Βαλκανικός Συνασπισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
συγχώνευση περιεχομένου από το Συμφωνία των Χριστιανικών Κρατών χερσονήσου Αίμου, με πρώτο συνεισφέροντα τον Χρήστης:ΑΝώΔυΝος |
||
Γραμμή 34:
Για το Βαλκανικό Συνασπισμό η ευκαιρία ήταν πολύ καλή για να χαθεί, καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν αδύναμη και γεμάτη εσωτερικές συγκρούσεις. Οι συμμαχικές κυβερνήσεις ενέτειναν τις στρατιωτικές και διπλωματικές προετοιμασίες τους. Κατά τις τελευταίες ημέρες του Σεπτεμβρίου τα Βαλκανικά κράτη και η Οθωμανική Αυτοκρατορία κινητοποίησαν τους στρατούς τους. Το πρώτο κράτος που κήρυξε τον πόλεμο ήταν το Μαυροβούνιο, στις 8 Οκτωβρίου 1912, ξεκινώντας τον [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο]]. Τα άλλα τρία κράτη, αφού επέδωσαν τελεσίγραφο στην [[Υψηλή Πύλη|Πύλη]] στις 13 Οκτωβρίου, κήρυξαν τον πόλεμο στην Τουρκία στις 17 Οκτωβρίου.
==Διμερείς συμφωνίες==
Στις 13 Μαρτίου/29 Φεβρουαρίου <sup>[[Ιουλιανό ημερολόγιο|[Η.Γ.]]]</sup> 1912 η [[Βουλγαρία]] και η [[Σερβία]] προχώρησαν στην μεταξύ τους υπογραφή ενός μυστικού συμφώνου συμμαχίας,<ref>{{cite web|last=Δορδανάς|first=Στράτος|title=Βαλκανικά Σύμφωνα Φιλίας, 1912-1941|url=http://media.ems.gr/ekdiloseis/2011/event_balkania_dordanas%20.pdf|work=ΒΑΛΚΑΝΙΑ 1913-2011: Εκατό Χρόνια Θυελλών και Χιμαιρών (σειρά διαλέξεων)|publisher=Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών|accessdate=6 Οκτωβρίου 2014}}</ref> όπου προβλεπόταν κοινή στρατιωτική δράση κατά της Τουρκίας. Στο έγγραφο εκτός των λεπτομερειών της συνεργασίας, υπήρχε και συγκεκριμένη αναφορά για την κατανομή των απελευθερωμένων εδαφών ανάμεσα στις δυο χώρες. Η Βουλγαρία συμφωνήθηκε να προσαρτήσει το τμήμα προς τα ανατολικά της περιοχής της [[Ροδόπη]]ς και του ποταμού [[Στρυμόνας|Στρυμόνα]] ενώ η σύμμαχός της θα ενέτασσε στην επικράτειά της την περιοχή που βρίσκεται ΒΔ του ορεινού όγκου Σκάρδου, πλησίον των [[Σκόπια|Σκοπίων]]. Μια ακόμη διεκδικούμενη ζώνη, εκατέρωθεν του [[Αξιός|ποταμού Αξιού]], σύμφωνα με τους δυο συμβαλλόμενους θα παραπέμπονταν στη επιδιαιτησία του [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Τσάρου]].
Τον [[Μάιος|Μάιο]] του 1912 και συγκεκριμένα στις [[29 Μαΐου|29 του μηνός]], υπογράφτηκε στη [[Σόφια]] μια ανάλογη συνθήκη μεταξύ της Βουλγαρίας και της Ελλάδας. Ωστόσο, σε αυτή τη συμφωνία δεν περιλήφθηκε πρόβλεψη για το μοίρασμα των εδαφών μετά τη λήξη του πολέμου, γεγονός που εν μέρει οδήγησε στον [[Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο]] ([[1913]]). Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς στο διαπραγματευτικό πεδίο μεταξύ των χριστιανικών κρατών της Βαλκανικής εισήλθε και το Μαυροβούνιο, ερχόμενο σε προφορική συμφωνία με τους υπόλοιπους τρεις βαλκανικούς συμμάχους. Ως επακόλουθο των ανωτέρω δραστηριοτήτων οι τέσσερις βαλκανικές χώρες, συνασπισμένες πλέον, προχώρησαν στις αρχές Οκτωβρίου 1912 στην επίδοση αυστηρού τελεσιγράφου προς το [[Χαλιφάτο|Σουλτάνο]], με το οποίο τον καλούσαν να προβεί σε ευρείες πολιτικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις υπέρ των υποδούλων χριστιανικών πληθυσμών των [[Ευρώπη|ευρωπαϊκών]] κτήσεων της Αυτοκρατορίας. Η απαξιωτική απόρριψη του προαναφερόμενου τελεσίγραφου από τις οθωμανικές αρχές, οδήγησε στην έκρηξη του [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικού Πολέμου]]
== Τα μετά ==
| |||