Ευνούχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 70:
 
=== Οθωμανική Αυτοκρατορία ===
[[Αρχείο:Ottoman_eunuch,_1912.jpg|μικρογραφίαthumb|right|300px| Ο επικεφαλής ευνούχος του [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανού]] [[Σουλτάνος|Σουλτάνου]] [[Αμπντούλ Χαμίτ Β΄]] στο Αυτοκρατορικό Παλάτι του 1912. ]]
Στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]], οι ευνούχοι ήταν συνήθως [[Δουλεία|δούλοι]] που εισάγονταν από τις επαρχίες τους. Ένα ικανό ποσοστό ανδρών σκλάβων εισάγονταν ως ευνούχοι<ref>[http://www.fordham.edu/halsall/med/lewis1.html Lewis. Race and Slavery in the Middle East], Oxford Univ Press 1994.</ref>. Το χαρέμι της αυτοκρατορικής Αυλής - στο [[Τοπ Καπί|παλάτι Τοπ Καπί]] (1465-1853) και αργότερα στο [[Ντολμά Μπαχτσέ (ανάκτορο)|Ντολμαμπαχτσέ]] (1853-1909) στην [[Κωνσταντινούπολη]] - ήταν υπό τη διοίκηση των ευνούχων. Αυτοί ήταν δύο κατηγοριών: οι μαύροι και οι λευκοί. Οι μαύροι ευνούχοι ήταν αφρικανοί δούλοι που υπηρετούσαν τις παλλακίδες και τους αξιωματούχους του χαρεμιού, μαζί με κορίτσια κατώτερης τάξης. Οι λευκοί ευνούχοι ήταν Ευρωπαίοι από τα [[Βαλκάνια]] ή τον [[Καυκασία|Καύκασο]], οι οποίοι είτε είχαν αγοραστεί σε σκλαβοπάζαρα, είτε ήταν αγόρια από χριστιανικές οικογένειες στα Βαλκάνια που δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τον φόρο της ''Jizya''. Αυτοί υπηρετούσαν τους στρατολόγους της Σχολής των Παλατιών και απαγορεύονταν από το 1582 να εισέλθουν στο χαρέμι. Σημαντικό στοιχείο στην οθωμανική Αυλή ήταν ο λεγόμενος [[Κιζλάρ αγάς|Κιζλάρ Αγάς]] (''Kızlar Ağası''). Επικεφαλής τόσο του χαρεμιού όσο και ενός δικτύου κατασκόπων στους μαύρους ευνούχους, ο Κιζλάρ Αγάς ήταν αναμεμειγμένος σχεδόν σε όλες τις ίντριγκες του παλατιού και μπορούσε έτσι να αποκτήσει επιρροή είτε στον σουλτάνο είτε σε έναν από τους βεζίρηδες, τους υπουργούς ή άλλους αξιωματούχους της Αυλής<ref>Lad, Jateen. "Panoptic Bodies. Black Eunuchs in the Topkapi Palace", Scroope: ''Cambridge Architecture Journal'', No.15, 2003, pp.16–20.</ref>. Ένας από τους ισχυρότερους αρχηγούς των ευνούχων ήταν ο Beshir Agha στη δεκαετία του 1730, ο οποίος διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωση της οθωμανικής εκδοχής του Hanafi Islam σε όλη την αυτοκρατορία, ιδρύοντας βιβλιοθήκες και σχολεία<ref>{{Cite book|title=Beshir Agha : chief eunuch of the Ottoman imperial harem|first=Jane|last=Hathaway|publisher=Oneworld|isbn=1-85168-390-9|year=2005|location=Oxford|pages=xii, xiv}}</ref>. Με το σύστημα του [[Παιδομάζωμα|παιδομαζώματος]] απάγονταν παιδιά χριστιανικών οικογενειών στα Βαλκάνια που δεν μπορούσαν να πληρώσουν τον βαρύ φόρο της ''jizya'' και, ανάλογα με το φύλο τους, γίνονταν είτε παλλακίδες, στην περίπτωση των κοριτσιών, είτε, στην περίπτωση των αγοριών, στρατολούνταν στο Σώμα των [[Γενίτσαροι|Γενιτσάρων]] ή γίνονταν ευνούχοι. Η πράξη του ευνουχισμού έκανε την οθωμανική κυριαρχία πολύ μισητή στους Χριστιανούς των Βαλκανίων.
 
