Βικιπαίδεια

Ανδαλουσία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Elan (συζήτηση | συνεισφορές)
247 επεξεργασίες
Θερμοκρασία εμφανώς λάθος. Στην Ανδαλουσία η μέγιστη θερμοκρασία είναι από 40 βαθμούς κι απάνω. Επίσης δεν υπήρχε πηγή.
Γραμμή 26:
|ύμνος = La bandera blanca y verde
}}
Η '''Ανδαλουσία ''' ([[Ισπανική γλώσσα|ισπανικά]]: Andalucía, προφορά: [andalu'θia] και [andalu'sia]) είναι μια από τις 17 [[Αυτόνομες Κοινότητες Ισπανίας|αυτόνομες περιφέρειες]] της [[Ισπανία]]ς και η νοτιότερη αυτής. Πρόκειται για τη δεύτερη σε έκταση και πρώτη σε πληθυσμό. Πρωτεύουσά της είναι η [[Σεβίλλη]]. Κατοικείται σχεδόν από 8 εκατομμύρια κατοίκους, αντιπροσωπεύοντας το 18% του συνολικού πληθυσμού της Ισπανίας κατέχοντας έκταση 87.268 [[Τετραγωνικό χιλιόμετρο|km²]], (περίπου το 17% του ισπανικού εδάφους).Η θερμοκρασία κυμαίνεται από -20 έως 10 βαθμούς Κελσίου.
 
== Όρια ==
Γραμμή 47:
Υπάρχουν πολλές εκδοχές σχετικές με την ρίζα του ονόματος της Ανδαλουσίας. Σίγουρα ωστόσο προέρχεται από την αραβική λέξη που περιέγραφε την μουσουλμανική Ιβηρική χερσόνησο, [[Αλ-Άνταλους]].<ref>{{cite journal|last=González Jiménez|first=Manuel|title=Sobre los orígenes históricos de Andalucía|journal=Boletín de la Real academia Sevillana de Buenas Letras: Minervae baeticae|year=2012|issue=40|page=258|pages=|url=http://institucional.us.es/revistas/rasbl/40/art_17.pdf|issn=0214-4395}}</ref>
 
Γεωγραφικά και πολιτισμικά, η έννοια και ο όρος «Ανδαλουσία» περικλύσει την Δυτική Ανδαλουσία από τον 13<sup>ο</sup> αιώνα και μετά, όταν αυτή κατακτάται από το Στέμμα της Καστίλης και συμπληρώνεται με την κατάκτηση του [[Εμιράτο της Γρανάδα|Εμιράτου της Γρανάδα]] το 1492.<ref><span class="" lang="ES">Cuenca Toribio 1987: 78.</span></ref>
 
== Ιστορία ==
Γραμμή 63:
 
=== Ρωμαϊκή κατάκτηση ===
Η κατάκτηση και η κατοχή μεγάλου μέρους της [[Ιβηρική χερσόνησος|Ιβηρίας]] από τους [[Βαρκίδες]] (237-218)<ref><span lang="ES">López </span>και Davalillo 2000: 53.</ref> θα κάνει την Ανδαλουσία μέτοχο του [[Β΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος|Β΄ Καρχηδονιακού Πολέμου]]. Η [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία]] θα κατακτήσει την [[Κοιλάδα του Γουαδαλκιβίρ]] και το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής Ανατολικής Ανδαλουσίας<ref><span class="" lang="ES">López </span>και Davalillo
2000: 55.</ref> Η μάχη της Ιλλίπα το 206 π.Χ. υπήρξε η τελική ήττα που απόμπεμψε τους Καρχηδόνιους από την Ιβηρία και επέτρεψε στους Ρωμαίους να ασχοληθούν με τη σταδιακή εδραίωση της κυριαρχίας τους.<ref>Bennett, Matthew (1998). ''The Hutchinson Dictionary of Ancient & Medieval Warfare''. Taylor & Francis, Σικάγο/ Λονδίνο. σ. 159.</ref> Το πρώτο στάδιο της ρωμαϊκής εποχής στην Ιβηρική χερσόνησο είδε την περιοχή να εντάσσεται στην επαρχία της [[Εκείθεν Ιβηρία]]ς (<span lang="ES">''Hispania Ulterior''</span>), μια επαρχία που υπέφερε από τις επιδρομές των Λουσιτανών αλλά απέκτησε γρήγορα ρωμαϊκό χαρακτήρα.<ref><span lang="ES">López </span>και <span lang="ES">Davalillo 2000: 56.</span></ref>
 
