Αλκιβιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
MedMan (συζήτηση | συνεισφορές)
διορθώσεις (συνέχεια)
επικεφαλής
Γραμμή 175:
Για τον Δημοσθένη και τους άλλους ρήτορες ο Αλκιβιάδης είναι η επιτομή της φιγούρας ενός μεγάλου άνδρα κατά τη διάρκεια των δοξασμένων ημερών της [[Αθηναϊκή δημοκρατία|αθηναϊκής δημοκρατίας]] και έγινε ρητορικό σύμβολο.<ref name="Gribble32">D. Gribble, ''Alcibiades and Athens'', 32–3.</ref> Μια από τις ομιλίες του [[Ισοκράτης|Ισοκράτη]], η οποία παραδόθηκε από τον Αλκιβιάδη τον Νεότερο, ισχυρίζεται ότι ο πολιτικός αξίζει την ευγνωμοσύνη των Αθηναίων για τις υπηρεσίες του.<ref name="Isocrates">Ισοκράτης, ''Όσον αφορά την Ομάδα των Αλόγων'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0144;query=section%3D%231750;layout=;loc=16.12 15].</ref> Ο [[Λυσίας]] από την άλλη πλευρά ισχυρίζεται σε ένα από τα έργα του ότι οι Αθηναίοι πρέπει να θεωρούν τον Αλκιβιάδη ως εχθρό, επειδή «πλήρωσε με τραύμα την ανοικτή βοήθεια οποιαδήποτε φίλου του».<ref name="Lysias">Λυσίας, ''Κατά του Αλκιβιάδη 1'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0154%3Aspeech%3D14 1].</ref><ref name="Lysias2">Λυσίας, ''Κατά του Αλκιβιάδη 2'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0154;query=section%3D%23647;layout=;loc=15.9 10].</ref> Στο ''[[Αθηναίων Πολιτεία|Σύνταγμα των Αθηναίων]]'' ο [[Αριστοτέλης]] δεν συμπεριλαμβάνει τον Αλκιβιάδη στον κατάλογο των καλύτερων Αθηναίων πολιτικών, αλλά στα ''[[Αναλυτικά Ύστερα]]'' ισχυρίζεται ότι τα γνωρίσματα ενός υπερήφανου άνδρα όπως ο Αλκιβιάδης είναι «ηρεμία εν μέσω των αντιξοοτήτων της ζωής και ανυπομονησία των ατιμώσεων».<ref name="Con28">Αριστοτέλης, ''Σύνταγμα των Αθηναίων'', 28.</ref><ref name = "Ar13">Αριστοτέλης, ''Αναλυτικά'', ii, 13.</ref> Ο Αλκιβιάδης θεωρείται από τους σύγχρονους του ως απειλή για την ασφάλεια της πολιτικής τάξης.<ref name="Gribble41">D. Gribble, ''Alcibiades and Athens'', 41.</ref> Ο [[Ανδοκίδης]] λέει για αυτόν, ότι «αντί να συμμετέχει όπως το απαιτούσε ο νόμος της πόλης, προτίμησε να συμμορφωθεί με τον δικό του τρόπο ζωής».<ref name="Andocides19">Ανδοκίδης, ''Κατά του Αλκιβιάδη'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus:text:1999.01.0018&query=section%3D%23238 19].</ref> Βασικό στοιχείο για την απεικόνιση του Αθηναίου πολιτικού είναι η γνωστή φράση του Κορνήλιου Νέπωτος ότι ο Αλκιβιάδης «ξεπέρασε όλους τους Αθηναίους στο μεγαλείο και στη μεγαλοπρέπεια της ζωής».<ref name="NeposXI">Κορνήλιος Νέπως, ''Αλκιβιάδης'', [http://www.thelatinlibrary.com/nepos/nepos.alc.shtml XI].</ref>
 
