Ναζισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές για να χαρακτηρίσουν το κίνημα, ενώ ο όρος ''ναζισμός'', oο οποίος στη Γερμανία χρησιμοποιείται πολύ σπάνια (οι εθνικοσοσιαλιστές δεν τον χρησιμοποιούσαν καν), προέρχεται από την [[αγγλική γλώσσα|αγγλική]] λέξη ''nazism'', η οποία με τη σειρά της έχει τη ρίζα της στη συντόμευση της γερμανικής λέξης Nationalsozialismus (εθνικοσοσιαλισμός). Ως όρος, ο εθνικοσοσιαλισμός βρίσκει τη βάση του στην ιδεολογία του [[Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα|Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος]] (NSDAP) το οποίο ιδρύθηκε το [[1920]]. Μετά την πτώση του [[Τρίτο Ράιχ|Τρίτου Ράιχ]], ο όρος εθνικοσοσιαλισμός υιοθετήθηκε στην κατοπινή [[Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας|Δυτική Γερμανία]], ενώ στην [[Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας|Ανατολική Γερμανία]], όπως και στην [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|ΕΣΣΔ]], καθιερώθηκε ο όρος ''χιτλεροφασισμός'' (''Hitlerfaschismus''). Ως [[NSDAP|ναζιστές]] χαρακτηρίζονται οι υποστηρικτές του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος.

Στην πράξη, η εφαρμογή του φυλετικού διαχωρισμού των Εβραίων υπήρξε προβληματική, λόγω της μακραίωνης παραμονής των Εβραίων στη Γερμανία και της ενσωμάτωσής τους. Οι νόμοι που καθόριζαν την ιδιότητα του "Εβραίου" έκαναν διάκριση μεταξύ αυτών που είχαν τον ένα ή και τους δύο γονείς Εβραίους. Οι πρώτοι, οι "εν μέρει Εβραίοι" αποκαλούνταν "Mischlinge". Αυτοί διακρίνονταν σε "Mischling ersten Grades" (1ου βαθμού), όπου περιλαμβάνονταν όσοι είχαν δύο Εβραίους προγόνους (παππούδες, γιαγιάδες) και "Mischling zweiten Grades" (2ου βαθμού), δηλ. αυτούς που είχαν έναν πρόγονο Εβραίο. Με τρείςτρεις ή τέσσερειςτέσσερις Εβραίους προγόνους χαρακτηριζόταν κανείς ως "πλήρης Εβραίος" (Volljude) ανεξαρτήτως της θρησκείας που είχε ο ίδιος. Οι φυλετικές διακρίσεις για την ένταξη στο γερμανικό στρατό άλλοτε ήταν αυστηρότερες και άλλοτε χαλαρές, ανάλογα με τις ανάγκες. Υπήρχαν οι δυνατότητες εξαίρεσης με τις οποίες κάποιος "μερικώς Εβραίος" μπορούσε να αιτηθεί "Αρειανοποίηση", η οποία δινόταν μόνο από τον Χίτλερ. Αναφέρεται ότι ο Χίτλερ δαπανούσε αρκετό χρόνο για την εξέταση αυτών των αιτημάτων.<ref>[https://networks.h-net.org/node/35008/reviews/43906/fine-rigg-hitlers-jewish-soldiers-untold-story-nazi-racial-laws-and-men David J. Fine (Ιούλιος 2004), Σχολιασμός του βιβλίου "'Hitler's Jewish Soldiers" του Bryan Mark Rigg. ''H-Net, Humanities and Social Sciences Online/H-German,'' Michigan State University, USA.]</ref> Σύμφωνα με τον επικεφαλής της Καγκελαρίας, ο Χίτλερ εξέδωσε χιλιάδες τέτοια πιστοποιητικά. Ο ίδιος είχε προβλέψει ότι ημι-Εβραίοι που σκοτώθηκαν στη μάχη μπορούσαν μεταθανατίως να ανακηρυχθούν "Άρειοι". Ισχυριζόταν ότι δεν ήθελε να θεωρηθεί αγνώμων προς αυτούς που έχυσαν το αίμα τους για το Τρίτο Ράιχ.<ref>[https://books.google.gr/books?id=jdRO9_rsokUC&pg=PA121&lpg=PA121&dq=Mischling+%CF%83%CF%84%CE%B7+Wehrmacht&source=bl&ots=6p2XJwdhJ6&sig=j13yTd3ctveacgtb5sZWudxqzQY&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjjhovJp9TXAhVEKVAKHfh_AikQ6AEIezAQ#v=onepage&q=Mischling%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20Wehrmacht&f=false Jonathan Petropoulos, John K. Roth, "Gray Zones: Ambiguity and Compromise in the Holocaust and Its Aftermath", Berghahn Books, 2006, σ. 121, 122]</ref>

