Αθανάσιος Χαλκιόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →‎top: επ
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017
μ →‎top: επ
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο ''''Αθανάσιος Χαλκιόπουλος''' ήταν έλληνας λόγιος και κληρικός του 15ου αιώνα.
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννήθηκε στις αρχές 15ου αιώνα στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε το 1497 στην ενορία του Oppido της Καλαβρίας<ref>{{Cite journal|title=Αναγεννησιακές όψεις της φιλοσοφίας του 15ου αιώνα|url=https://www.academia.edu/30977651/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_15%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B1|language=en|first=Georgia|last=Kontoeidi}}</ref>.
 
Ο πατέρας του ονομαζόταν Φίλιππος. Νεαρός χειροτονήθηκε ιερομόναχος στη μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους. Παρεβρέθηκε στη [[Σύνοδος Φλωρεντίας|Σύνοδο Φερράρας Φλωρεντίας]], συνοδεύοντας τον ηγούμενο της μονής Βατοπεδίου Δωρόθεο που τελικά υπέγραψε την ενωτική διακύρηξυδιακύρηξη στις 6 Ιουλίου 1439<ref>{{Cite web|url=http://www.treccani.it//enciclopedia/attanasio-calceopulo_(Dizionario-Biografico)|title=CALCEOPULO, Attanasio in "Dizionario Biografico"|website=www.treccani.it|language=it-IT|accessdate=2019-04-25}}</ref>. Εκεί γνώρισε το [[Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος|ΒησσαρίωνΒησσαρίωνα τον Τραπεζούντιο]] και κέρδισε την εμπιστοσύνη του. Έπειτα πήγε στη Ρώμη όπου εργάστηκε κοντά στο Βησσαρίωνα αντιγράφοντας ελληνικά έργα κι έμαθε λατινικά. Συνεργάστηκε με το [[Μιχαήλος Αποστόλης|Μιχαήλο Αποστόλη]].
 
Στις αρχές του 1448 ο Βησσαρίων τον πρότεινε στον [[Πάπας Νικόλαος Ε΄|Πάπα Νικόλαο Ε]] για αρχιμανδρίτη της Santa Maria del Patire κοντά στην [[Κοζέντσα]] της [[Καλαβρία|Καλαβρίας]], πρόταση που έγινε δεκτή στις 3 Απριλίου 1448. Το 1457 του ανατέθηκε η αποστολή από τον Πάπα Κάλλιστο Γ να επιθεωρήσει και να ανοικοδομήσει τα εγκαταλειμμένα μοναστήρια της γύρω περιοχής σε Καμπανία και Καλαβρία, πολλά από τα οποία τηρούσαν ακόμη ορθόδοξο τυπικό, τα λεγόμενα ''βασιλειανά'', αφού οι μοναχοί ακολουθούσαν τους ασκητικούς κανόνες του [[Μέγας Βασίλειος|Μ.Βασιλείου]]. Ο Χαλκιόπουλος ανέλαβε το έργο με όρεξη και ζήλο.
Γραμμή 11:
Το 1458 τοποθετήθηκε από το νέο [[Πάπας Πίος Β΄|πάπα Πίο Β']] ηγούμενος του μοναστηριού των Σιστερσιανών της Santa Maria του Arco. Απο κει έστειλε επιστολή στο [[Νικόλαος Κουζάνος|Νικόλαο Κουζάνο]] με μετάφραση γράμματος που αποδίδεται στον αρχαίο Πυθαγόρειο [[Λύσις (φιλόσοφος)|Λύσι]] προς τον Ίππαρχο.
 
Στις 21 Οκτωβρίου 1461 τοποθετήθηκε επίσκοπος του Gerace (Γέρακα) της νότιας Ιταλίας, την πόλη στην οποία έζησε παλιότερα ο [[Βαρλαάμ Καλαβρός|Βαρλαάμ ο Καλαβρός]]. Για λίγους μήνες τον επισκέφτηκε στο Γέρακα ο [[Θεόδωρος Γαζής]], σύμφωνα με μαρτυρία του λόγιου [[Κωνσταντίνος Λάσκαρις (λόγιος)|Κωνσταντίνου Λάσκαρι]] που ζούσε στη [[Μεσσήνη Σικελίας|Μεσσήνη της Σικελίας]].
 
Το 1465 και 1466και1466 τον ξαναβρίσκουμε στη Ρώμη κοντά στο Βησσαρίωνα. Την άνοιξη του 1467 ταξίδεψε στην Κύπρο για τη διαπραγμάτευση του γάμου της [[Ζωή Σοφία Παλαιολογίνα|Ζωής Παλαιολογίνας]] (κόρης του [[Θωμάς Παλαιολόγος|Θωμά Παλαιολόγου]]) με τον [[Ιάκωβος Β΄ της Κύπρου|Ιάκωβο Β της Κύπρου]] των Λουζινιάν, που τελικά δεν ευοδώθηκε. Το γάμο προωθούσε ο Βησσαρίων για να πετύχει μια συμμαχία και τελικά Σταυροφορία για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Το Μάιο του 1470 ο πάπας Παύλος Β, μετά από αίτηση του Βησσαρίωνα, του παραχώρησε τη μονή του San Gregorio di Staletti. Από ευχαρίστηση ο Χαλκιόπουλος αφιέρωσε στον Πάπα τη μετάφραση του έργου De oratione dominica του [[Γρηγόριος Νύσσης|Γρηγορίου Νύσσης]].
 
Μετά το θάνατο του Βησσαρίωνα (18 Νοεμβρίου 1472) ο Χαλκιόπουλος έχασε τον προστάτη του κι οι αναφορές που χουμε πια γι' αυτόν είναι πολύ αραιές. Συνέχισε να περιοδεύει στα μοναστήρια του νότου στηρίζωντας τη λειτουργία τους. Τη δεκαετία 1472-1482 μοίραζε το χρόνο διαμονής του ανάμεσα στην Καλαβρία και τη Ρώμη, όπου μετέφραζε στα λατινικά έγγραφα (βούλες), κάποιες από την εποχή των νορμανδών ηγεμόνων(11ος αιώνας), που προστάτευαν τα δικαιώματα των μοναστηριών. Πέθανε στις 4 Νοεμβρίου 1497, σε ηλικία άνω των 80, κατα τη διάρκεια επίσκεψης στην ενορία Oppido.