Γραμμή 88:
Η προέλαση των χριστιανικών βασιλείων του βορρά της Ιβηρικής έφτασε στη σημερινή Ανδαλουσία στα μέσα του 13ου αιώνα. Μέχρι τότε είχε περιοριστεί σε εποχιακές επιδρομές στην πλούσια ανδαλουσιανή γη ή σε επιθέσεις σε καίρια εμπορικά σημεία όπως το 1147 στην Αλμερία. Η Δυτική Ανδαλουσία κατακτήθηκε από τον [[Φερδινάνδος Γ΄ της Καστίλης|Φερδινάνδο Γ΄]] της Καστίλλης κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού του 13<sup>ου</sup> αιώνα.<ref name=":0">Elliot 2002: 18.</ref> Το [[Στέμμα της Καστίλης]] έφτανε έτσι για πρώτη φορά στις νότιες ακτές της Ιβηρικής Χερσονήσου που βρέχονται από τη [[Μεσόγειος Θάλασσα|Μεσόγειο]] και τον [[Ατλαντικός Ωκεανός|Ατλαντικό]]. Ο κατακτητής καστιλιανός μονάρχης διαμοίρασε τη γη στους ευγενείς που τον βοήθησαν στην κατάκτηση, στην εκκλησία και τα μοναστικά τάγματα,<ref name=":0" /> θέτοντας έτσι τις βάσεις ενός φαινομένου που θα διαιωνιζόταν μέχρι και τα μέσα του 20ού αιώνα, τα ανδαλουσιανά λατιφούντια.<ref>Caunedo del Potro 2004: 139.</ref>
 
Για πρώτη φορά ετίθεντο τόσοι πολλοί μουσουλμάνοι κάτω από την εξουσία της Καστίλης. Οι περισσότεροι παρέμειναν στην περιοχή, αποτελώντας πλειοψηφία στις αγροτικές περιοχές<ref><span class="" lang="ES">González Jiménez 1997: 78.</span></ref> Η εξέγερσή τους το 1264 είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα για τους μουσουλμάνους της δυτικής Ανδαλουσίας. Παρά την στρατιωτική ενίσχυση που δέχθηκαν από το Εμιράτο της Γρανάδα, ηττήθηκαν ολοκληρωτικά και μεγάλες μάζες μουσουλμάνων εκδιώχθηκαν.<ref name=":1"><span class="" lang="ES">González Jiménez 1997: 80.</span></ref> Έτσι φάνηκαν οι διαθέσεις του γιου του Φερδινάνδου Γ’ και νέου μονάρχη της Καστίλης, [[Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης|Αλφόνσου Ι΄]], που σε αντίθεση με τον πατέρα του που είχε ως σκοπό τη δημιουργία πολυπληθών κοινωνιών με βάση τις δύο διαφοροποιημένες κοινοτήτες χριστιανών και μουσουλμάνων που θα συντηρούσαν τις εκτεταμένες καλλιέργειες της Κοιλάδας του [[Γουαδαλκιβίρ]], έθεσε ως στόχο του τον απόλυτο στρατηγικό έλεγχο της περιοχής.<ref><span class="" lang="ES">González Jiménez 1997: 82.</span></ref>
 
Για να επιτευχθεί ο απόλυτος έλεγχος των νέων εδαφών, η μαζική εκδίωξη των μουσουλμανικών πληθυσμών ήταν αναγκαία. Μέχρι το τέλος του αιώνα, η κοιλάδα του Γουαδαλκιβίρ δεν διατηρούσε πλέον παρά ελάχιστους μουσουλμανικούς πυρήνες. Η υπόλοιπη χώρα επικοίστηκε από χριστιανούς.<ref>Antonio Domínguez Ortiz, «La personalidad histórica de Andalucía» στο Cuenta y razón, Nº 40, 1988, σ. 18.
Γραμμή 126:
 
