Γεννήθηκε το 1792 και στις αρχές του 19ου αιώνα εγκαταστάθηκε στο [[Βουκουρέστι]] όπου σπούδασε στην ''[[ Λύκειο του Βουκουρεστίου | Ηγεμονική Ακαδημία'']] με καθηγητές τον [[Λάμπρος Φωτιάδης|Λάμπρο Φωτιάδη]] και τον [[Κωνσταντίνος Βαρδαλάχος|Κωνσταντίνο Βαρδαλάχο]]. Στην ''Ηγεμονική Ακαδημία'' δίδαξε και ο ίδιος, τη γαλλική γλώσσα, από το 1810 και για πέντε χρόνια, συγχρόνως δε μετείχε και στη [[Φιλολογική Εταιρία του Βουκουρεστίου]] που είχε ιδρύσει ο Ιγνάτιος της Ουγγροβλαχίας. Το 1815 ο Πίκκολος ακολούθησε τον Βαρδαλάχο που πήγε να διδάξει μαζί με τον [[Νεόφυτος Βάμβας|Νεόφυτο Βάμβα]] στην ''Ελληνική Σχολή'' της [[Χίος|Χίου]]. Στη σχολή αυτή δίδαξε και ο ίδιος τη διετία 1815-16. Στη συνέχεια ακολούθησε τον Βαρδαλάχο και στην [[Οδησσός|Οδησσό]] (1818) όπου παρουσίασε το θεατρικό έργο του ''Ο θάνατος του Δημοσθένους'' και μια μετάφραση του ''Φιλοκτήτη'' του [[Σοφοκλής|Σοφοκλή]] και έπειτα μετέβη στο [[Παρίσι]] όπου σπούδασε ιατρική και μυήθηκε στη [[Φιλική Εταιρία]]. Εκει συνδέθηκε φιλικά με τον Αδ. Κοραή και γνωρίστηκε με τον φιλέλληνα M.Fauriel με τον οποίο συνεργάστηκε για τη συλλογή ελληνικών δημοτικών τραγουδιών. Κατά την έναρξη της ελληνικής επανάστασης ο Πίκκολος ήταν στο Παρίσι και εργάστηκε για την ενίσχυση των επαναστατών στην Ελλάδα με χρήματα και εφόδια. Οι ενέργειες όμως του Πίκκολου ενόχλησαν την Υψηλή Πύλη και έτσι έπειτα από πιέσεις της ο Πίκκολος αλλά και άλλοι λόγιοι αποδοκιμάστηκαν και αφορίστηκαν από το Πατριαρχείο. Το καλοκαίρι του 1822 επέστρεψε στην [[Ελλάδα]] και εγκαταστάθηκε στην [[Ύδρα]] όπου ανέπτυξε στενές σχέσεις με τους προκρίτους του νησιού και κυρίως με τους αδελφούς Κουντουριώτη. Αν και διορίστηκε μέλος της αποστολής για το συνέδριο της Ιερής Συμμαχίας στη [[Βερόνα]] το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου τελικά δεν συμμετείχε λόγω ρήξης του με του Υδραίος προύχοντες ως προς το θέμα του ποιος θα ηγούνταν της αποστολής. Από το 1823 και για δύο χρόνια δίδαξε φιλοσοφία στην ''Ιόνιο Ακαδημία'' της [[Κέρκυρα|Κέρκυρας]], έπειτα γύρισε στο Παρίσι και συνέχισε τις ιατρικές του σπουδές στην [[Μπολόνια]] και στην [[Πίζα]] όπου έγινε διδάκτορας το 1829. Μέχρι το 1840 άσκησε την ιατρική στο Βουκουρέστι και στη συνέχεια έζησε στο Παρίσι όπου πέθανε το 1865.
Το 1824 ο Πίκκολος εξέδωσε στην [[Κέρκυρα]] την ελληνική μετάφραση του Λόγου Περί της Μεθόδου του [[Καρτέσιος|Καρτέσιου]] και τη μετάφραση μέρους της Λογικής των Αρνώ και Νικόλ με δικά του σχόλια. Επίσης μετέφρασε το έργο του Ντεκάρντ ''Λόγος περί μεθόδου'' και μέρος του έργου του Μπερναρντέν ντε Σαιν Πιέρ ''Παύλος και Βιργινία''.