Εκτός από την περίοδο 1940-1943, πολλοί Εβραίοι υπηρέτησαν στον γερμανικό στρατό. Μερικοί υπηρέτησαν και στη διάρκεια του πολέμου αποκρύπτοντας την εθνότητά τους. Ο ιστορικός BryanΜπράιαν MarkΜαρκ RiggΡιγκ εκτιμά ότι περίπου 150.000 Εβραίοι υπηρέτησαν στο γερμανικό στρατό στη διάρκεια του Β' ΠΠ.<ref>Bryan Mark Rigg, "Hitler's Jewish Soldiers: The Untold Story of Nazi Racial Laws and Men of Jewish Descent in the German Military." Αναφέρεται στο [https://www.haaretz.com/caught-in-the-middle-part-jewish-germans-served-in-nazi-army-1.185805 Ira Moskowitz, "Caught in the Middle, part-Jewish Germans Served in Nazi Army 'Hitler's Jewish Soldiers,' a documentary by Larry Price, to premiere on Holocaust Day", εφημ. Haaretz, Ισραήλ, 21.04.2006]</ref>

Στη ριζοσπαστική του μορφή, της οποίας χαρακτηριστικοί φορείς ήταν οι αδελφοί [[Γκρέγκορ Στράσερ|Γκρέγκορ]] και [[Ότο Στράσερ]] και, αρχικά, ο [[Γιόζεφ Γκέμπελς]]<ref>Kershaw 1998, σελ. 309 (για τον Γκαίμπελς), 368 (για τους Στράσερ).</ref><ref name=":0">Brown 2009, σσ. 49, 51.</ref><ref name=":2">Μπολόνια 1993, σελ. 102.</ref>, καθώς και η παραστρατιωτική ομάδα των [[Sturmabteilung|SA]] (ιδιαίτερα αυτοί που συμμετείχαν στην ανταρσία του WaltherΒάλτερ StennesΣτένες)<ref name=":0" />, ο ναζισμός προέβλεπε μέτρα που έρχονταν σε αντίθεση με το [[καπιταλισμός|καπιταλιστικό]] σύστημα όπως δημόσιο έλεγχο των μέσων παραγωγής<ref name="Kershaw 1998, σελ. 311"/>, καταπολέμηση της τοκογλυφίας, μοίρασμα των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, δημοτικοποίηση των εμπορικών καταστημάτων και υπενοικίασή τους σε μικρούς επιχειρηματίες<ref name="kommon.gr"/>. Αυτή η αντικαπιταλιστική ρητορική, ενώ από τη μία πλευρά αφαιρούσε προλάμβανε τη μεταπήδηση των εργατών προς τα κόμματα της Αριστεράς<ref name=":0" />, από την άλλη ανησυχούσε τον επιχειρηματικό κόσμο<ref>Kershaw 1998, σελ. 405.</ref>.

Αρκετοί μελετητές και ιστορικοί υποστηρίζουν ότι, παρόλες τις διακηρύξεις του, στην πράξη ο ναζισμός εφάρμοσε πολιτική καταστροφής του περιβάλλοντος. Οι τεράστιοι αυτοκινητόδρομοι (autobahnnautobahn) που ανοίχτηκαν κατά το 2ο μισό της δεκαετίας του '30 οδήγησαν στην καταστροφή εκατομμυρίων στρεμμάτων παρθένων δασών. «Κόψτε δέντρα δασών, ανατινάξτε βράχους, διασχίστε κοιλάδες, ανοίξτε δρόμους μέσα στην παρθένα γερμανική γη» έλεγε το σύνθημα του Κάρλ Τέοντορ Πρότσερ, ενός από τους υπεύθυνους του κυβερνητικού ναζιστικού προγράμματος κατασκευής αυτοκινητοδρόμων και προώθησης της χρήσης του Ι.Χ. αυτοκινήτου.<ref>Ρίτσαρντ Έβανς, ''Το 3ο Ράιχ στην εξουσία'', εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2014, σελ 324-325.</ref> Ωστόσο οι νεότεροι ερευνητές έχουν καταλήξει στο ότι υπήρξαν πράγματι προθέσεις για έλεγχο της μόλυνσης από τις βιομηχανικές δραστηριότητες. Διάφορες δασικές εκτάσεις ανακηρύχθηκαν εθνικά πάρκα<ref>Franz-Josef Brüggemeier, Mark Cioc, Thomas Zeller 2005, σ. 62</ref>, θεσπίστηκαν νόμοι για την πρόληψη της μόλυνσης του αέρα και υπήρξαν διάφορες προσπάθειες εφαρμογής τους καθόλη την περίοδο πριν τον πόλεμο, με διαφορετικούς βαθμούς αποτελεσματικότητας. Μετά την έναρξη της πολεμικής προετοιμασίας, και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του πολέμου υπήρξε, λόγω της πολεμικής προσπάθειας, σημαντική χαλάρωση στην περιβαλλοντική πολιτική των ναζί, οι οποίοι ούτως ή άλλως ποτέ δεν την εφάρμοσαν με καθολικό τρόπο, συνειδητά και με συγκροτημένους στόχους.<ref name=":1">Franz-Josef Brüggemeier, Mark Cioc, Thomas Zeller 2005, σσ. 121-122.</ref>