==== Η συμμετοχή των κοπτών ====
Ο Edmund Andrews του Πανεπιστημίου Northwestern, σε ένα άρθρο του το 1898 με τίτλο "Oriental Eunuchs" στο [[:en:The_American_Journal_of_Medicine|American Journal of Medicine]], αναφέρεται σε [[κόπτες]] ιερείς στο "Abou Gerhè στην Άνω Αίγυπτο" που ευνούχιζαν νεαρούς σκλάβους<ref>{{Cite web|url=https://books.google.com/books?id=ilIKAQAAMAAJ|title=Journal of the American Medical Association|ημερομηνία=1 JanuaryΙανουαρίου 1898|publisher=American Medical Association.}}</ref>.
[[Αρχείο:Sebah,_Pascal_–_Ottoman_Eunuch.JPG|μικρογραφίαthumb|224x224εσright|250px| Μαύρος ευνούχος του οθωμανού σουλτάνου. Φωτογραφία του Pascal Sebah, δεκαετία του 1870. ]]
Ο κοπκτικός ευνουχισμός των σκλάβων αναφέρεται και από τον Peter Charles Remondino στο βιβλίο του ''History of Circumcision from the Earliest Times to the Present''<ref name="books.google.co.uk">{{Cite web|url=https://books.google.com/books?id=VS-2aLdskbAC&pg=PA99|title=History of Circumcision|last=Remondino|first=P. C.|ημερομηνία=1 JuneΙουνίου 2001|publisher=The Minerva Group, Inc.}}</ref> που δημοσιεύθηκε το 1900. Αναφέρει το μοναστήρι "Abou-Gerghè" σε ένα μέρος που ονομάζει "Mount Ghebel-Eter". Προσθέτει λεπτομέρειες που δεν αναφέρονται από τον Andrews, όπως η εισαγωγή μπαμπού στο θύμα. Το μπαμπού χρησιμοποιούνταν και σε κινέζους ευνούχους. Ο Andrews δηλώνει ότι οι πληροφορίες του προέρχονται από το παλαιότερο έργο "''Les Femmes, les eunuques, et les guerriers du Soudan''"<ref name="books.google.co.uk" /> που δημοσιεύθηκε από τον Γάλλο εξερευνητή κόμη Raoul du Bisson το 1868, αν και ο τόπος αυτός δεν αναφέρεται στο βιβλίο του Du Bisson<ref>{{Cite web|url=https://archive.org/stream/lesfemmesleseun00bissgoog#page/n141/mode/2up|title=Les femmes, les eunuques et les guerriers du Soudan|publisher=}}</ref>.
 
Οι ισχυρισμοί του Remondino επαναλήφθηκαν σε παρόμοια μορφή από τον Henry G. Spooner το 1919, στο ''American Journal of Urology and Sexology''. Ο Spooner, συνεργάτης του William J. Robinson, αναφέρεται εκεί στο μοναστήρι ως "Abou Gerbe στην Άνω Αίγυπτο". <ref>{{Cite book|title=The American Journal of Urology and Sexology, Volume 15|last=Henry G. Spooner|publisher=The Grafton Press|isbn=|year=1919|location=|page=522|pages=|url=https://books.google.com/?id=mz1YAAAAMAAJ&pg=PA522|accessdate=11 JanuaryΙανουαρίου 2011}}"In the Turkish Empire most of the eunuchs are furnished by the monastery Abou-Gerbe in Upper Egypt where the Coptic priests castrate Nubian and Abyssinian boys at about eight years of age and afterward sell them to the Turkish market. The Coptic priests perform the 'complete' operation, that is, they cut away the whole scrotum, testes and penis."</ref>
 
Σύμφωνα με τον Remondino, τον Spooner και μερικές μεταγενέστερες πηγές, οι κόπτες ιερείς έκοβαν το πέος και τους όρχεις από αγόρια [[Νούβιοι|Νουβίων]] ή [[Αβυσσηνία|Αβυσσηνίων]] σκλάβων περί την ηλικία των οκτώ ετών. Τα αγόρια αιχμαλωτίζονταν από την Αβυσσηνία και άλλες περιοχές στο [[Σουδάν|Σουδάν,]] όπως το [[Νταρφούρ]] και το Κορδοφάν, και μεταφέρονταν κατόπιν στο Σουδάν και την Αίγυπτο. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, οι κόπτες κληρικοί αλυσόδεναν τα αγόρια σε τραπέζια και, αφού έκοβαν τα γεννητικά τους όργανα, κολλούσαν ένα κομμάτι μπαμπού στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και στη συνέχεια τα βύθιζαν σε καυτή άμμο για να καούν. Το ποσοστό ανάρρωσης ήταν δέκα τοις εκατό. Οι ευνούχοι που προέκυπταν επέφεραν μεγάλα κέρδη, σε αντίθεση με τους ευνούχους από άλλες περιοχές<ref>{{Cite book|title=Northwestern lancet, Volume 17|publisher=s.n.|isbn=|year=1897|location=|page=467|pages=|url=https://books.google.com/?id=ZhcTAAAAYAAJ&pg=PA467|accessdate=11 January 2011}}</ref> <ref>{{Cite book|title=The African diaspora in the Mediterranean lands of Islam|last=John O. Hunwick|last2=Eve Troutt Powell|publisher=Markus Wiener Publishers|isbn=1-55876-275-2|year=2002|location=|page=100|pages=|url=https://books.google.com/?id=D0OdC7GDJ6oC&pg=PA100|accessdate=11 January 2011}}</ref> <ref>{{Cite book|title=The Journal of the American Medical Association, Volume 30, Issues 1-13|last=American Medical Association|publisher=American Medical Association|isbn=|year=1898|location=|page=176|pages=|url=https://books.google.com/?id=ilIKAQAAMAAJ&q=the+Coptic+priests+castrate+Nubian+and+Abyssinian+slave+boys+at+about+8+years+of+age+and+afterward+sell+them+to+the+Turkish+market.+Turks+in+Asia+Minor+are+also+partly+supplied+by+Circassian+eunuchs.+The+Coptic+priests+before|accessdate=11 January 2011}}</ref>.
 
==== Αλγέρι ====
Τον 16ο αιώνα ένας Άγγλος, ο Samson Rowlie, συνελήφθη και ευνουχίστηκε για να υπηρετήσει τον οθωμανό κυβερνήτη στο Αλγέρι.
 
=== Ινδική χερσόνησος ===