενικεύει δύο προηγούμενες θεμελιώσεις, εκείνη της θεωρίας των πινάκων ή μητρών του Βέρνερ Χάϊζενμπεργκ και της κυματομηχανικής θεωρίας του Έρβιν Σρέντινγκερ.

Σε αυτή την θεωρία η στιγμιαία κατάσταση ενός κβαντικού συστήματος αποδίδεται με τη μορφή μετρήσεων των πιθανοτήτων των "παρατηρήσιμων" ιδιοτήτων του ( παρατηρήσιμες ιδιότητες είναι η [[ενέργεια]], η θέση, η [[ορμή]] και η [[στροφορμή]].

Παρατηρήσιμες μεταβλητές μπορούν να είναι είτε συνεχείς (π.χ. η θέση ενός σωματιδίου), είτε διάκριτες (π.χ. η ενέργεια ενός ηλεκτρονίου που έλκεται από ένα άτομο υδρογόνου).

 

Η κβαντική μηχανική θεμελιώνεται μαθηματικά σύμφωνα με τα παρακάτω:

 

 

== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==

[[Κατηγορία:Αναδυόμενες τεχνολογίες]]

[[Κατηγορία:Κβαντική μηχανική| ]]