Το θέμα της σχέσης Ναζισμού και "Πρασίνων" επανήλθε στην επικαιρότητα το 2013 όταν το [[Πράσινοι (Γερμανία)|Κόμμα των Πρασίνων]] πρότεινε μέτρα που έθιγαν τα Ισραηλινά προϊόντα. Τότε ορισμένοι μελετητές που ασχολούνται με τον αντι-σημιτισμό, ισχυρίστηκαν ότι το "Πράσινο Κίνημα" έχει ναζιστικές ρίζες. Μεταξύ άλλων ανέφεραν ότι ο WernerΒέρνερ VorgelΦόγκελ, ένας από τους πρώτους "Πράσινους" που εξελέγησαν στη Γερμανική Βουλή το 1983, ήταν πρώην μέλος του Ναζιστικού Κόμματος και των "SA stormtroopers" (Τάγματα Εφόδου). Επίσης αποκαλύφθηκε το παρελθόν του AugustΆουγκουστ HaussleiterΧάουσζλαϊταρ, συνιδρυτή των "Πρασίνων" ο οποίος συνδεόταν με το Ναζισμό από την εποχή του [[Πραξικόπημα της μπιραρίας|Πραξικοπήματος της Μπυραρίας]] (1923), του BaldurΜπάλντουρ SpringmannΣπρίνγκμαν, πρώην μέλος των SA και άλλων στελεχών των Πρασίνων.<ref>[http://www.jpost.com/Jewish-World/Jewish-Features/The-Nazi-roots-of-the-German-Greens-318973 "THE NAZI ROOTS OF THE GERMAN GREENS", Jerusalem Post, 7 Ιουλίου 2013]</ref>

