Νικηφόρος (καίσαρ): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 12:
Ο Λέων Δ΄ απεβίωσε το 780 και τον διαδέχθηκε ο μόνος γιος του Κωνσταντίνος ΣΤ΄. Ο 9 ετών βασιλιάς είχε αντιβασίλισσα τη μητέρα του Ειρήνη την Αθηναία. Αυτό δεν άρεσε στους αξιωματούχους, καθώς αυτή, όχι μόνο ήταν εχθρική στη στρατιωτική δομή της εξουσίας, αλλά ήταν και βεβαιωμένη εικονόφιλη, προσκολλημένη στην ευλάβεια των ιερών εικόνων. Αυτό ήταν αίρεση για το δόγμα των εικονοκλαστών, που υποστήριζε η πολιτεία και που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στον στρατό και τους αξιωματούχους τους πιστούς στη μνήμη τού Κωνσταντίνου Ε΄.
Αυτό είχε ως συνέπεια, ένας αριθμός από αυτούς, όπως ο Γρηγόριος λογοθέτης τού δρόμου (επί των εξωτερικών), ο Βάρδας πρώην στρατηγός τού Ανατολικού θέματος και ο Κωνσταντίνος διοικητής της Ανακτορικής Φρουράς (Excubitores), ευνόησαν την άνοδο τού Νικηφόρου στον θρόνο. Μόλις
Τα πέντε αδέλφια δεν αναφέρονται στις πηγές μετά το 792, όταν επέστρεψε η Ειρήνη (είχε διωχθεί από τον στρατό δύο έτη πριν). Η επιστροφή της και η καταστροφική ήττα τού Κωνσταντίνου ΣΤ΄ από τους Βούλγαρους στη μάχη των Μαρκελλών, προκάλεσαν δυσαρέσκεια στο στράτευμα. Τότε μερικά τμήματα τού στρατού, τα ''Τάγματα'', ανακήρυξαν τον Νικηφόρο ως αυτοκράτορα. Ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ αντέδρασε άμεσα: τύφλωσε τον θείο του και γλωσσοτόμησε τους αδελφούς εκείνου. Οι πέντε θείοι του φυλακίστηκαν σε μία μονή στα Θεραπιά.
[[File:Solidus-Irene-sb1599.jpg|thumb|right|
==Μετά το 792==
| |||