Ηθική κυρίων - δούλων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το θέμα της '''ηθικής των κυρίων - δούλων''', αποτελεί κεντρικό σημείο στα έργα του [[Φρειδερίκος Νίτσε|Φρειδερίκου Νίτσε]], συγκεκριμένα στο έργο '''"Η Γενεαλογία της Ηθικής"'''. Ο Νίτσε ισχυρίζεται ότι υπήρξαν δύο θεμελιώδεις τύποι ηθικής. Η '''ηθική των κυρίων''' και η '''ηθική των δούλων'''. Η ηθική των κυρίων ζυγίζει τις πράξεις με βάση καλώντις καλές ή κακώνκακές συνεπειώνσυνέπειες. Αντίθετα η ηθική των δούλων εστιάζεται σε καλές και κακές προθέσεις μιας πράξης. Ενώ η ηθική των κυρίων δίνει αξία σε έννοιες όπως υπερηφάνεια, δύναμη και ευγένεια-αρχοντιά, η ηθική των δούλων δίνει αξία σε έννοιες όπως ευγένεια, ταπεινότητα και συμπάθεια. Σύμφωνα με τον Νίτσε η μελέτη των δύο αυτών τύπων ηθικής, αποτελεί τη βάση για την εξήγηση του δυτικού τρόπου σκέψης.