Η θεωρία του «[[Ζωτικός χώρος|ζωτικού χώρου]]» (''Lebensraum'') είχε ήδη εκφρασθεί από το 1901<ref name="WM&ZR">{{cite book |title=The Political Poisoning of Geography |work=The Threat of Geopolitics to International Relations: Obsession with the Heartland |author1=William Mallinson |author2=Zoran Ristic |year=2016 |publisher=Cambridge Scholars Publishing |at=p. 3 (19 / 30 in PDF) |ISBN=1-4438-9738-8 |url=http://www.cambridgescholars.com/download/sample/63397}} Επίσης στο {{cite book |title=Critical Geopolitics: The Politics of Writing Global Space |author1=Gearóid Ó Tuathail |author2=Gerard Toal |publisher=U of Minnesota Press |year=1996 |ISBN=0816626030 |url=https://books.google.ca/books?id=q4z31O4RWg0C&q=Ratzel+lebensraum |pages=37–38 |via=Google Books}}</ref> και κατέστη γεωπολιτικός στόχος της αυτοκρατορικής Γερμανίας κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο<ref name="E/N301">{{cite book |editor1=Graham Evans |editor2=Jeffrey Newnham |title=Penguin Dictionary of International relations |year=1998 |url=https://books.google.ca/books?id=ap2yAAAAIAAJ |publisher=Penguin Books |ISBN=0140513973 |page=301 |id=''[http://www.yourvietbooks.com/2015/04/ir-one-definition-day-geopolitics.html Geopolitics (απόσπασμα).]''}}</ref>, ενώ ο ιταλικός φασισμός είχε αναπτύξει αντίστοιχη ιδεολογία (Spazio vitale). Το Εθνικοσοσιαλιστικό ΚόμαΚόμμα υποστήριξε τη θεωρία αυτή στην πιο ακραία μορφή της<ref name="Ref-3">Woodruff D. Smith. ''The Ideological Origins of Nazi Imperialism''. Oxford University Press, σελ. 84.</ref>. Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, η θεωρία του ζωτικού χώρου έγινε βασική ιδεολογική αρχή του ναζισμού και του παρείχε την ιδεολογική δικαίωση για την επέκταση των Γερμανών προς την ανατολική και κεντρική Ευρώπη<ref>Allan Bullock & Stephen Trombley (επιμ.). ''Lebensraum'' στο ''The New Fontana Dictionary of Modern Thought'' (1999), σελ.&nbsp;473.</ref> Η στρατηγική του Χίτλερ για την παγκόσμια κυριαρχία της Γερμανίας βασιζόταν στην πίστη της αξίας του ζωτικού χώρου όταν αυτός διεκδικείται από μία ανώτερη κοινωνία. Αντιθέτως, οι κατώτερες φυλές θα έπρεπε να εκδιωχθούν ή να καταστραφούν. Η ευγονική του ζωτικού χώρου θα έδινε στην κυρίαρχη «Άρια» γερμανική φυλή (''Herrenvolk'') το δικαίωμα να εκδιώξει όποιους ιθαγενείς πληθυσμούς θεωρούσε κατώτερης φυλετικής προέλευσης (''υπανθρώπους'', γερμ. ''Untermenschen'').<ref name="Baranowski141"/> Επίσης, η ναζιστική Γερμανία θα υποστήριζε και άλλα «Άρια» ευρωπαϊκά έθνη όπως η Ιταλία στην απόκτηση του δικού τους ζωτικού χώρου<ref name="Mazower">{{cite book |author1=Mark Mazower |title=Hitler's Empire: Nazi Rule in Occupied Europe |publisher=Penguin UK |orig-year=2008 |year=2013 |ISBN=0141917504 |url=https://books.google.ca/books?id=opefF4rAL6YC&q=Italy+living+space |page=431 |via=Google Books}}</ref>.

Βάσει αυτών, εκπονήθηκε το μυστικό ''Γενικό Σχέδιο για την Ανατολή'' (''Generalplan Ost'') το οποίο προέβλεπε τη μόνιμη απομάκρυνση των ιθαγενών πληθυσμών της Ανατολικής Ευρώπης (συμπεριλαμβανόμενων των [[Πολωνία|Πολωνών]], [[Ουκρανία|Ουκρανών]], [[Ρώσοι|Ρώσων]] και άλλων σλαβικών εθνών τα οποία θεωρούνταν κατώτερα και μη Άρια). Η ναζιστική κυβέρνηση σκόπευε να αποικίσει αυτά τα εδάφη με Γερμανούς εποίκους, κατά τη διάρξκειαδιάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά από αυτόν.<ref name="Baranowski141">{{cite book |title=Nazi Empire: German Colonialism and Imperialism from Bismarck to Hitler |author1=Shelley Baranowski |publisher=Cambridge University Press |year=2011 |page=141 |url=https://books.google.ca/books?id=iA-NZ_RgP5kC&q=continental+Lebensraum |ISBN=0521857392 |via=Google Books}}</ref><ref name="Mineau180">{{cite book |title=Operation Barbarossa: Ideology and Ethics Against Human Dignity |author1=André Mineau |publisher=Rodopi |year=2004 |url=https://books.google.ca/books?id=ZLcDEUZfW4EC |ISBN=9042016337 |page=180 |via=Google Books}}</ref><ref>{{cite web |title=BBC - History - World Wars: Hitler and 'Lebensraum' in the East |url=http://www.bbc.co.uk/history/worldwars/wwtwo/hitler_lebensraum_01.shtml |author=Jeremy Noakes |date=March 30, 2011}}</ref> Στη βάση της ιδεολογίας περί «αίματος και γης», η οποία ήταν και φιλοσοφικό θεμέλιο της έννοιας του ζωτικού χώρου, η πολιτική των Ναζί αποσκοπούσε στην καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης, της οποίας τα ρωσικά εδάφη θα αποτελούσαν τον σιτοβολώνα της Γερμανίας. Ο εκγερμανισμός της Ρωσίας θα σήμαινε και την καταστροφή των πόλεών της, ώστε να εξαλειφθεί η ρωσική εθνική ταυτότητα, ο κομμουνισμός και ο «εβραϊκός μπολσεβικισμός».<ref>[[Karel C. Berkhoff]], ''Harvest of Despair: Life and Death in Ukraine Under Nazi Rule'', σσ. 35–36. ISBN 0-674-01313-1.</ref> Ολόκληροι πληθυσμοί προορίζονταν να αποδεκατιστούν μέσω της πείνας, επιτρέποντας έτσι την προώθηση του αγροτικού προϊόντος που θα περίσσευε με σκοπό τον επισιτισμό της Γερμανίας.<ref name="Mineau180"/>

