Ο '''Φωκάς''' (Φλάβιος Φωκάς Αύγουστος, [[547]] - [[5 Οκτωβρίου]] [[610]]) ήταν βυζαντινος αυτοκράτορας από το 602 έως το 610. Η πρώιμη ζωή του Φωκά είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη, αλλά πρωτοεμφανίστηκε το 602 ως ηγέτης στην εξέγερση ενάντια στον αυτοκράτορα Μαυρίκιο. Ο Φωκάς κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη και εκθρόνισε τον Μαυρίκιο στις 23 Νοεμβρίου 602 και αυτό ανακηρύχθηκεαυτοανακηρύχθηκε Βυζαντινός αυτοκράτορας την ίδια ημέρα. Ο Φωκάς κατήγγειλε βαθιά την ελίτ της Κωνσταντινούπολης και έτσι εγκατέστησε τους συγγενείς του σε υψηλές στρατιωτικές θέσεις και εξαγρίωσε μεέτσι τους αντιπάλους του. Ο Φωκάς ήταν ένας ανίκανος ηγέτης, τόσο στην διοίκηση όσο και στον στρατό, και κάτω από αυτόν η βυζαντινή αυτοκρατορία απειλήθηκε από πολλαπλούς εχθρούς, με συχνές επιδρομές στα Βαλκάνια από τους Αβάρους και τους Σλάβους και μια εισβολή των σασσανίδων στις ανατολικές επαρχίες. Λόγω της ανικανότητας και της βιαιότητας του Φωκά, ο ΕξάρχηςΈξαρχος της Καρχηδόνας, ο Ηράκλειος ο Πρεσβύτερος, επαναστάτησε εναντίον του. Ο ΗρακλείοςΗράκλειος ο γιος του πρεσβυτέρου, κατάφερε να πάρει την Κωνσταντινούπολη στις 5 Οκτωβρίου 610 και εκτέλεσε τον Φωκά την ίδια ημέρα, προτού ανακηρύχθει βυζαντινός αυτοκράτορας.
