Οριακή (μεταιχμιακή) διαταραχή προσωπικότητας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
→‎Ψυχοθεραπεία: το προηγούμενο κείμενο είχε ψευδοεπιστημονικές λύσεις
Γραμμή 104:
=== Ψυχοθεραπεία ===
 
Η θεραπεία των ατόμων με οριακή διαταραχή δεν είναι εύκολη και μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί πολλές μελέτες οι οποίες εξετάζουν την αποτελεσματικότητά της. Ο πυρήνας της Γνωστικής Θεραπείας είναι η εύρεση και η τροποποίηση των γνωστικών σχημάτων που οδηγεί σε μη αποδεκτές συμπεριφορές. Χρησιμοποιείται η προσέγγιση της Γνωστικής Αναλυτικής Θεραπείας. Οι στρατηγικές που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της θεραπείας εξαρτώνται από την πιο προβληματική συμπεριφορά τη δεδομένη στιγμή. Ένας από τους πιο σημαντικούς θεραπευτικούς στόχους είναι η μείωση του ρίσκου για αυτο-ακρωτηριασμό. Αυτό πραγματοποιείται με την εύρεση των σκέψεων και συναισθημάτων που συνοδεύουν ένα επεισόδιο. Το κάθε ένα από αυτά αποτελεί θεραπευτικό στόχο. Όταν υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης αυτοκτονικού επεισοδίου, συγκεκριμένες στρατηγικές, όπως η επίλυση προβλημάτων, χρησιμοποιούνται για τη μείωση του κινδύνου.
Η ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση μπορεί να είναι ατομική ή ομαδική. Απαιτεί τόσο για το θεραπευτή όσο και για τον ασθενή μακροχρόνια διαδικασία και συνδιασμό θεραπευτικών μεθόδων, (art therapy, σωματική άσκηση, βιοσυντονισμό, εργασία σε ομάδα, δίνοντας παράλληλα ιδιαίτερη έμφαση στην διατροφή). Αυτό συμβαίνει για το λόγο ότι ο ασθενής μπορεί εύκολα να παλινδρομήσει, να εκδραματίσει τις ενορμήσεις του και να εκδηλώσει ασταθείς ή καθηλωμένες αρνητικές ή θετικές μεταβιβάσεις, οι οποίες είναι δύσκολο να αναλυθούν. Η προβλητική ταύτιση και ο διχασμός μπορούν να καταστήσουν προβληματική τη θεραπεία. Γι' αυτό προτιμάται μια προσανατολισμένη προσέγγιση παρά η διερεύνηση του [[ασυνείδητο]]υ. Η συμπεριφορική θεραπεία θεωρείται χρήσιμη, λόγω του ότι βοηθά το άτομο να ελέγξει τις ενορμήσεις και τα ξεσπάσματα, αλλά και να βελτιώσει την ευαισθησία στην κριτική και την απόρριψη. Η διαλεκτική συμπεριφορική θεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις παρααυτοκτονικής συμπεριφοράς, όπως τα συχνά κοψίματα, ενώ η εντατική ψυχοθεραπεία σε ενδονοσοκομειακό πλαίσιο είναι χρήσιμη τόσο σε ατομική όσο και σε ομαδική βάση.
 
Μία ακόμη σημαντική μορφή θεραπείας είναι η Διαλεκτική Συμπεριφορική Θεραπεία, η οποία αποτελείται από συμπεριφορικά στοιχεία. Ο κύριος στόχος και σε αυτή τη θεραπεία είναι η μείωση του αυτο-ακρωτηριασμού και της αυτοκτονικής συμπεριφοράς. Πραγματοποιείται σε ατομικές και ομαδικές συνεδρίες. Το μοντέλο περιλαμβάνει τέσσερα στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι η αντιμετώπιση των επικίνδυνων παρορμητικών συμπεριφορών, με στόχο την απόκτηση μεγαλύτερου ελέγχου. Το δεύτερο στάδιο εστιάζεται στην ανάπτυξη ικανοτήτων ρύθμισης και ελέγχου της υπερβολικής συναισθηματικότητας. Το τρίτο στάδιο εστιάζεται στην βελτίωση των διαπροσωπικών σχέσεων και τέλος, το τέταρτο στάδιο έχει ως στόχο την ενίσχυση της σύνδεσης του ατόμου με τους άλλους, καθώς και της δυνατότητας να είναι ευτυχισμένο. Έχει αποδειχθεί αποτελεσματική μορφή θεραπείας στη μείωση την παρορμητικότητας και αυτοκτονικής συμπεριφοράς.
 
=== Φαρμακοθεραπεία ===