Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|ιθαγενές_όνομα = Senatus Imperium Romanum

|εικόνα_χάρτης_λεζάντα =

|εθνικό_σύνθημα = [[SPQR]]

|εθνικός_ύμνος =

|πρωτεύουσα = [[Μιλάνο|Μεδιόλανα]]

|κοινές_γλώσσες = [[Λατινική γλώσσα]]

|κυβέρνηση_είδος = Απολυταρχία

|τίτλος_ηγέτης = Αυτοκράτορας

|ηγέτης1 = [[Φλάβιος Ονώριος]]

|έτος_ηγέτης1 = [[395]] – [[423]] μ.Χ.

|ηγέτης2 = [[Μαϊοριανός]]

|έτος_ηγέτης2 = [[457]] - [[461]] μ.Χ.

|ηγέτης3 = [[Ρωμύλος Αυγουστύλος]]

|έτος_ηγέτης3 = [[475]] - [[476]] μ.Χ.

|τίτλος_αντιπρόσωπος =

|αντιπρόσωπος1 =

|έτος_αντιπρόσωπος1 =

|ελάσσων_ηγέτης1 =

|έτος_ελάσσων_ηγέτης1 =

|ελάσσων_ηγέτης2 =

|έτος_ελάσσων_ηγέτης2 =

|νομοθετικόσώμα =

|βουλή1 = [[Ρωμαϊκή Σύγκλητος]]

|είδος_βουλή1 =

|στατ_έτος1 = [[400]]

|θρησκεία = [[Χριστιανισμός]]

|στατ_πληθ1 = 20-25.000.000

|στατ_έτος2 =

|στατ_πληθ2 =

|stat_year4 =

|stat_pop4 =

|stat_area4 = 2.500.000

|νόμισμα = [[Ασσάριο]]

|σημειώσεις =

|σήμερα =

Η '''Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία''' ήταν το ένα από τα δύο τμήματα, στα οποία διαιρέθηκε η [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] μετά τον θάνατο τουτού [[Θεοδόσιος Α'Α΄|Θεοδοσίου Α΄]]. Το άλλο τμήμα ήταν η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, κοινώς αναφερόμενη σήμερα ως [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]].

Η Δυτική Αυτοκρατορία υπήρχε περιοδικά σε δάφορεςδιάφορες περιόδους μεταξύ του 3ου και του 5ου αιώνα, μετά την [[Τετραρχία]] του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]] και τις επανενώσεις, που συνδέονται με τον [[Κωνσταντίνος Α'Α΄|Κωνσταντίνο Α'Α΄]] και τον [[Ιουλιανός|Ιουλιανό]] (324–363). Ο [[Θεοδόσιος Α'Α΄]] (379–395) ήταν ο τελευταίος Ρωμαίος Αυτοκράτορας, που κυβέρνησε ενωμένη τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Μετά τον θάνατό του το 395, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διαιρέθηκε οριστικά. Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επίσημα έληξε με την παραίτηση του [[Ρωμύλος Αυγουστύλος|Ρωμύλου Αυγουστύλου]] υπό την πίεση του [[Οδόακρος|Οδόακρου]] στις 4 Σεπτεμβρίου 476, και ανεπίσημα με τον θάνατο του [[Ιούλιος Νέπως|Ιούλιου Νέπωτος]] το 480.

Παρά μια σύντομη περίοδο επανάκτησης από το έτερον ήμισύ της, την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν θα ανέτελλε ξανά. Καθώς η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έπεσε σε παρακμή, μια νέα εποχή ξεκίνησε στην [[Δυτική Ευρώπη|δυτικοευρωπαϊκή]] ιστορία: ο [[Μεσαίωνας]]. Κατ' αυτήναυτή την περίοδο, η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θεωρητικά επανιδρύθηκε ως [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]].<ref>http://www.britannica.com/EBchecked/topic/269851/Holy-Roman-Empire</ref>

Καθώς η [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία]] επεκτεινόταν, έφθασε σε ένα σημείο, όπου η κεντρική κυβέρνηση στη [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]] δεν μπορούσε να διοικεί αποτελεσματικά τις μακρινές επαρχίες. Οι επικοινωνίες και οι μεταφορές ήταν ιδιαζόντως προβληματικές - δεδομένης της αχανούς έκτασης της αυτοκρατορίας. Κάθε είδηση για εισβολή, εξέγερση, φυσική καταστροφή, ή έξαρση επιδημίας μεταφερόταν με πλοίο ή με τους έφιππους του δημόσιου ταχυδρομείου (cursus publicus), συχνά απαιτώντας πολύ χρόνο για να φθάσει στη Ρώμη και για να γνωστοποιηθούν οι διαταγές της Ρώμης στην επαρχία προέλευσης. Γι' αυτόαυτόν τον λόγο, οι επαρχιακοί [[Ρωμαίος Κυβερνήτης|κυβερνήτες]] είχαν [[ντε φάκτο]] εξουσία στο όνομα της Ρωμαϊκής δημοκρατίας.

Ελάσσονες εξεγέρσεις ήταν τελείως συνηθισμένα γεγονότα μέσα στην Αυτοκρατορία. Τα κατακτημένα φύλα ή πόλεις εξεγείρονταν, και οι [[Λεγεώνα|λεγεώνες]] αποστέλλονταν για να καταπνίξουν την εξέγερση. Ενώ αυτή η διαδικασία ήταν απλή εν καιρώ ειρήνης, ήταν αρκετά πιο περίπλοκη σε καιρό πολέμου, όπως για παράδειγμα στην [[Πρώτος Ιουδαιορωμαϊκός Πόλεμος|Μεγάλη Ιουδαϊκή Εξέγερση]]. Οι Σάξωνες εισέβαλαν στη Βρετανία, οι Βησιγότθοι στην Ισπανία και Γαλλία ενώ και οι Ούννοι προσπάθησαν να κατακτήσουν άλλα εδάφη, όμως νικήθηκαν από τον στρατηγό [[Φλάβιος Αέτιος|Αέτιο]] (451) αλλά αυτή η επιτυχία δεν έσωσε τη Δύση από την πτώση, εφόσον η ίδια η [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]] λεηλατήθηκε το 410 από τους Bησιγότθους με αρχηγό τον [[Αλάριχος Α'Α΄|Αλάριχο]] και ξανά από τους Βανδάλους το 455. Η προσπάθεια διάσωσης της αυτοκρατορίας συνεχίστηκε από τον αυτοκράτορα [[Μαϊοριανός|Μαϊοριανό]] ο οποίος κατά τη διάρκεια της 4ετούς βασιλείας του ανακατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της Ισπανίας και τη Νότια Γαλλία υποτάσσοντας, παράλληλα, πολλά γερμανικά φύλα. Ωστόσο, η δολοφονία του και η τελική επικράτηση των Βανδάλων στην Αφρική έδωσε στις γερμανικές ορδές (γοτθικές φυλές, Βανδάλους, Σάξωνες) την ευκαιρία να αναλάβουν υψηλές θέσεις και προνόμια στο εσωτερικό του δυτικού ρωμαϊκού κράτους όπως ο Βάνδαλος αρχιστράτηγος Στιλίχων καθώς και η εξουσία του Οστρογότθου Οδόακρου, ο οποίος καθαίρεσε των Ρωμύλο Αυγουστύλο καταλύοντας έτσι πρακτικά τη Δυτική Αυτοκρατορία.