Νομός Κιλκίς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Διόρθωση Έκτασης Π.Ε. |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 66:
=== Οθωμανική περίοδος ===
Με τον ερχομό των [[Οθωμανική αυτοκρατορία|Οθωμανών Τούρκων]] (14ος αιώνας) και τους διωγμούς κατά των [[Έλληνες|Ελλήνων]], η περιοχή αν και βρίσκεται σε παρακμή, αποκτά μία πολιτική σταθερότητα μετά τον 15ο αιώνα. Η μεταξουργία και υφαντουργία βρίσκονται σε άνθηση και παραχωρούνται σημαντικά προνόμια στη [[Γουμένισσα]], τη [[Γρίβα]] και τα γύρω χωριά. Λόγω της αγροτικής οικονομίας όμως, έρχονται στην περιοχή πολλοί Βούλγαροι αγροτοεργάτες οι οποίοι βαθμιαία, εκτοπίζουν το ελληνικό στοιχείο από πεδινούς οικισμούς, προς τα ορεινά. Τον 15ο αιώνα ιδρύεται στην περιοχή η ''Επισκοπή Πολυανής'', με έδρα την Πολυανή. Συγκεκριμένα, εώς [[1560]] υπάγονταν απ' ευθείας στη Μητρόπολη Λητής και Ρεντίνης, ενώ έως το [[1564]] ήταν αυτόνομη με Πρόεδρο Πολυανής τον τότε μητροπολίτη Λητής [[Δαμασκηνός Στουδίτης|Δαμασκηνό Στουδίτη]]. Το [[1564]] ιδρύθηκε επίσημα ως μητρόπολη με προσωρινό μητροπολίτη, το [[Δαμασκηνός Στουδίτης|Δαμασκηνό Στουδίτη]], ενώ το [[1565]] τοποθετήθηκε ο Μακάριος. Πρόκειται για τη ''[[Παλαιά Δοϊράνη|Δόβηρο]]'' που είχε καταστραφεί 250 χρόνια πριν, και πλέον αναφέρεται με νέο όνομα. Το 16ο αιώνα ήδη οι ''[[Βαρδαριώτες]]'' (Βαρδάροι και Ογούζοι) έχουν εκχριστιανιστεί και εξελληνιστεί πλήρως ''(πολλοί έχουν παράλληλα εξισλαμιστεί)'' και αποφασίζεται η παύση της ''Επισκοπής Βαρδαριωτών'' και η υπαγωγή της στην ''Επισκοπή Πολυανής'' που πλέον ονομάζεται ''Επισκοπή Πολυανής και Βαρδαριωτών'' ''(με τον καιρό ο δεύτερος προσδιορισμός εξέλειψε αφού και η αναφορά σε "Βαρδαριώτες", είχε εκλείψει ήδη από το 14ο αιώνα)''.<ref name="promocross.eu"/><ref name="proti-selida.gr"/> Κατά τους αγώνες των [[Έλληνες|Ελλήνων]] για την απελευθέρωσή τους από τους [[Οθωμανοί|Τούρκους]] συμμετείχαν οι κάτοικοι της περιοχής Μητροπόλεως Πολυανής (σήμερα [[Δοϊράνη (ΠΓΔΜ)|Δοϊράνη]], [[Βόρεια Μακεδονία]]) στον 5ο και 6ο Ενετοτουρκικό πόλεμο ([[1687]] - [[1715]]) στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], όταν επίσκοπος ήταν [[Θεόκλητος
[[Αρχείο:Yanis Ramnalis and Lazos Dogiamas.png|thumb|290px|align|right|Οι Κιλκισιώτες Μακεδονομάχοι [[Ιωάννης Ράμναλης|Ιωάννης Βίλιογλου (Ράμναλης)]] από [[Ίσωμα Κιλκίς|Ίσωμα]] (αρ.) και [[Λάζαρος Δογιάμας]] από [[Καστανερή Κιλκίς|Καστανερή]] (δεξ.)]]
Στα χρόνια που ακολουθούν επικρατεί βίαιος ανταγωνισμός μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων για την επικράτηση στην περιοχή με αποκορύφωμα το [[Μακεδονικός αγώνας|Μακεδονικό Αγώνα]] (1904-1908). Την περίοδο αυτή η περιοχή ανέδειξε σημαντικούς Μακεδονομάχους, όπως ο ''[[Μιχαήλ Σιωνίδης]]'', ο ''[[Γεώργιος Δοϊτσίνης]]'', οι αδερφοί ''[[Λάζαρος Δογιάμας|Λάζαρος]]'' και ''[[Γεώργιος Δογιάμας|Γεώργιος (Γκόνος) Δογιάμας]]'' (από την Καστανερή) και ο ''[[Ιωάννης Ράμναλης|Ιωάννης Βίλιογλου ή Ράμναλης]]'' (από το Ίσωμα). Τελικά η Παιονία απελευθερώνεται κατά τον [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο]] (1912) και ο υπόλοιπος νομός κατά τον [[Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο]] (1913) μετά την ιστορική μάχη του Κιλκίς. Στην περιοχή προσφεύγουν και πολλοί Έλληνες, από της περιοχές βορείως των συνόρων (όπως [[Γευγελή]], [[Στρώμνιτσα]] κ.α.).
|