Ακόμα και σήμερα ο Αλκιβιάδης προκαλεί πολλές διαφωνίες μεταξύ των μελετητών. Για τον Μάλκολμ ΜακΓκρέγκορ (πρώην επικεφαλήεπικεφαλής του Τμήματος Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολούμπια), ο Αλκιβιάδης ήταν έξυπνος παίκτης παρά οπορτουνιστής.<ref name="McGregor27-50">M.F. McGregor, ''The Genius of Alkibiades'', 27–50.</ref> Ο [[Ευάγγελος Φωτιάδης]], ένας εξέχων Έλληνας φιλόλογος, θεωρεί ότι ο Αλκιβιάδης ήταν «διπλωμάτης πρώτης τάξεως» και είχε «μεγάλα προσόντα». Παρ´ όλα αυτά οι πνευματικές του δυνάμεις δεν αντισταθμίστηκαν με το εξαιρετικό μυαλό του και είχε τη σκληρή τύχη να οδηγήσει ένα λαό ευαίσθητο στη δημαγωγία.<ref name="the Helios" /> Ο μεγάλος Έλληνας ιστορικός [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος]] υπογραμμίζει τις «πνευματικές αρετές» του και τον συγκρίνει με τον [[Θεμιστοκλής|Θεμιστοκλή]], αλλά ισχυρίζεται ότι όλα αυτά τα δώρα δημιούργησαν ένα «προδότη, τολμηρό και άσεβη άνθρωπο».<ref name="Paparrigopoulos264-268">Κ. Παπαρρηγόπουλος, ''Ιστορία του Ελληνικόυ Έθνους'', Αβ, 264–8.</ref> Ο Ουόλτερ Έλλις πιστεύει ότι οι πράξεις του ήταν εξωφρενικές, αλλά πραγματοποιήθηκαν με καμάρι.<ref>W. Ellis, ''Alcibiades'', 18.</ref> Ο Ντέιβιντ Γκρίμπλ ισχυρίζεται ότι οι ενέργειες του Αλκιβιάδη κατά της πόλης του ήταν ακατανόητες και πιστεύει ότι «η ένταση που οδήγησε στη διάσπαση του Αλκιβιάδη με την πόλη ήταν μεταξύ καθαρά προσωπικών και πολιτικών αξιών».<ref name="Gribble55">D. Gribble, ''Alcibiades and Athens'', 55 &c.</ref> Ο [[Ράσελ Μάιγκς]], ένας Βρετανός αρχαίος ιστορικός, ισχυρίζεται ότι ο Αθηναίος πολιτικός ήταν απόλυτα αδίστακτος παρά το μεγάλο γόητρο του και τις εξαιρετικές ικανότητες του. Σύμφωνα με τον Μάιγκς, οι ενέργειες του υπαγορεύθηκαν από εγωιστικά κίνητρα και η διαμάχη του με τον [[Κλέων]]α και τους διαδόχους του υπονόμευσαν την Αθήνα. Ο ίδιος μελετητής υπογραμμίζει το γεγονός ότι «το παράδειγμα της ακούραστης και απείθαρχης φιλοδοξίας του ενίσχυσε τις κατηγορίες κατά του Σωκράτη».<ref name="Britannica" /> Ακόμα πιο κριτικά, οι Αθανάσιος Πλατίας και Κωνσταντίνος Καλιόπουλος, καθηγητές Στρατηγικών Σπουδών και [[Διεθνείς σχέσεις|Διεθνών Σχέσεων]] δηλώνουν ότι τα επιχειρήματα του Αλκιβιάδη «θα πρέπει να είναι επαρκή για να τελειώνουμε με την έννοια ότι ο Αλκιβιάδης ήταν σπουδαίος πολιτικός, όπως μερικοί πιστεύουν ακόμα».<ref name="Platias240">A.G. Platias and C. Koliopoulos, ''Thucydides on Strategy'', 240.</ref> Γράφοντας από μια διαφορετική οπτική γωνία, η ψυχολόγος Άννα Σόλτερ παραθέτει τον Αλκιβιάδη ως παράδειγμα «όλων των κλασικών χαρακτηριστικών της ψυχοπάθειας».<ref>Anna C. Salter, ''Predators'', 128.</ref>
 
=== Στρατιωτικά επιτεύγματα ===