Μαγγάνιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vichos (συζήτηση | συνεισφορές)
Vichos (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 81:
Το μαγγάνιο είναι τμήμα των χημικών στοιχείων της ομάδας του σιδήρου, που θεωρείται ότι συνθέτεται σε μεγάλα [[Αστέρας|άστρα]], λίγο πριν από μια [[Υπερκαινοφανείς αστέρες|έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα]]. Το <sup>53</sup>Mn διασπάται σε <sup>53</sup>[[Χρώμιο|Cr]] με ημιζωή 3,7 εκατομμύρια έτη. Εξαιτίας της σχετικά μικρής ημιζωής του, το <sup>53</sup>Mn είναι σχετικά σπάνιο, αφού παράγεται με επίδραση [[Κοσμικές ακτίνες|κοσμικής ακτινοβολίας]] σε σίδηρο.<ref>{{cite journal|last=Schaefer|first=Jeorg|last2=Faestermann|first2=Thomas|title=Terrestrial manganese-53 – A new monitor of Earth surface processes|journal=Earth and Planetary Science Letters|volume=251|issue=3–4|pages=334–345|date=2006|doi=10.1016/j.epsl.2006.09.016|bibcode=2006E&PSL.251..334S|last3=Herzog|first3=Gregory F.|last4=Knie|first4=Klaus|last5=Korschinek|first5=Gunther|last6=Masarik|first6=Jozef|last7=Meier|first7=Astrid|last8=Poutivtsev|first8=Michail|last9=Rugel|first9=Georg|last10=Schlüchter|first10=Christian|last11=Serifiddin|first11=Feride|last12=Winckler|first12=Gisela}}</ref> Τα ισοτοπικά περιεχόμενα του μαγγανίου είναι τυπικά συνδυασμένα με ισοτοπικά περιεχόμενα του χρωμίου και βρίσκουν εφαρμογή στην ισοτοπική [[γεωλογία]] και στη ραδιομετρική χρονολόγηση. Η ισοτοπική αναλογία Mn-Cr ενισχύουν τιην ένδειξη από τα ισότοπα <sup>26</sup>Al και <sup>107</sup>Pd για την πρώημη ιστορία του [[Ηλιακό σύστημα|ηλιακού συστήματος]]. Οι ποικιλίες των αναλογιών ισοτοπικών συγκεντρώσεων <sup>53</sup>Cr/<sup>52</sup>Cr και Mn/Cr από διάφορους [[Μετεωρίτης|μετεωρίτες]] προτείνουν μια αρχική αναλογία <sup>53</sup>Mn/<sup>55</sup>Mn, που δείχνει ότι η ισοτοπική σύνθεση Mn-Cr πρέπει να καταλήγει στην [[In situ|''in situ'']] ραδιενεργό διάσπαση του <sup>53</sup>Mn σε διαφορετικά πλανητικά σώματα. Έτσι, το <sup>53</sup>Mn παρέχει πρόσθετη ένδειξη για τη διεργασία πυρηνοσύνθεσης αμέσως μετά τη συνένωση του ηλιακού συστήματος.<ref name="Audi" />
 
=== Βαθμίδες οξείδωσης ===
== Προέλευση ==
Οι πιο συνηθισμένες βαθμίδες οξείδωσης του μαγγανίου είναι +2, +3, +4, +6 και +7, παρόλο που έχουν παρατηρηθεί όλες οι βαθμίδες οξείδωσης από -3 ως +7. Τα ιόντα Mn<sup>2+</sup> συχνά ανταγωνίζονται τα ιόντα Mg<sup>2+</sup> σε βιολογικά συστήματα. Οι ενώσεις του μαγγανίου στην οξειδωτική βαθμίδα +7 είναι πολύ περιορισμένες στο ασταθές επτοξείδιο του μαγγανίου (Mn<sub>2</sub>O<sub>7</sub>), τις έντονα [[μωβ]] ενώσεις του υπερμαγγανικού ιόντος (MnO<sub>4</sub><sup>–</sup>), καθώς και τα λίγα οξυαλογονίδια, συγκεκριμένα το τριοξυφθοριούχο μαγγάνιο (MnO<sub>3</sub>F) και τριοξυχλωριούχο μαγγάνιο (MnO<sub>3</sub>Cl). Όλες αυτές οι ενώσεις του Mn<sup>VII</sup> αποτελούν πανίσχυρα οξειδωτικά μέσα.<ref name="Holl" />
Το μαγγάνιο αποτελεί περίπου 1000 ppm (0,1%) της επιφάνειας της [[Γη]]ς, άρα είναι το δωδέκατο πιο συνηθισμένο στοιχείο στην επιφάνειά της. Το χώμα περιέχει 7 ως 9000 ppm μαγγανίου με μέσο όρο 440 ppm. Το θαλασσινό [[νερό]] περιέχει μόνο 10 ppm μαγγανίου και η [[ατμόσφαιρα]] περιέχει 0,01 μg/m3. Κυριότερα ορυκτά του μαγγανίου είναι ο [[μαγγανίτης]], ο [[ροδοχρωσίτης]], ο [[πυρολουσίτης]] και ο [[κρυπτομέλας]].
 