=== Σύγχρονη εποχή ===
Μετά τον [[Πόλεμος της Ισπανικής Ανεξαρτησίας|πόλεμο της Ισπανικής Ανεξαρτησίας]] εναντίον του Ναπολέοντα και την ανεξαρτητοποίηση των αμερικανικών αποικιών, η Ανδαλουσία εισήρθε σε παρακμή. Ωστόσο η οικονομική της κατάσταση βελτιώθηκε κατά το δεύτερο τρίτο του 19<sup>ου</sup> αιώνα. Η παρακμή της Σεβίλλης και η φτώχεια των αγροτικών εκτάσεων ανισταθμίστηκε από την οικονομική άνθιση του [[Κάδιθ]] και της [[Μάλαγα]], που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη βιομηχανιών. Οι εξαγωγές στην βόρεια Ευρώπη ήταν σταθερές και το τραπεζικό σύστημα στην Ανδαλουσία επαρκές για να καλύψει τις ανάγκες των εμπορικών δραστηριοτήτων.<ref name=":5"><span class="" lang="ES">Tedde de Lorca 1987: 71.</span></ref> Η σιδηρουργική βιομηχανία της [[Μάλαγα]] ήταν, μαζί με αυτήν του [[Μπιλμπάο]], πρωτοπόρος στην Ισπανία στο δεύτερο τρίτο του 19<sup>ου</sup> αιώνα.<ref name=":5" /> Οι όποιες όμως προσπάθειες για βιομηχανική ανάπτυξη στην περιοχή απέτυχαν και μέχρι το τέλος του 19<sup>ου</sup> αιώνα η Ανδαλουσία βρέθηκε να βασίζεται εκ νέου σε μια αγροτικού τύπου οικονομία, που δεν μπορούσε να θρέψει τον υπερπληθή πληθυσμό της.<ref><span class="" lang="ES">Tedde de Lorca 1987: 72.</span></ref> Κατά τα άλλα, επιδημία φυλλοξήρας κατάφερε ένα ισχυρό χτύπημα στην καλλιέργεια του αμπελιού. Η νέα αυτή παρακμή κατέληξε σε ένα κύμμα μετανάστευσης προς την Αμερική.<ref name=":6">Recaño και de Miguel 2009: 2.</ref>
 
Όσον αφορά τις μεγάλες πεδιάδες του εσωτερικού της η κατάσταση ιστορικά παρέμεινε βαλτωμένη. Οι εύφορες εκτάσεις συνέχισαν να αποτελούν μέρος μεγάλων λατιφούντιων· η φτώχεια και η αεργία που προέκυπτε από τη φύση της ανδαλουσιανής γεωργίας υπήρξε η αιτία πολλών κοινωνικών αναταραχών από τα τέλη του 19<sup>ου</sup> αιώνα και μέχρι τα μέσα του 20ού. Τα αναρχικά ιδεώδη βρήκαν πρόσφορο έδαφος στις αγροτικές προλεταριακές μάζες της περιφέρειας. Η μη επίλυση των προβλημάτων της υπαίθρου από την [[Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία|Β’ Ισπανική Δημοκρατία]] διατήρησαν τις εντάσεις. Κατά την εξέγερση των αγροτών στο χωριό Κάσας Μπιέχας τον Ιανουάριο του 1933 σκοτώθηκαν 21 άνθρωποι μετά από την επέμβαση του ειδικού σώματος της αστυνομίας της δημοκρατίας.
Γραμμή 326:
* Cantarino, Vicente (1999), ''Civilización y cultura de España. Τέταρτη έκδοση.'' Prentice-Hall, Upper Saddle River, Νιου Τζέρσεΐ
* Canto, Alicia María (2003), ''Las raíces béticas de Trajano: los 'Traii' de la Itálica turdetana, y otras novedades sobre su familia, ''Taller de Editores Andaluces, Σεβίλλη.
* <span class="" lang="ES">Cuenca Toribio (1987)</span> «El andalucismo», ''Cuenta y razón'', Nº 40.
* Elliot, J. H. (2002), ''Imperial Spain'', Penguin, Λονδίνο.
* Fernando Chueca Goitia (1988), «El arte en Andalucía», ''Cuenta y razón'', Nº 40.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ανδαλουσία"