Οίκος των Ασκάνια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πρώτος αναφέρεται ο Έζικο κόμης του Μπάλενστετ σε έγγραφο του 1036. Η μητέρα του Χίντα ήταν κόρη του Όντο Α΄ μαρκίωνα της Ανατολικής Σαξονίας, όπου ο Οίκος απέκτησε εκτάσεις. Ο εγγονός του Όθων κόμης του Μπάλενστετ νυμφεύτηκε την Εϊλίκα των Μπίλουνκ, κόρη του Μάγκνους δούκα της Σαξονίας και κληρονόμησε το ήμισυ της Σαξονίας. Ο γιος τους Αλβέρτος η ''άρκτος'' έγινε δούκας της Σαξονίας και μετά μάργραβος του Βρανδεμβούργο. Ο ίδιος και οι απόγονοί του εκχριστιάνισαν και εκγερμάνισαν το Βρανδεμβούργο, που ήταν στα όρια με τους Σλάβους· γι' αυτό η περιοχή χαρακτηρίστηκε μαρκιωνία (συνοριακή).

 

 

Οι εγγονοί του Όθων και Ιωάννης ίδρυσαν το Κελν και το Βερολίνο, που αργότερα ενώθηκαν· ο θυρεός του νέου Βερολίνου έγινε εκείνος του Οίκου. Το 1180 ο Οίκος, μετά από τους Γουέλφους, επέστρεψε στο δουκάτο της Σαξονίας, που είχε περιοριστεί στην Ανατολική Σαξονία. Το 1218 το πριγκιπάτο του Άνχαλτ αποσπάστηκε από τη Σαξονία, η οποία διαιρέθηκε σε Σαξονία-Βίττενμπερκ και Σαξονία-Λάουενμπουρκ. Σε αυτά τα δύο τμήματα κυβέρνησαν μέλη του Οίκου, ώσπου εξαλείφθηκαν το 1422 και το 1689 αντίστοιχα. To πριγκιπάτο διαιρέθηκε σε κλάδους: Μπάλενστετ (δυτικά), Μπέρνμπουρκ (κεντρικά), Κέτεν (νότια), Ντεσάου (νοτιοανατολικά) και Τσέρμπστ (βορειοδυτικά). Το 1918 καταργήθηκαν οι ηγεμονίες της Γερμανίας.