Οι ενώσεις του Mn<sup>V</sup> είναι [[μπλε]], ενώ οι ενώσεις του Mn<sup>VI</sup> είναι [[Πράσινο|πράσινες]] και είναι ισχυρά οξειδωτικά μέσα και ευάλωτες σε [[Αντίδραση δυσαναλογοποίησης|αντιδράσεις δυσαναλογοποίησης]].
== Ενώσεις ==
 
Η πιο σταθερή βαθμίδα οξείδωσης για το μαγγάνιο είναι η +2, που έχει απαλό [[ροζ]] χρώμα. Πολλές ενώσεις του Mn<sup>II</sup> είναι γνωστές, όπως, για παράδειγμα, το [[θειικό μαγγάνιο]] (Mn SO<sub>4</sub>) και το [[διχλωριούχο μαγγάνιο]] (MnCl<sub>2</sub>). Σε αυτήν την οξειδωτική βαθμίδα βρίσκεται και το ορυκτό [[ροδοχρωσίτης]], (κυρίως [[ανθρακικό μαγγάνιο]], MnCO<sub>3</sub>). Οι περισσότερες ενώσεις του Mn<sup>2+</sup> βρίσκονται στη βασική τους κατάσταση σε υψηλό [[σπιν]], συγκεκριμένα S = 5/2, εξαιτίας της υψηλής ενέργειας ζευγαρώματος του Mn<sup>II</sup>. Ωστόσο, υπάρχουν λίγα παραδείγματα χαμηλού σπιν, με S = 1/2.<ref name="Saha 1703–1708">{{cite journal|last=Saha|first=Amrita|last2=Majumdar|first2=Partha|last3=Goswami|first3=Sreebrata|title=Low-spin manganese(II) and cobalt(III) complexes of N-aryl-2-pyridylazophenylamines: new tridentate N,N,N-donors derived from cobalt mediated aromatic ring amination of 2-(phenylazo)pyridine. Crystal structure of a manganese(II) complex|journal=Journal of the Chemical Society, Dalton Transactions|issue=11|pages=1703–1708|doi=10.1039/a909769d|year=2000}}</ref> Δεν υπάρχουν επιτρεπτές σπιν μεταπτώσεις d-d του Mn<sup>II</sup>, εξηγώντας γιατί οι ενώσεις του Mn<sup>II</sup> είναι τυπικά απαλόχρωμες προς το άχρωμες.
Οι πιο συνηθισμένοι [[αριθμός οξείδωσης|αριθμοί οξείδωσης]] του μαγγανίου είναι +2, +3, +4, +6 και +7, παρόλο που μπορούν να παρατηρηθούν όλοι οι αριθμοί οξείδωσης μεταξύ του 0 και του +7. Το Mn<sup>2+</sup> συνήθως «συναγωνίζεται» το [[μαγνήσιο|Mg]]<sup>2+</sup> σε βιολογικά συστήματα. Οι ενώσεις του μαγγανίου με αριθμό οξείδωσης +7 περιορίζονται στο [[οξείδιο του μαγγανίου]] (VII) (Mn<sub>2</sub>O<sub>7</sub>) και ενώσεις του έντονα μωβ υπερμαγγανικού ανιόντος MnO<sub>4</sub><sup>-</sup>.
 
== Προέλευση ==
Το μαγγάνιο αποτελεί περίπου 1000 ppm (0,1%) της επιφάνειας της [[Γη]]ς, άρα είναι το δωδέκατο πιο συνηθισμένο στοιχείο στην επιφάνειά της. Το χώμα περιέχει 7 ως 9000 ppm μαγγανίου με μέσο όρο 440 ppm. Το θαλασσινό [[νερό]] περιέχει μόνο 10 ppm μαγγανίου και η [[ατμόσφαιρα]] περιέχει 0,01 μg/m3. Κυριότερα ορυκτά του μαγγανίου είναι ο [[μαγγανίτης]], ο [[ροδοχρωσίτης]], ο [[πυρολουσίτης]] και ο [[κρυπτομέλας]].
 
== Παραπομπές ==