Ελευθέριος Βενιζέλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Παρά την επιτυχία του στον υπουργικό θώκο σύντομα ήρθε σε ρήξη με τον Ύπατο Αρμοστή πρίγκιπα Γεώργιο. Ο τελευταίος κυβερνούσε σε έναν βαθμό αυταρχικά χειριζόμενος<ref name="Μακρ399-401"/> μόνος του την εξωτερική πολιτική της [[Κρητική Πολιτεία|Κρητικής Πολιτείας]] χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του τις συμβουλές και τις απόψεις των υπουργών του. Ο Βενιζέλος θεωρούσε<ref name="Μακρ399-401"/> απαραίτητη την ανακήρυξη της Κρήτης σε αυτόνομο πριγκιπάτο έτσι ώστε να επέλθει με πιο θεσμικό τρόπο η ένωση με την Ελλάδα. Επιπλέον με την ανακήρυξη της αυτονομίας η συνέλευση, κατά τον Βενιζέλο<ref name="Βουρνάς2">[[Τάσος Βουρνάς|Βουρνάς Τάσος]], ο.π., τόμος Α΄, σελ.576 - 578</ref>, θα έπρεπε να προχωρήσει στην εκλογή ανώτατου άρχοντα τερματίζοντας ταυτόχρονα την κυριαρχία των Μεγάλων Δυνάμεων στο νησί. Αντίθετα ο Ύπατος Αρμοστής δεν συμμεριζόταν την προσέγγιση του Βενιζέλου έχοντας ήδη αρχίσει να ακολουθεί την δική του, η οποία όμως δεν απέφερε τα επιθυμητά αποτέλεσμα. Παράλληλα στον αθηναϊκό τύπο δημοσιεύονταν αιχμηρά άρθρα εναντίον των απόψεων του Βενιζέλου, ο οποίος χαρακτηριζόταν<ref name="Μακρ399-401">[[#Μακρ|Μακράκη]], σελίδες 399–401.</ref> ως ανθενωτικός. Στις 5 Μαρτίου 1901 υπέβαλε την παραίτησή του για λόγους υγείας, η οποία όμως δεν έγινε δεκτή. Στις 18 Μαρτίου υπέβαλε για δεύτερη φορά την παραίτησή του για λόγους που αφορούσαν την κακή σχέση του με τους συναδέλφους και τον Ύπατο Αρμοστή. Ούτε όμως αυτή τη φορά έγινε αποδεκτή. Δύο μέρες αργότερα, στις 20 Μαρτίου με διάταγμα που εκδόθηκε και ήταν βαρύτατα προσβλητικό<ref name="Βουρνάς2"/> ο Βενιζέλος απολύθηκε από την θέση του. Σημαντική συμμετοχή στην όλη διαμάχη φαίνεται να είχε ο [[Ανδρέας Παπαδιαμαντόπουλος]], γραμματέας του Ύπατου Αρμοστή και το Παλάτι. Ο πρώτος σε μυστική έκθεση προς την [[Κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη 1899|κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη]] χαρακτήριζε<ref name="Βουρνάς2"/> τον Βενιζέλο όργανο των ξένων δυνάμεων, φρόντιζε συνεχώς να φτάνουν στο υπουργείο εξωτερικών αναφορές<ref name="Διβάνη407"/> που τον παρουσίαζαν ως όργανο των ξένων δυνάμεων ενώ σταθερά, όπως και το παλάτι, διοχέτευε<ref name="Μακρ399-401"/> στον αθηναϊκό τύπο εμπρηστικά άρθρα εναντίον του κρητικού πολιτικού.

 

[[File:Les trois chefs insurgés- C Phoumis, E Venizelos, C Manos - Van Den Brule Alfred - 1907.jpg|thumb|300px|Μαζί με τους [[Κωνσταντίνος Φούμης|Φούμη]] και Μάνο, 1907]]

[[File:Insurgés Crétois, d'après le correspondant de l'Illustration italienne Un groupe d'insurgés Crétois Le grand chef V - Van Den Brule Alfred - 1907 (cropped).jpg|thumb|300px|Μαζί με Κρήτες επαναστάτες]]