Αρκετοί ναζιστές επέκριναν την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, καταδεικνύοντας την ύπαρξη εβραϊκών καταλοίπων, τα οποία απέρριπταν. Ο Γερμανός φιλόσοφος BergmannΜπέργκμαν στο έργο του ''25 σημεία της Γερμανικής Θρησκείας'', υποστήριξε ότι η Παλαιά Διαθήκη περιέχει ανακρίβειες. Κάποιοι ναζιστές ισχυρίστηκαν ακόμη ότι ο Χριστός ήταν Άριος, ως τέκνο Ρωμαίου στρατιώτη. Συγκεκριμένα, ο [[Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεν]] υποστήριξε αυτή την θεωρία για την προσωπικότητα του Ιησού, για τον οποίο κατέβαλε σημαντική προσπάθεια να αποδείξει ότι δεν ήταν Εβραίος. Ο Χίτλερ θεωρούσε ότι ο Απόστολος Παύλος διαστρέβλωσε το αρχικό μήνυμα του Χριστιανισμού για να το θέσει υπό την υπηρεσία των Εβραίων. Ακόμη υποστήριξε ότι ο Χριστιανισμός ήταν η έκφραση εξέγερσης των Αρίων εναντίον της κυριαρχίας των Εβραίων στην Παλαιστίνη, δηλώνοντας για την περίπτωση του Χριστού, ότι με την διδασκαλία του είχε την πρόθεση να απελευθερώσει την πατρίδα του από τον εβραϊκό καπιταλισμό{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=14/06/2017}}.

Ο Χίτλερ σύμφωνα με τον [[TimothyΤίμοθι RybackΡάιμπακ]] ήταν επίσης μελετητής των Αγίων Γραφών.<ref>Timothy Ryback, ''H βιβλιοθήκη του Χίτλερ'', σελίδα;</ref> Σε διακήρυξη προς το γερμανικό έθνος, την 1η Φεβρουαρίου 1933 στο Βερολίνο, ο Χίτλερ δήλωνε:

Οι σχέσεις πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας βασίστηκαν στην κοινή εχθρότητα έναντι κοινών εχθρών, όπως ο βρετανικός και ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, η αποικιοκρατία, ο κομμουνισμός και ο σιωνισμός. Υπήρξαν εκατέρωθεν θερμές δηλώσεις. Ο Χίτλερ έκανε θερμές δηλώσεις για το Ισλάμ ως θρησκεία και πολιτική ιδεολογία όπως: "''Οι λαοί του Ισλάμ θα είναι πάντα πιο κοντά μας από ό, τι, για παράδειγμα, η Γαλλία''."<ref>Hitler's apocalypse: Jews and the Nazi legacy, Robert S. Wistrich, Weidenfeld & Nicolson, 17 Oct 1985, σ. 59</ref> Η Γερμανία είχε κάποιες πολιτικές επαφές με ηγέτες του αραβικού κόσμου. Ο Χίτλερ δέχτηκε τον ειδικό απεσταλμένο της [[Σαουδική Αραβία|Σαουδικής Αραβίας]] Χαλίντ αλ-Χουντ αλ Γκαργκάνι.<ref name="Arabs & Holocaust, Achcar">The Arabs and the Holocaust: The Arab-Israeli War of Narratives, by Gilbert Achcar, (NY: Henry Holt and Co.; 2009), pp. 125—126</ref> Σ' αυτή τη συνάντηση ο Χίτλερ σημείωσε ότι ένας από τους τρεις λόγους για τους οποίους η ναζιστική Γερμανία είχε θερμές συμπάθειες για τους Άραβες ήταν ότι αγωνίζονταν από κοινού κατά των Εβραίων. Αυτό τον οδήγησε να συζητήσει την κατάσταση και τις συνθήκες στην Παλαιστίνη και δήλωσε ότι δεν θα ησυχάσει μέχρι να φύγει και ο τελευταίος Εβραίος από τη Γερμανία. Ο KalidΚαλίντ alαλ HudΧουντ παρατήρησε ότι ο Προφήτης MohammedΜοχάμετ είχε ενεργήσει με τον ίδιο τρόπο. Είχε εκδιώξει τους Εβραίους από την Αραβία.<ref>"Arabs & Holocaust, Achcar", pp. 125—126</ref> Παρά την θεώρηση των Αράβων ως κατώτερη φυλή, μεμονωμένα άτομα που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατά των Βρετανών στη Μέση Ανατολή, έτυχαν τιμής και σεβασμού. Για παράδειγμα, ο Μουφτής της Ιερουσαλήμ HajΧατζ AminΑμίν alαλ-HusseiniΧουσέινι έλαβε τον επίτιμο τίτλο του Αρείου από τους Ναζί για τη στενή συνεργασία του με τον Χίτλερ και το Τρίτο Ράιχ.<ref name="autogenerated1">{{cite book|author= David G, Dalin John F. Rothmann|title= Icon of Evil: Hitler's Mufti and the Rise of Radical Islam, p.47|year= 2009|publisher= Transaction Publishers|ISBN=978-1-4128-1077-7}}</ref> Κατά μία εκδοχή, ο Χίτλερ εξήγησε ότι τα μπλέ μάτια του μουφτή αποδείκνυαν ότι ήταν απόγονος Σταυροφόρων.<ref>[https://www.haaretz.com/caught-in-the-middle-part-jewish-germans-served-in-nazi-army-1.185805 Ira Moskowitz, "Caught in the Middle, part-Jewish Germans Served in Nazi Army 'Hitler's Jewish Soldiers,' a documentary by Larry Price, to premiere on Holocaust Day", εφημ. Haaretz, Ισραήλ, 21.04.2006]</ref> Ο Χουσεϊνί συνεργάστηκε με τη Γερμανία κυρίως σε τρείς τομείς: Γερμανική προπαγάνδα προς τον αραβικό κόσμο, παρεμπόδιση της εξόδου Εβραίων από χώρες που είχαν συμμαχία με τη Γερμανία (Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ιταλία) και στρατολόγηση εθελοντών στη Βοσνία και Αλβανία για τις μονάδες SS. Σημαντική ήταν η ιδεολογική συνεργασία του μουφτή με τη Ναζιστική Γερμανία, καθώς συνδύαζε το Ισλάμ με την πολιτική. Αυτή η πολιτική εκφράστηκε και σε ομιλίες του προς ιμάμηδες των μονάδων SS της Βοσνίας, όπου καλεί τους μουσουλμάνους να κάνουν το καλύτερο στον πόλεμο κατά των Συμμάχων.<ref>[http://jcpa.org/article/historical-problem-hajj-amin-al-husseini-grand-mufti-jerusalem/ Joel Fishman, "The Historical Problem of Haj Amin al-Husseini, “Grand Mufti” of Jerusalem", 22-08-2016. Jewish Political Studies Review, Vol. 26, 3–4 (2014), Message from the Editor.]</ref>

Ωστόσο, ενώ υπήρχε συνεργασία των ηγεσιών των αράβωνΑράβων μαζί με τους Ναζί, τόσο οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι του αραβικού κόσμου όσο και μαρξιστές και αλλοι αριστεροί καταδίκασαν τον Ναζισμό ως άλλη μορφή ιμπεριαλισμού. Για την ακρίβεια, μονομόνο οι φανατικοί ισλαμιστές αποδέκτηκαναποδέχθηκαν τον δυτικό αντισημιτισμό.<ref>[http://electronicintifada.net/content/holocaust-palestine-and-arab-world-gilbert-achcar-interviewed/9173 The Holocaust Palestine and the Arab World: Gilbert Achcar interviewed] 26 August 2014</ref> Περισσότεροι Άραβες πολέμησαν με τις δυνάμεις των συμμάχων παρά με τις δυνάμεις του Άξονα, πράγμα που αντανακλά οτιότι οι αραβεςΆραβες συμπαθούσαν περισσότερο τις συμμαχικές δυνάμεις, συμφωνασύμφωνα με τον GilbertΓκίλμπερτ AchcarΆχκαρ, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου στο θέμα των Ανατολικών και Αφρικάνικων σπουδών.