Βάμμα ηλιοτροπίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[File:7-hydroxyphenoxazone.png|right|thumb|Συντακτικός τύπος της 7-υδροξυφαινοξαζόνης, της χρωμοφόρου ένωσης του ηλιοτροπίου]]

[[File:Litmus paper.JPG|thumb|Χρησιμοποιημένο χαρτί ηλιοτροπίου]]

|year=1996|publisher= Cambridge University Press|pages= |url= http://books.google.gr/books?id=P9y60ac0wbMC&dq=|ISBN = 0521459745|format=|accessdate=}}</ref>.<br />

Το ηλιοτρόπιο είναι σκόνη με χρώμα μπλε-μαύρο και είναι μίγμα 10 έως 15 φυσικών χρωστικών ουσιών οι οποίες εξάγονται από τις λειχήνες και ειδικότερα από το είδος ''Roccella tinctoria''. Τα περισσότερα από τα χημικά συστατικά του ηλιοτροπίου είναι πιθανό να είναι οι ίδια με εκείνα του παραπλήσιου μίγματος που είναι γνωστό ως ''ορσεΐνη''<ref group="Σημ.">Η ορσεΐνη είναι καστανέρυθρη χρωστική που προέρχεται από διάφορα είδη λειχήνων. Χρησιμοποιείται για την παρατήρηση σε ιστολογικές χρώσεις του ελαστικού ιστού, των συνδεόμενων με χαλκό πρωτεϊνών και των επιφανειακών αντιγόνων της ηπατίτιδας B. Είναι απαγορευμένη χρωστική στα τρόφιμα με κωδικό E121</ref> αλλά σε διαφορετικές αναλογίες. Σε αντίθεση με την ορσεΐνη, το ηλιοτρόπιο έχει μέσο μοριακό βάρος 3300<ref>{{cite journal | author = Beecken, H., E-M. Gottschalk, U. v Gizycki, H. Krämer, D. Maassen, H-G. Matthies, H. Musso, C. Rathjen, Ul. Zdhorszky | title = Orcein and Litmus | journal = Biotechnic & Histochemistry | year = 2003 | volume = 78 | issue = 6 | pages = 289–302}}</ref>. Ορισμένα παράγωγα (κλάσματα) που προκύπτουν από το ηλιοτρόπιο έχουν ιδιαίτερα ονόματα όπως ερυθρολείνη, αζολιτμίνη, σπανιολιτμίνη κ.α. Η αζολιτμίνη μάλιστα έχει σχεδόν τα ίδια αποτελέσματα με το ηλιοτρόπιο.<ref>E.T. Wolf: Vollständige Übersicht der Elementar-analytischen Untersuchungen organischer Substanzen, S.450-453, veröffentlicht '''1846''', Verlag E. Anton (Germany)</ref>.<br />

 

[[Κατηγορία:Δείκτες PH]]